Część 1 - PRZESTĘPSTWA SKARBOWE. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.84.581

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1945 r.

CZĘŚĆ  I.

PRZESTĘPSTWA SKARBOWE.

DZIAŁ  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Rozdział pierwszy.

Występki skarbowe.

Art.  1.

Występkiem skarbowym jest czyn zagrożony karami zasadniczymi więzienia, aresztu lub grzywny i polegający na naruszeniu przepisów w zakresie:

1) prawa celnego;

2) monopolu tytoniowego;

3) monopolu spirytusowego oraz sprzedaży napojów alkoholowych;

4) monopolu solnego;

5) monopolu zapałczanego i opodatkowania zapalniczek;

6) monopolu loteryjnego;

7) sztucznych środków słodzących;

8) opodatkowania piwa;

9) opodatkowania wina i miodu syconego;

10) opodatkowania drożdży;

11) opodatkowania kwasu octowego;

12) opodatkowania kwasu węglowego;

13) opodatkowania cukru;

14) opodatkowania olejów mineralnych;

15) opodatkowania tłuszczów;

16) opłaty od kart do gry;

17) opodatkowania węgla;

18) opłat od wyrobu, przerobu, oczyszczania, magazynowania i sprzedaży artykułów monopolowych lub podlegających podatkowi;

19) 1 (skreślony);

20) obrotu papierami premjowymi;

21) obrotu towarowego z W. M. Gdańskiem.

Art.  2.

Przepisy art. 1 - 3, 14 - 30, 39 - 41, 44 lit. a), b), d), 45, 46, 47 § 2, 49, 52 - 55, 58, 69 - 84, 90 § 2 kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do występków skarbowych. Przez wyrażenie sąd należy rozumieć właściwą władzę karzącą.

Art.  3.

Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia występku i od obywatelstwa sprawcy, przepisy niniejszego prawa stosuje się do osób, które popełniły za granicą występek skarbowy na szkodę Państwa Polskiego.

Art.  4.

Odpowiedzialność zachodzi w razie popełnienia występku skarbowego bądź z winy umyślnej, bądź nieumyślnej, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej.

Art.  5.

§ 1. Nie podlega karze, kto, dokonawszy występku, doniesie o nim władzy powołanej do ścigania, zanim dowiedziała się o jego popełnieniu, wymieni osoby, które brały w nim udział, oraz złoży w terminie przez władzę określonym uszczuploną należność skarbową, bądź połowę wartości towaru, gdy występek nie polega na uszczupleniu należności skarbowej.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do tego, kto inną osobę nakłaniał do popełnienia występku w celu skierowania przeciwko niej postępowania karnego.

Art.  6.

§ 1. W razie jednoczesnego skazania za kilka przestępstw na kary grzywny, kary łącznej co do występków skarbowych nie orzeka się.

§ 2. W razie jednoczesnego skazania za kilka przestępstw na kary zasadnicze pozbawienia wolności, stosuje się przepis art. 31 kodeksu karnego. Kara łączna aresztu lub więzienia za występki skarbowe trwa najwyżej lat 5.

§ 3. W razie jednoczesnego skazania za kilka przestępstw na kary pozbawienia wolności i grzywny, wymierzyć należy za występki skarbowe karę łączną tylko co do kar zasadniczych pozbawienia wolności.

§ 4. Karę łączną pozbawienia wolności wymierza się według zasad, określonych w art. 31 kodeksu karnego, także wtedy, gdy za jedno przestępstwo nastąpiło skazanie na kilka kar zasadniczych pozbawienia wolności.

§ 5. Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio także w przypadku, gdy sprawca skazany został kilku prawomocnymi orzeczeniami za przestępstwa, popełnione przed wydaniem przez pierwszą władzę orzekającą pierwszego z tych orzeczeń, niezależnie od tego, czy kara była wykonana.

Art.  7.

§ 1. Jeżeli czyn zagrożony karą podpada pod kilka przepisów prawa niniejszego, należy zastosować przepis, przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie stosowaniu kar dodatkowych lub środków zabezpieczających, przewidzianych w innych przepisach.

§ 2. Jeżeli czyn zagrożony karą podpada pod przepisy niniejszego prawa oraz innej ustawy, zastosować należy każdy z tych przepisów. Przepis art. 6 stosuje się tu odpowiednio.

Art.  8.

Orzeczenie zapadłe w postępowaniu karnym nie zwalnia od obowiązku uiszczenia należności skarbowej.

Art.  9.

Karami zasadniczymi są:

a) więzienie;

b) areszt;

c) grzywna.

Art.  10.

Grzywnę wymierzyć należy w wysokości co najmniej 5 złotych, choćby przewidziana wielokrotność nie dosięgała tej kwoty.

Art.  11.

§1. Jeżeli wymiar grzywny jest zależny od wysokości podatku (opłaty), przyjmuje się za podstawę wymiaru podatek (opłatę) łącznie z dodatkiem samorządowym, należny w czasie popełnienia występku.

§ 2. Jeżeli czasu popełnienia występku nie można dokładnie ustalić, przyjąć należy za podstawę wymiaru grzywny wysokość podatku (opłaty), należną w czasie ujawnienia występku.

Art.  12.

§ 1. Jeżeli podstawą wymiaru kary jest wartość przedmiotu występku, natenczas wartość tę oznacza się:

1) co do przedmiotów monopolowych - według cen monopolowych;

2) co do innych przedmiotów - bądź według ceny rzeczywistej, stwierdzonej wiarogodnymi dokumentami, bądź według ceny dokonanego oszacowania, bądź wreszcie według ceny sprzedażnej, jeżeli przed orzeczeniem kary przedmiot sprzedano.

