Rozdział 1 - Właściwość. - Prawo karne skarbowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1936.84.581
Akt utracił moc Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.
Rozdział pierwszy.
Właściwość.
Właściwość.
§ 1.
Władza skarbowa I instancji rozpoznaje sprawy:a)
o wykroczenia skarbowe;b)
o występki skarbowe, jeżeli najwyższa zasadnicza kara grzywny grożąca za dany czyn nie przekracza 3.000 złotych.§ 2.
Minister Skarbu może w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości w drodze rozporządzeń zmieniać powyższą granicę dla całego Państwa lub dla jego części.Władze skarbowe II instancji rozpoznają:
a)
sprawy o występki skarbowe, nie należące do właściwości władz skarbowych I instancji;b)
sprawy, w których dochodzenie prowadziły władze skarbowe II instancji;c)
środki odwoławcze od orzeczeń i postanowień władz skarbowych I instancji.Minister Skarbu określa w drodze rozporządzeń, które z władz skarbowych I i II instancji uprawnione są do orzecznictwa.
Minister Skarbu rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń i postanowień władz skarbowych II instancji oraz orzeka w innych przypadkach wskazanych w prawie niniejszym.
§ 1.
Właściwą miejscowo jest przede wszystkim władza skarbowa okręgu, w którym przestępstwo popełniono.§ 2.
Przestępstwo uważa się za popełnione w tym miejscu, gdzie wykonano działanie przestępne, albo gdzie skutek przestępny nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.§ 3.
Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku władz skarbowych, właściwą jest ta z nich, która najpierw wszczęła postępowanie.§ 1.
Jeżeli w chwili wszczęcia postępowania nie można ustalić miejsca popełnienia przestępstwa, właściwą jest władza skarbowa okręgu, w którym oskarżony mieszka.§ 2.
Gdy miejsce zamieszkania oskarżonego na obszarze Państwa Polskiego nie jest znane, właściwą jest władza skarbowa okręgu, w którym przestępstwo wykryto.§ 1.
Jeżeli w chwili wszczęcia sprawy nie można ustalić właściwości władz skarbowych na podstawie art. 222 i 223, albo jeżeli ważne względy za tym przemawiają, Minister Skarbu wyznacza władzę skarbową, która ma sprawę rozpoznać.§ 2.
Powyższe uprawnienie może Minister Skarbu przelewać na władzę skarbową II instancji.Władza skarbowa miejscowo właściwa dla sprawców przestępstwa jest również właściwa dla podżegaczy, pomocników oraz innych osób, których działanie przestępne pozostaje w ścisłym związku z działaniem sprawcy, jeżeli postępowanie przeciw nim toczy się jednocześnie.
§ 1.
Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw skarbowych, a sprawy należą do właściwości różnych władz skarbowych tego samego rodzaju i tego samego rzędu, właściwą jest władza, która najpierw wszczęła postępowanie.§ 2.
Jeżeli sprawy należą do właściwości władz skarbowych różnego rodzaju lub różnego rzędu, każda z władz orzeka odrębnie w zakresie swej właściwości.§ 1.
Władza skarbowa właściwa według art. 225 i 226 może wyłączyć sprawę co do danego oskarżonego lub danego przestępstwa, jeśli uzna, że odrębne jej rozpoznanie przyczyni się do uproszczenia lub przyśpieszenia postępowania.§ 2.
Wyłączona sprawa przechodzi do władzy właściwej według zasad ogólnych.§ 1.
Orzeczenie wydane przez władzę skarbową niższego rzędu lub innego rodzaju z obrazą przepisów o właściwości rzeczowej jest z mocy prawa nieważne.§ 2.
Orzeczenie władzy skarbowej wyższego rzędu, wydane w zakresie działania władzy skarbowej tego samego rodzaju, lecz niższego rzędu, nie jest z tego powodu nieważne.§ 1.
Do prowadzenia dochodzenia właściwe są władze skarbowe I instancji oraz organa wykonawcze władz skarbowych wedle zasad, które ustalą rozporządzenia Ministrów Skarbu i Sprawiedliwości.§ 2.
W sprawach wyjątkowego znaczenia prowadzenie dochodzeń może objąć władza skarbowa II instancji.