Rozdział 2 - Wykroczenia skarbowe. - Prawo karne skarbowe.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1936.84.581
Akt utracił moc Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.
Rozdział drugi.
Wykroczenia skarbowe.
Wykroczenia skarbowe.
Wykroczeniem skarbowym jest czyn zagrożony karą pieniężną, porządkową i polegający na naruszeniu przepisów w zakresie określonym w art. 1.
Przepisy art. 1-3, 14-17, 19, 26, 27, 40 § 2, 54, 55 kodeksu karnego oraz art. 6, 7, 15 § 2 i 3, 16 § 1, 18, 25 § 2, 27, 29 § 2 i 3 niniejszego prawa stosuje się odpowiednio do wykroczeń skarbowych. Przez wyrażenie sąd należy rozumieć właściwą władzę karzącą.
Odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe zachodzi w razie popełnienia go bądź z winy umyślnej, bądź nieumyślnej.
§ 1.
Podżegacz i pomocnik ponoszą odpowiedzialność w granicach swego zamiaru, jeżeli wykroczenie zostało dokonane.§ 2.
Nie ma odpowiedzialności za usiłowanie.§ 1.
Karę porządkową wymierzyć można od 2 złotych do 3.000 złotych.§ 2.
Kara porządkowa ulega zamianie na areszt; przy zamianie przyjmuje się dzień aresztu za równoważnik kary pieniężnej od 2 do 100 złotych.§ 3.
Areszt zastępczy nie może trwać krócej niż jeden dzień i dłużej niż 3 miesiące.§ 4.
Karę aresztu zastępczego wykonywa się w razie nieściągalności kary pieniężnej lub w razie gdyby jej ściągnięcie narażało skazanego na ruinę majątkową.§ 1.
Nie ulega odpowiedzialności za wykroczenie nieletni do lat 17.§ 2.
Władza karząca stosuje do nieletniego, jako środek wychowawczy, upomnienie oraz oddanie pod dozór odpowiedzialny rodzicem lub innym osobom mającym pieczę nad nieletnim.§ 1.
Nie można wszcząć postępowania karnego z powodu wykroczenia popełnionego przed rokiem.§ 2.
Nie można wydać orzeczenia skazującego, jeżeli od popełnienia wykroczenia upłynęło lat 3.§ 3.
Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęło lat 5.Zatarcie skazania następuje z samego prawa, jeżeli od odbycia, darowania lub przedawnienia kary upłynęło lat 3.