§ 2. Co do ceny monopolowej i szacunkowej rozstrzyga chwila popełnienia występku, a gdy jej ustalić nie można - chwila ujawnienia występku.

Art.  13.

Jeżeli podstawy wielokrotności nie można określić dokładnie, należy oznaczyć ją w przybliżeniu, a gdy i to nie jest możliwe - wymierzyć należy grzywnę w wysokości:

1) od 10 złotych do 50.000 złotych - za występki w zakresie prawa celnego i obrotu towarowego z W. M. Gdańskiem;

2) od 10 złotych do 20.000 złotych - za inne występki.

Art.  14.

§ 1. Grzywna ulega zamianie na areszt.

§ 2. Jeżeli grzywnę wymierzono obok kary więzienia, natenczas zamienia się grzywnę na więzienie.

§ 3. Przy zamianie grzywny:

1) przyjmuje się dzień aresztu za równoważnik grzywny od 5 do 100 złotych, dzień więzienia - za równoważnik grzywny od 5 do 200 złotych;

2) najniższy wymiar aresztu i więzienia zastępczego wynosi jeden dzień, najwyższy - 3 lata aresztu i 2 lata więzienia.

Art.  15.

§ 1. Karę zastępczego aresztu lub więzienia wykonywa się, jeżeli ściągnięcie grzywny bądź wymagałoby zbyt długiego czasu lub nadmiernie złożonych czynności w porównaniu z kwotą orzeczonej grzywny, bądź też naraziłoby skazanego na ruinę majątkową, bądź wreszcie - okazało się niemożliwym zarówno u skazanego, jak i u odpowiedzialnego.

§ 2. Od kary zastępczej skazany może się uwolnić w każdym czasie przez złożenie kwoty pieniężnej, przypadającej jeszcze do uiszczenia.

§ 3. W razie częściowego uiszczenia grzywny, kara zastępcza ulega stosunkowemu zmniejszeniu, lecz nie poniżej jednego dnia.

Art.  16.

§ 1. W razie skazania na grzywnę, można zaliczyć na poczet tej kary całkowicie lub częściowo okres tymczasowego aresztowania.

§ 2. Przepis art. 14 § 3 pkt 1) co do aresztu stosuje się tu odpowiednio.

Art.  17.

Przepadek przedmiotów występku, jako karę dodatkową, orzeka się w przypadkach, określonych w prawie niniejszym.

Art.  18.

Grzywny oraz kwoty, uzyskane ze sprzedaży przedmiotów uznanych za przepadłe, wpływają na rzecz Skarbu Państwa.

Art.  19.

§ 1. Przedmiotem występku są wszelkie rzeczy ruchome, pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z występku, jak również narzędzia i materiały, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia.

§ 2. Przedmiotem występku ponadto są:

a) opakowanie oraz wszystko to, co z przedmiotem występku zmieszano lub połączono w sposób, utrudniający odłączenie bez uszczerbku dla samego przedmiotu;

b) narzędzia i materiały, których wyrób, sprzedaż, rozpowszechnianie lub posiadanie jest wzbronione, bez względu na to, czy służyły lub były przeznaczone do popełnienia występku;

c) środki lokomocji, przysposobione specjalnie do transportowania przedmiotów występku.

§ 3. Przedmioty występku podlegają przepadkowi, choćby nie były własnością sprawcy, chybaby ze względu na słuszne roszczenia interwenienta nie można było orzec przepadku.

Art.  20.

§ 1. Jeżeli nie można orzec przepadku przedmiotów występku, sąd orzeka o ściągnięciu ich równowartości.

§ 2. Jeżeli równowartości nie można określić dokładnie, oznacza się ją według zasad, określonych w art. 12.

§ 3. Jeżeli w popełnieniu występku brało udział kilka osób, sąd orzeka przepadek równowartości w równej części od każdej z nich.

Art.  21.

W razie orzeczenia kary przepadku przedmiotu lub jego równowartości, odpada obowiązek uiszczenia należności skarbowych.

Art.  22.

Jeżeli sprawcy nie skazano, można osobnym orzeczeniem orzec przepadek przedmiotów występku tytułem środka zabezpieczającego.

Art.  23.

§ 1. W przypadkach wskazanych w niniejszym prawie, tudzież w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, można zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary:

a) przez wymierzenie grzywny i aresztu zamiast kary grzywny i więzienia;

b) przez wymierzenie grzywny zamiast kary grzywny i aresztu;

c) przez wymierzenie grzywny poniżej najniższego jej wymiaru, przewidzianego w przepisach części szczególnej;

d) przez wymierzenie aresztu zastępczego w wymiarze niższym od przypadającego na zasadzie równoważnika ustawowego;

e) przez zastosowanie kary dodatkowej przepadku przedmiotów występku lub ich równowartości tylko do części tych przedmiotów, albo też przez całkowite zaniechanie zastosowania tej kary.

§ 2. Nadzwyczajnego złagodzenia kary, określonego w § 1 pkt e), nie stosuje się w przypadkach, gdy chodzi o przedmiot, którego posiadanie jest zabronione, albo o przedmiot, mogący ułatwić ponowne popełnienie występku skarbowego.

Art.  24.

