Dział 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.84.581

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.

Dział  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Art.  208.

§ 1. Postępowanie w sprawach o przestępstwa podlegające prawu niniejszemu odbywa się według poniższych przepisów.

§ 2. Przepisy te stosuje się również do osób podlegających lub poddanych sądownictwu wojskowemu.

Art.  209.

§ 1. Orzecznictwo sprawują:

a) sądy powszechne - w sprawach o występki skarbowe, zagrożone zasadniczą karą pozbawienia wolności;

b) władze skarbowe - w sprawach o pozostałe przestępstwa skarbowe.

§ 2. W razie zbiegu przestępstwa podlegającego właściwości sądu z przestępstwem podlegającym właściwości władz skarbowych, każda z tych władz orzeka w zakresie swej właściwości.

Art.  210.

Sprawy, określone w art. 209 § 1 lit. b) należą jednak do wyłącznej właściwości sądów:

1) jeżeli przez jeden i ten sam czyn naruszono, prócz przepisów uzasadniających właściwość władz skarbowych, również inne przepisy, których naruszenie podlega ściganiu sądowemu (zbieg ustaw);

2) jeżeli oskarżony w sprawie jest nieletni;

3) jeżeli zachodzą wątpliwości co do poczytalności oskarżonego;

4) jeżeli sąd zastosował środek zapobiegawczy wobec oskarżonego;

5) jeżeli władza skarbowa II instancji za zezwoleniem Ministra Skarbu przekaże sprawę do postępowania sądowego.

Art.  211.

Sąd właściwy na podstawie przepisów art. 209 i 210 dla jednego z oskarżonych staje się właściwy dla współoskarżonych, choćby wobec nich nie zachodziły okoliczności uzasadniające właściwość sądową.

Art.  212.

Sąd nie przestaje być właściwym, choćby w toku postępowania sądowego odpadły przyczyny uzasadniające początkowo tę właściwość.

Art.  213.

§ 1. Orzeczenie wydane przez władzę skarbową względem osoby, która w danej sprawie podlega orzecznictwu sądów, jest z mocy prawa nieważne.

§ 2. Nieważność stwierdza postanowieniem sąd z własnej inicjatywy lub na wniosek stron.

Art.  214.

§ 1. Władza skarbowa jest właściwa do prowadzenia dochodzeń także w sprawach, których rozpoznanie należy do właściwości sądów.

§ 2. W sprawach należących do właściwości sądu, o wszczęciu dochodzeń zawiadamia się właściwego prokuratora, który może objąć dochodzenie i prowadzić je bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem policji, władz skarbowych lub ich organów wykonawczych.

§ 3. Jeżeli sąd zastosował środek zapobiegawczy, prokurator z mocy prawa obejmuje dochodzenie.

§ 4. Objęcie dochodzenia przez prokuratora wyłącza właściwość władzy skarbowej.

Art.  215.

Osoba odpowiedzialna posiłkowo (art. 30) lub zastępczo (art. 34) korzysta w toku całego postępowania z uprawnień służących oskarżonemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Art.  216.

§ 1. Osoba trzecia może dochodzić swych roszczeń do przedmiotów, podlegających zajęciu lub przepadkowi w drodze postępowania, określonego prawem niniejszym (interwencja).

§ 2. Niezgłoszenie interwencji powoduje wygaśnięcie praw osoby trzeciej do powyższych przedmiotów, chyba że osoba ta w procesie cywilnym przeciw Skarbowi Państwa wykaże, iż bez własnej winy nie mogła zgłosić interwencji we właściwym czasie. W tym przypadku odpowiedzialność Skarbu Państwa ocenia się według przepisów kodeksu zobowiązań o niesłusznym zbogaceniu.

§ 3. Powództwo, przewidziane w § 2, musi być wytoczone w ciągu trzech miesięcy licząc od dnia, w którym powód dowiedział się o prawomocnym orzeczeniu o przepadku, nie później jednak jak przed upływem lat dwóch od prawomocności tego orzeczenia.

Art.  217.

§ 1. Na rachunek budżetu Ministerstwa Skarbu wpływają kwoty:

a) z kar nakładanych przez władze skarbowe;

b) ze sprzedaży przedmiotów, niezależnie od tego czy ich przepadek orzekł sąd lub władza skarbowa.

§ 2. Na rachunek budżetu Ministerstwa Sprawiedliwości wpływają kwoty z grzywien i kar pieniężnych nakładanych przez sądy.