Rozdział 13 - Postępowanie wykonawcze. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.84.581

Akt utracił moc
Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.

Rozdział  trzynasty.

Postępowanie wykonawcze.

§  1.
Orzeczenie karne ulega wykonaniu po upływie dni czternastu od jego uprawomocnienia się.
§  2.
Wykonanie orzeczeń karnych zarządza władza skarbowa I instancji.

Ściąganie grzywien, kar pieniężnych, kosztów postępowania i innych orzeczonych świadczeń pieniężnych, nie wpłaconych przez skazanego do kasy skarbowej, następuje według przepisów o postępowaniu egzekucyjnym władz skarbowych.

§  1.
Na prośbę skazanego władza skarbowa może odroczyć ściągnięcie grzywien, kar pieniężnych i kosztów postępowania, albo rozłożyć je na raty na czas, nie przekraczający dwóch lat, jeżeli natychmiastowe ściągnięcie pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny skutki zbyt ciężkie.
§  2.
Okres wymieniony w § 1 może przedłużyć Minister Skarbu do lat 5.
§  3.
Odroczenie ściągnięcia lub rozłożenia na raty należności wymienionych w § 1 można uzależnić od zabezpieczenia ich na majątku oskarżonego, odpowiedzialnego lub poręczyciela.
§  1.
Sprzedaż uznanych za przepadłe przedmiotów należy do właściwości władz skarbowych także wtedy, jeżeli przepadek orzeczono w postępowaniu sądowym.
§  2.
Jeżeli przepadek przedmiotu orzekła również inna władza na zasadzie przepisów innej ustawy, władza skarbowa wyda w porozumieniu z tą władzą zarządzenia w sprawie sprzedaży.
§  3.
Jeżeli przepadku nie orzeczono - stosuje się odpowiednio przepisy art. 277 i 278.
§  4.
Do pozasądowego uznania roszczeń, zgłoszonych przez osobę trzecią na podstawie przepisu art. 216 § 2, upoważniony jest Minister Skarbu.
§  1.
W razie niemożności ściągnięcia w całości lub w części grzywny lub kary pieniężnej z majątku skazanego lub odpowiedzialnego posiłkowo, władza skarbowa postanawia wykonanie kary aresztu zastępczego.
§  2.
Skazanych zamieszkałych za granicą zatrzymuje się, jeżeli przekroczą granicę Państwa Polskiego, i w razie niezłożenia przez nich grzywny lub kary pieniężnej - zarządza się wykonanie kary zastępczej.
§  1.
O wykonanie kary aresztu zastępczego zwraca się władza skarbowa:
a)
do wojskowego prokuratora okręgowego w sprawach przeciwko żołnierzom w czynnej służbie wojskowej,
b)
do sądu grodzkiego - w innych sprawach.
§  2.
Właściwość wojskowego prokuratora okręgowego określa się według miejsca pełnienia służby skazanego, właściwość zaś sądu grodzkiego według miejsca zamieszkania lub miejsca pobytu skazanego.

Odroczenia i przerwy kary zastępczej udziela władza skarbowa, stosując odpowiednio przepisy kodeksu postępowania karnego. Przewidziane w tych przepisach uprawnienia prokuratora okręgowego wykonywa władza skarbowa I instancji, prokuratora apelacyjnego - władza skarbowa II instancji, Ministra Sprawiedliwości - Minister Skarbu.

Do postępowania w sprawach o ułaskawienie stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania karnego. Przewidziane w tych przepisach uprawnienia sądu służą władzy skarbowej, która orzekała w sprawie, uprawnienia zaś Ministra Sprawiedliwości - Ministrowi Skarbu.