§ 1. Obok kary przewidzianej w przepisach części szczególnej, podlega nadto karze aresztu do lat 2 lub więzienia do lat 2:

a) kto w ciągu 5 lat po odbyciu kary w całości lub przynajmniej w trzeciej części, za występek skarbowy popełniony umyślnie, popełni umyślnie nowy występek tego samego rodzaju;

b) kto popełnia występek z zakresu prawa celnego i obrotu towarowego z W. M. Gdańskiem, współdziałając równocześnie z dwiema lub więcej osobami;

c) kto przy popełnieniu występku skarbowego zaopatrzony jest w broń lub inne narzędzia, służące do napaści lub obrony;

d) kto zapewnia sprawcy korzyść lub pokrycie strat i kosztów nawet w przypadku nieudania się zamierzonego występku, oraz kto pod takim zapewnieniem popełnia lub usiłuje popełnić występek skarbowy;

e) przestępca zawodowy, choćby nie zachodził przypadek powrotu do przestępstwa.

§ 2. Za odbycie kary (§ 1 pkt a) nie uważa się uiszczenia grzywny w drodze dobrowolnego poddania się karze oraz grzywny orzeczonej doraźnym nakazem karnym.

Art.  25.

§ 1. Nie można wszcząć postępowania karnego z powodu występku popełnionego przed 3 laty.

§ 2. Przedawnienie przerywa każda czynność władzy, powołanej do udziału w postępowaniu karnym, podjęta celem ustalenia występku.

Art.  26.

Nie można wydać orzeczenia skazującego, jeżeli od popełnienia występku upłynęło 10 lat.

Art.  27.

Przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego.

Art.  28.

§ 1. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia skazującego upłynęło 10 lat.

§ 2. Odpowiedzialność osoby trzeciej nie wygasa jednak w przypadkach, w których kary względem skazanego nie wykonano z powodu jego nieobecności w kraju.

§ 3. Przedawnienie wykonania nie dotyczy kary przepadku przedmiotów występku.

§ 4. Przedawnienie nie biegnie w okresie odroczenia i przerwy kary, albo stosowania środka zabezpieczającego.

Art.  29.

§ 1. Zatarcie skazania następuje z samego prawa, jeżeli od odbycia, darowania lub przedawnienia kary, albo od zwolnienia z zakładu zabezpieczającego upłynęło:

a) 5 lat - w przypadku skazania na grzywnę;

b) 10 lat - w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności.

§ 2. Jeżeli skazany przed upływem tego okresu popełnił nowe przestępstwo, natenczas zatarcie skazania następuje tylko jednocześnie co do wszystkich przestępstw.

§ 3. Jeżeli nastąpiło zatarcie skazania, skazanie uważa się za niebyłe. Zatarcie skazania pociąga za sobą zwłaszcza usunięcie wpisu o skazaniu z wszelkich rejestrów karnych.

Art.  30.

§ 1. Za grzywny i koszty postępowania, nałożone na zastępcę z powodu występku skarbowego, popełnionego w zakresie załatwiania spraw cudzych, można uczynić posiłkowo odpowiedzialną zastępowaną osobę fizyczną lub prawną.

§ 2. Zastępcą jest każdy, kto załatwia sprawy cudze, jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub w jakimkolwiek innym charakterze; nie jest jednak zastępcą opiekun oraz kurator ubezwłasnowolnionego lub nieletniego usamowolnionego.

§ 3. Odpowiedzialność posiłkowa zachodzi wtedy tylko, gdy osoba zastępowana odniosła z występku jakąkolwiek korzyść, albo, w przypadku usiłowania - gdy korzyść taką mogłaby odnieść, gdyby występek został dokonany.

§ 4. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie władza orzekająca może odstąpić od orzeczenia odpowiedzialności posiłkowej osoby zastępowanej lub zmniejszyć zakres jej odpowiedzialności.

Art.  31.

§ 1. Jeżeli na kilka osób nałożono odpowiedzialność posiłkową, należy bądź określić zakres odpowiedzialności każdej z nich stosownie do osiągniętych przez nią korzyści, bądź też orzec solidarną ich odpowiedzialność, jeżeli stopień udziału każdej z nich w korzyści ogólnej nie da się ustalić.

§ 2. Co do osoby, skazanej za dany występek, nie orzeka się nigdy odpowiedzialności posiłkowej.

§ 3. Co do osoby uniewinnionej można orzec odpowiedzialność posiłkową.

Art.  32.

Odpowiedzialność posiłkowa ustaje w razie śmierci sprawcy lub odpowiedzialnego przed uprawomocnieniem się orzeczenia.

Art.  33.

§ 1. Grzywnę ściąga się od odpowiedzialnego, gdy jej od skazanego ściągnąć nie można.

§ 2. Jeżeli od skazanego ściągnięto część grzywny, odpowiedzialność posiłkowa rozciąga się tylko na nie uiszczoną część tej kary.

§ 3. Jeżeli od osoby odpowiedzialnej ściągnięto część grzywny, to skazanemu wymierza się karę zastępczą tylko zamiast nie uiszczonej części grzywny.

Art.  34.

Jeżeli występek popełnił nieletni, wówczas grzywnę, grożącą za dany czyn sprawcy dorosłemu, można wymierzyć osobie, pod której nadzorem lub opieką nieletni pozostaje; kara ta nie podlega jednak zamianie na karę pozbawienia wolności.

Rozdział  drugi.

Wykroczenia skarbowe.

Art.  35.

Wykroczeniem skarbowym jest czyn zagrożony karą pieniężną, porządkową i polegający na naruszeniu przepisów w zakresie określonym w art. 1.

Art.  36.

Przepisy art. 1-3, 14-17, 19, 26, 27, 40 § 2, 54, 55 kodeksu karnego oraz art. 6, 7, 15 § 2 i 3, 16 § 1, 18, 25 § 2, 27, 29 § 2 i 3 niniejszego prawa stosuje się odpowiednio do wykroczeń skarbowych. Przez wyrażenie sąd należy rozumieć właściwą władzę karzącą.

Art.  37.

Nie ma odpowiedzialności za wykroczenia skarbowe popełnione za granicą.

Art.  38.

Odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe zachodzi w razie popełnienia go bądź z winy umyślnej, bądź nieumyślnej.

Art.  39.

§ 1. Podżegacz i pomocnik ponoszą odpowiedzialność w granicach swego zamiaru, jeżeli wykroczenie zostało dokonane.

§ 2. Nie ma odpowiedzialności za usiłowanie.

Art.  40.

§ 1. Karę porządkową wymierzyć można od 2 złotych do 3.000 złotych.

§ 2. Kara porządkowa ulega zamianie na areszt; przy zamianie przyjmuje się dzień aresztu za równoważnik kary pieniężnej od 2 do 100 złotych.

§ 3. Areszt zastępczy nie może trwać krócej niż jeden dzień i dłużej niż 3 miesiące.

§ 4. Karę aresztu zastępczego wykonywa się w razie nieściągalności kary pieniężnej lub w razie gdyby jej ściągnięcie narażało skazanego na ruinę majątkową.

Art.  41.

§ 1. Nie ulega odpowiedzialności za wykroczenie nieletni do lat 17.

§ 2. Władza karząca stosuje do nieletniego, jako środek wychowawczy, upomnienie oraz oddanie pod dozór odpowiedzialny rodzicem lub innym osobom mającym pieczę nad nieletnim.

Art.  42.

§ 1. Nie można wszcząć postępowania karnego z powodu wykroczenia popełnionego przed rokiem.

§ 2. Nie można wydać orzeczenia skazującego, jeżeli od popełnienia wykroczenia upłynęło lat 3.

§ 3. Nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęło lat 5.

Art.  43.

Zatarcie skazania następuje z samego prawa, jeżeli od odbycia, darowania lub przedawnienia kary upłynęło lat 3.

DZIAŁ  II.

PRZEPISY SZCZEGÓLNE.

Rozdział  trzeci.

Naruszenie przepisów prawa celnego.

Art.  44.

§ 1. Kto przez uchylenie się od powinności celnej wprowadza zza granicy na polski obszar celny lub wyprowadza z tego obszaru za granicę towar bez uiszczenia cła,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej kwoty należnego cła.

§ 2. Jeżeli sprawca wprowadza lub wyprowadza towar, co do którego obowiązują ograniczenia przywozowe lub wywozowe,

podlega karze grzywny od 4 do 8-krotnej kwoty należnego cła.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 4. Wolny obszar celny traktuje się jak zagranicę.

Art.  45.

§ 1. Kto przez uchylenie się od powinności celnej wykracza:

a) przeciwko ograniczeniom przewozowym;

b) przeciwko ograniczeniom przywozowym lub wywozowym co do towarów, na które nie ustanowiono cła,

podlega karze grzywny od 1 do 2-krotnej wartości towaru.

§ 2. Przepisy art. 44 § 3 i 4 stosuje się tu odpowiednio.

Art.  46.

§ 1. Kto naraża Skarb Państwa na uszczuplenie cła:

a) przez wprowadzenie władzy w błąd;

b) przez podanie w zgłoszeniu celnym danych niezgodnych z rzeczywistością;

c) przez wyprowadzenie towaru z urzędu celnego do wolnego obrotu, choćby po dokonanej odprawie, lecz przed uiszczeniem cła,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej kwoty cła narażonego na uszczuplenie, a gdy występek mógł też spowodować naruszenie ograniczeń przywozowych i wywozowych - od 4 do 6-krotnej kwoty tego cła. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kar określonych w § 1, przepadkowi zaś podlega tylko towar, którego posiadanie jest zabronione.

Art.  47.

§ 1. Kto powoduje lub spowodować może naruszenie ograniczeń przewozowych, albo ograniczeń przywozowych lub wywozowych co do towarów, na które nie ustanowiono cła lub od których cło uiszczono:

a) przez wprowadzenie władzy w błąd;

b) przez podanie w zgłoszeniu celnym danych niezgodnych z rzeczywistością;

c) przez wyprowadzenie towaru z urzędu celnego do wolnego obrotu, choćby po dokonanej odprawie, lecz przed złożeniem wymaganego zezwolenia,

podlega karze grzywny od 1 do 2-krotnej wartości towaru. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1, przepadkowi zaś podlega tylko towar, którego posiadanie jest zabronione.

Art.  48.

Jeżeli przedmiotem występku umyślnego, określonego w art. 44-47, są sztuczne środki słodzące, orzec należy oprócz grzywny nadto karę aresztu do 6 miesięcy.

Art.  49.

§ 1. Kto w użyciu towaru zmienia cel, przeznaczenie lub inne warunki, pod jakimi towar zwolniono od cła, albo odprawiono według niższej stawki celnej lub zniżonego cła,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej kwoty nie pobranego cła. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  50.

§ 1. Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje towar pochodzący z występku określonego w art. 44-49, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej kwoty należnego cła, albo od 1/4 do 2-krotnej wartości towaru, jeżeli na towar nie ustanowiono cła.

§ 2. Kto nabywa, przechowuje lub transportuje towar, o którym na podstawie towarzyszących okoliczności powinien przypuszczać, że pochodzi z występku określonego w art. 44 lub 45,

podlega karze grzywny do 1/4 kar określonych w § 1.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  51.

§ 1. Kto przez podanie w zgłoszeniu celnym danych niezgodnych z rzeczywistością naraża Skarb Państwa na zwrot cła nienależny lub w wysokości wyższej niż należna,

podlega karze grzywny od 2 do 10-krotnej kwoty bezprawnie otrzymanej lub żądanej.

§ 2. Kto przy odprawie celnej towaru krajowego, przywiezionego z powrotem zza granicy, zataja stosowaną przez Państwo pomoc finansową, którą otrzymał przy wywozie za granicę tego towaru,

podlega karze grzywny od 2 do 10-krotnej kwoty zatajonej.

Art.  52.

Jeżeli towar jest przedmiotem monopolu państwowego, albo podlega opłacie monopolowej lub opodatkowaniu, to podstawą wymiaru kary jest cło łącznie z opłatą monopolową lub podatkiem.

Art.  53.

Kto narusza przepisy prawa celnego o ewidencji towarów, sprowadzonych zza granicy na polski obszar celny,

podlega karze grzywny od 50 do 5.000 złotych.

Art.  54.

Kto narusza inne przepisy prawa celnego, a w szczególności także przepisy o statystyce celnej,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  czwarty.

Naruszenie przepisów o monopolu tytoniowym.

Art.  55.

§ 1. Kto uprawia tytoń bez zezwolenia, albo pielęgnuje dziko wyrosłe rośliny tytoniowe,

podlega karze grzywny od 5 do 30 złotych za każdy rozpoczęty metr kwadratowy przestrzeni bezprawnie uprawianych. Plantacja bezprawna podlega zniszczeniu, zebrany tytoń - przepadkowi.

§ 2. Podstawą obliczenia jest:

a) w przypadku uprawy tytoniu pomiędzy innymi roślinami - przybliżona przestrzeń gruntu, jakiej trzeba by użyć do uprawy danej ilości tytoniu, przyjmując 4 rośliny tytoniowe na metr kwadratowy przestrzeni;

b) w przypadku dokonania zbioru tytoniu i niemożności stwierdzenia przestrzeni plantacji - waga zebranego tytoniu, przy czym za każdy rozpoczęty kilogram orzec należy karę grzywny od 25 do 250 złotych.

§ 3. Jeżeli plantator uzyskał zezwolenie po bezprawnym rozpoczęciu uprawy tytoniu - wymierza się jedynie karę pieniężną porządkową.

§ 4. Za sprawcę uprawy tytoniu uważa się właściciela, dzierżawcę lub użytkownika gruntu, na którym rosną rośliny tytoniowe, chybaby komu innemu winę przypisać należało.

§ 5. Nie podlega karze, kto zniszczy plantację zanim władza dowiedziała się o niej.

Art.  56.

§ 1. Kto, będąc plantatorem upoważnionym, surowiec przez siebie wytworzony zataja lub zbywa osobie trzeciej,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 100 do 250 złotych za każdy rozpoczęty kilogram. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Kary aresztu nie orzeka się wobec pomocnika i podżegacza, tudzież gdy ilość zatajonego przez plantatora surowca tytoniowego nie przekracza jednego kilograma.

Art.  57.

§ 1. Kto:

a) bezprawnie wytwarza lub przerabia wyroby tytoniowe;

b) zbywa wyroby tytoniowe wytworzone lub przerobione do własnego użytku;

c) nabywa, przechowuje lub transportuje wyroby tytoniowe, pochodzące z prywatnego wyrobu lub przerobu, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 300 do 1.000 zł za każdy rozpoczęty kilogram surowca i wyrobu. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Kary aresztu nie orzeka się, jeżeli wyroby fabrykowano z tytoniu monopolowego.

Art.  58.

Kto nie zgłasza zapasów, za które należy się dopłata z powodu podwyższenia cen wyrobów tytoniowych,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej dopłaty, należnej od nie zgłoszonych wyrobów. Wyroby nie zgłoszone podlegają przepadkowi.

Art.  59.

Kto wbrew przepisom o monopolu tytoniowym:

a) wydaje lub wyprowadza z pomieszczeń monopolowych surowiec lub wyroby tytoniowe;

b) usuwa surowiec lub wyroby tytoniowe z transportu, przeznaczonego do pomieszczeń monopolowych, za granicę lub na obszar W. M. Gdańska,

podlega karze grzywny od 500 do 1.000 złotych za każdy rozpoczęty kilogram surowca lub wyrobu w ten sposób wydanego, wyprowadzonego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  60.

Kto bez zezwolenia wytwarza surogat tytoniu,

podlega karze grzywny od 1 do 2-krotnej wartości surogatu. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  61.

§ 1. Kto uszczupla dochód, zastrzeżony Skarbowi Państwa na zasadzie przepisów o monopolu tytoniowym,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 55-60, karze grzywny od 5 do 10-krotnej należności uszczuplonej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  62.

§ 1. Kto umyślnie i bezprawnie nabywa, przechowuje lub transportuje surowiec tytoniowy, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 25 do 250 złotych za każdy rozpoczęty kilogram,

§ 2. 2 Kto nabywa, przechowuje lub transportuje tytoń pochodzenia zagranicznego lub gdańskiego, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega, jeżeli nie wykaże, że zachował przy tym właściwe przepisy, karom określonym w art. 44 lub 206.

§ 3. Wyroby polskiego monopolu tytoniowego wywiezione za granicę lub na obszar W. M. Gdańska i wprowadzone bezprawnie z powrotem do kraju, uważa się za tytoń pochodzenia zagranicznego.

§ 4. Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 58-61, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 1/4 do 2-krotnej wartości przedmiotu, albo karze grzywny od 20 do 200 zł za każdy rozpoczęty kilogram, jeżeli przedmiotem występku jest surowiec.

§ 5. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  63.

Kto sprzedaje monopolowe wyroby tytoniowe po cenie innej, niż taryfowa,

podlega karze grzywny w wysokości od 50 do 100-krotnej różnicy ceny.

Art.  64.

Kto posiada w obrocie handlowym wyroby tytoniowe w stanie innym niż wypuszczone do obrotu,

podlega karze grzywny od 25 do 250 zł od każdego rozpoczętego kilograma takich wyrobów. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  65.

Kto narusza inne przepisy o monopolu tytoniowym,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  piąty.

Naruszenie przepisów o monopolu spirytusowym i sprzedaży napojów alkoholowych.

Art.  66. ³

§ 1. Kto:

a) wyrabia spirytus bez zezwolenia;

b) odkaża spirytus skażony, albo wydziela spirytus z produktu zawierającego spirytus skażony, albo w jakikolwiek inny sposób ukrywa lub osłabia działanie środka skażającego,

podlega karze aresztu do roku i grzywny od 2.000 do 50.000 złotych.

§ 2. Jeżeli sprawca działa w celach zarobkowych,

podlega karze więzienia do lat 3 i grzywny od 10.000 do 200.000 złotych.

§ 3. Karom określonym w § 2 podlega, kto umyślnie zbywa spirytus pochodzący z niedozwolonego wyrobu, przetworzenia lub odkażenia.

§ 4. Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje spirytus pochodzący z niedozwolonego wyrobu, przetworzenia lub odkażenia, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 20 do 40-krotnej opłaty monopolowej od każdego rozpoczętego litra.

§ 5. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  67.

§ 1. Kto zataja ilość wyrobionego, odwodnionego lub oczyszczonego spirytusu,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 2.000 do 100.000 złotych. Spirytus podlega przepadkowi.

§ 2. Zatajenie zachodzi w szczególności:

a) gdy w czasie wyrobu, oczyszczania lub odwadniania uchylono spirytus spod kontroli przez odprowadzenie płynu lub pary alkoholowej, albo przez jakiekolwiek inne działanie;

b) gdy spowodowano wadliwe działanie przyrządu kontroli mierniczej lub korzystano z wadliwego działania tego przyrządu;

c) gdy spirytus zamagazynowano w pomieszczeniu na ten cel nie przeznaczonym;

d) gdy nie zapisano do ksiąg kontrolnych całej ilości alkoholu wyrobionego, oczyszczonego lub odwodnionego.

§ 3. Kary aresztu nie orzeka się, jeżeli zatajenia dokonano w sposób określony w § 2 pkt c) i d).

Art.  68.

Kto zmienia w użyciu przeznaczenie spirytusu w sposób, uzasadniający pobranie wyższej ceny od zapłaconej,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej różnicy ceny. Spirytus podlega przepadkowi.

Art.  69.

Kto nie zgłasza zapasów, od których należy się dopłata z powodu podwyższenia cen spirytusu lub wyrobów spirytusowych,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej dopłaty, należnej od nie zgłoszonych zapasów. Zapasy nie zgłoszone podlegają przepadkowi.

Art.  70.

Kto w celach zarobkowych przerabia, oczyszcza lub odwadnia spirytus bez zezwolenia,

podlega karze grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  71.

§ 1. Kto uruchamia przedsiębiorstwo wyrobu, oczyszczania, odwadniania lub przerobu spirytusu przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Wyroby i produkty przygotowane podlegają przepadkowi.

§ 2. Tym samym karom podlega, kto wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu przedsiębiorstwa wyrabia, oczyszcza, odwadnia lub przerabia spirytus.

Art.  72.

§ 1. Kto uszczupla dochód, zastrzeżony Skarbowi Państwa na zasadzie przepisów o monopolu spirytusowym,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 66-71, karze grzywny od 5 do 10-krotnej należności uszczuplonej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli czyn, określony w § 1, popełniony został przez usunięcie spirytusu z zakładu, magazynu lub transportu, sprawca podlega nadto karze aresztu do 6 miesięcy.

§ 3. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  73.

§ 1. Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 67, 70-72, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej najwyższej ceny monopolowej spirytusu.

§ 2. Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 68, 69, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 10-krotnej różnicy cen spirytusu.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  74.

Kto przez zgłoszenie nieprawdziwych danych o wywozie za granicę lub na obszar W. M. Gdańska spirytusu albo artykułów zawierających spirytus lub wyprodukowanych przy użyciu spirytusu - naraża Skarb Państwa na nienależny zwrot opłaty monopolowej,

podlega karze grzywny od 10 do 20-krotnej kwoty, która niesłusznie podlegałaby zwrotowi.

Art.  75.

Kto bez zgody władcy skarbowej odstępuje innej osobie spirytus, który nabył po zniżonej cenie na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego,

podlega karze grzywny od 2 do 5-krotnej najwyższej ceny monopolowej spirytusu od każdego rozpoczętego litra. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  76.

Kto bezprawnie wyrabia, posiada, zbywa lub nabywa urządzenia do wyrobu, oczyszczania lub odwadniania spirytusu,

podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny od 200 do 5.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  77.

Kto sprowadza na obszar niewłaściwy, albo wprowadza do obrotu na obszarze niewłaściwym, lub posiada na tym obszarze wyroby monopolu spirytusowego, przeznaczone do sprzedaży na określonym tylko obszarze Państwa,

podlega karze grzywny od 50 do 3.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  78.

Kto sprzedaje wyroby monopolu spirytusowego po cenie innej od ustalonej przepisami,

podlega karze grzywny w wysokości od 50 do 100-krotnej różnicy ceny.

Art.  79.

Kto bez zezwolenia sprzedaje spirytus lub napoje alkoholowe,

podlega karze grzywny od 50 do 3.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  80.

Kto w zakładzie handlowym:

a) przechowuje spirytus lub napoje alkoholowe, nie mając zezwolenia na sprzedaż tych produktów;

b) przechowuje albo sprzedaje spirytus lub napoje alkoholowe w stanie innym niż wypuszczone do obrotu,

podlega karze grzywny od 20 do 3.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  81.

§ 1. Kto uchyla się od obowiązku mieszania spirytusu z płynnymi materiałami napędowymi,

podlega karze grzywny w wysokości od 3 do 10-krotnej ceny spirytusu, którego według przepisów użyć należało do mieszanki napędowej.

§ 2. Kto przy sporządzaniu materiałów napędowych używa składników niezgodnie z przepisami,

podlega karze grzywny od 100 do 10.000 złotych. Mieszanka podlega przepadkowi, jeżeli nie można jej doprowadzić do stanu przez przepisy wymaganego.

Art.  82.

Kto narusza inne przepisy o monopolu spirytusowym i sprzedaży napojów alkoholowych,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  szósty.

Naruszenie przepisów o monopolu solnym.

Art.  83.

Kto bezprawnie wprowadza sól lub solankę do obrotu,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej uszczuplonej opłaty monopolowej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  84.

Kto usuwa z soli środek skażający, albo w jakikolwiek inny sposób ukrywa lub osłabia działanie środka skażającego,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 5 do 10-krotnej uszczuplonej opłaty monopolowej, albo jednej z tych kar. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  85.

Kto zmienia w użyciu przeznaczenie soli w sposób uzasadniający pobranie wyższej ceny monopolowej od zapłaconej,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej różnicy ceny. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  86.

Kto wbrew przepisom przetwarza w jakikolwiek sposób sól w celu dalszej odprzedaży,

podlega karze grzywny od 3 do 5-krotnej uszczuplonej opłaty monopolowej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  87.

Kto usuwa podczas transportu sól, od której nie uiszczono opłaty monopolowej,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej opłaty monopolowej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  88.

Kto nie zgłasza zapasów, od których należy się dopłata z powodu podwyższenia cen soli,

podlega karze grzywny w wysokości od 2 do 4-krotnej dopłaty, należnej od nie zgłoszonych zapasów. Zapasy nie zgłoszone podlegają przepadkowi.

Art.  89.

§ 1. Kto uszczupla dochód, zastrzeżony Skarbowi Państwa na zasadzie przepisów o monopolu solnym,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 83-88, karze grzywny od 5 do 10-krotnej należności uszczuplonej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  90.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 83 - 89, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej opłaty monopolowej. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  91.

Kto bez zgody władzy skarbowej odstępuje innej osobie sól, którą nabył po zniżonej cenie na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego,

podlega karze grzywny od 2 do 5-krotnej najwyższej ceny monopolowej soli od każdego rozpoczętego kilograma. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  92.

Kto sprzedaje sól po cenie innej od ustalonej przepisami,

podlega karze grzywny w wysokości od 50 do 100-krotnej różnicy ceny.

Art.  93.

Kto narusza inne przepisy o monopolu solnym,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  siódmy.

Naruszenie przepisów o monopolu zapałczanym i opodatkowaniu zapalniczek.

Art.  94.

§ 1. Kto bez zezwolenia wyrabia zapałki lub zapalniczki,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej opłaty monopolowej od wyrobionych przedmiotów.

§ 2. Jeżeli sprawca wyrabia inne przedmioty, objęte monopolem zapałczanym,

podlega karze grzywny od 50 do 10.000 złotych.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  95.

Kto bez zgłoszenia wyrabia zapalniczki ze złota i srebra,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od wyrobionych zapalniczek. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  96.

§ 1. Kto wbrew przepisom o monopolu zapałczanym:

a) wydaje lub wyprowadza z pomieszczeń fabrycznych przedmioty, objęte przepisami o monopolu zapałczanym;

b) usuwa takie przedmioty z transportu, przeznaczonego za granicę lub na obszar W. M. Gdańska,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej opłaty monopolowej albo od 5 do 10-krotnego podatku od przedmiotów w ten sposób wydanych, wyprowadzonych lub usuniętych.

§ 2. Jeżeli czyn, określony w § 1, dotyczy przedmiotów monopolu zapałczanego, na które nie jest ustanowiona opłata monopolowa,

sprawca podlega karze grzywny od 50 do 5.000 złotych.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  97.

§ 1. Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 94 - 96, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej opłaty monopolowej, albo od 2 do 4-krotnego podatku.

§ 2. Jeżeli przedmiot nie podlega opłacie ani podatkowi, wymierzyć należy karę grzywny od 20 do 5.000 złotych.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  98.

Kto posiada w obrocie handlowym zapałki w opakowaniach, nie zaopatrzonych w przepisane oznaczenia,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej opłaty monopolowej od tych zapałek. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  99.

Kto zbywa, nabywa lub posiada zapalniczki, nie zaopatrzone w znaczek podatkowy,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej opłaty monopolowej od tych zapalniczek. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  100.

Kto posiada w obrocie handlowym kamyczki zapałowe w opakowaniach, nie zaopatrzonych w przepisane opaski,

podlega karze grzywny od 20 do 3.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  101. ⁴

Kto nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty, objęte przepisami o monopolu zapałczanym, a pochodzące zza granicy lub z W. M. Gdańska, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega, jeżeli nie wykaże, że zostały zgodnie z prawem wprowadzone do kraju, karom określonym w art. 44 lub 206.

Art.  102.

Kto narusza inne przepisy o monopolu zapałczanym i opodatkowaniu zapalniczek, podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  ósmy.

Naruszenie przepisów o monopolu loteryjnym.

Art.  103.

§ 1. Kto:

a) urządza lub prowadzi loterię bez zezwolenia;

b) uczestniczy na obszarze Państwa Polskiego w działalności loterii - zagranicznej;

c) premiuje losami loteryjnymi inne tranzakcje;

d) sprzedaje losy loterii państwowej po cenie innej od oznaczonej na losie, albo na raty lub dniówki;

e) sprzedaje szansę wygrania z poszczególnego losu loterii państwowej,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 100 do 20.000 złotych.

§ 2. Jeżeli loteria, urządzona bez zezwolenia, przeznaczona była na cel społeczny, sprawca podlega karze grzywny od 20 do 2.000 złotych.

§ 3. W przypadkach, określonych w § 1 pkt a) - c), podlegają przepadkowi losy, dokumenty i urządzenia loteryjne, oraz wygrane, które na podstawie losów i dokumentów przypadają uczestnikom gry.

Art.  104.

Kto bez zezwolenia trudni się zawodowo sprzedażą losów loterii państwowej,

podlega karze grzywny od 50 do 5.000 złotych. Losy nie sprzedane podlegają przepadkowi.

Art.  105.

Kto powiększa kapitał gry loteryjnej ponad kwotę, wskazaną w zezwoleniu,

podlega karze grzywny od 2 do 5-krotnej uszczuplonej opłaty monopolowej.

Art.  106.

Kto narusza inne przepisy o monopolu loteryjnym,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  dziewiąty.

Naruszenie przepisów o sztucznych środkach słodzących.

Art.  107. ⁵

§ 1. Kto bez zezwolenia lub wbrew warunkom zezwolenia wyrabia lub przerabia sztuczne środki słodzące,

podlega karze aresztu do roku i grzywny od 10.000 do 500.000 zł. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Tym samym karom podlega, kto wbrew przepisom wydaje z wytwórni sztuczne środki słodzące, w szczególności bez uiszczenia Skarbowi Państwa należnego podatku.

Art.  108. ⁶

(skreślony).

Art.  109. ⁷

(skreślony).

Art.  110.

Kto narusza inne przepisy o sztucznych środkach słodzących,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  dziesiąty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu piwa.

Art.  111.

Kto wyrabia piwo bez zgłoszenia wytwórni władzy skarbowej,

podlega karze grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  112.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię piwa przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej warkę piwną przed potwierdzeniem zgłoszenia wyrobu przez władzę skarbową;

c) wyrabia piwo wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu w browarze,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Piwo, produkty do warki przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  113.

§ 1. Kto całej ilości wyrobionej brzeczki lub piwa nie zapisuje do właściwych ksiąg,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od nie zapisanej ilości.

§ 2. Przy wymiarze kary ilość brzeczki przyjmuje się za równą ilości piwa.

Art.  114.

Kto przechowuje gotowe piwo w innych pomieszczeniach niż przeznaczone na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od tak przechowywanego piwa. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  115.

Kto wyrabia piwo, podlegające wyższej stopie podatkowej od zgłoszonego do wyrobu, i okoliczności tej nie uwidacznia we właściwych księgach,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej różnicy podatku od piwa wyrobionego a zgłoszonego.

Art.  116.

§ 1. Kto wbrew przepisom dodaje jakiekolwiek produkty do gotowego piwa lub brzeczki piwnej,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej różnicy podatku.

§ 2. Przy wymiarze kary ilość brzeczki przyjmuje się za równą ilości piwa.

Art.  117.

Kto:

a) wydaje piwo z pomieszczeń browaru bez zapisania do właściwej księgi;

b) zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę do zwolnienia piwa od podatku;

c) usuwa podczas transportu piwo, od którego nie niszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od piwa w ten sposób wydanego, użytego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  118.

§ 1. Kto uszczupla podatek od piwa,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 111 - 117, karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  119.

Kto uszczupla podatek od ekstraktów do wyrobu piwa sposobem domowym,

podlega karze grzywny od 3 do 5-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  120.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje przedmioty pochodzące z występku określonego w art. 111 - 119, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  121.

Kto wbrew zarządzeniu władzy skarbowej wydaje piwo z browaru bez uprzedniego uiszczenia podatku,

podlega karze grzywny od 2 do 5-krotnej kwoty nie uiszczonego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  122.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu piwa,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  jedenasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu wina i miodu syconego (napojów winnych).

Art.  123.

Kto wyrabia napoje winne bez zgłoszenia wytwórni władzy skarbowej,

podlega karze grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  124.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię napojów winnych przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej wyrób napojów winnych przed zatwierdzeniem zgłoszenia wyrobu przez władzę skarbową;

c) wyrabia napoje winne wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Napoje, produkty do ich wyrobu przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  125.

§ 1. Kto całej ilości wyrobionych napojów winnych lub półfabrykatów nic zapisuje do właściwych ksiąg,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od nie zapisanej ilości.

§ 2. Półfabrykaty uważa się za napoje winne tego gatunku, jaki zgłoszono do wyrobu.

Art.  126.

§ 1. Kto przechowuje napoje winne lub półfabrykaty w innych pomieszczeniach niż przeznaczone w wytwórni na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od tak przechowywanych napojów. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Przepis art. 125 § 2 stosuje się tu odpowiednio.

Art.  127.

Kto wypuszcza do wolnego obrotu lub posiada w celu dalszej odprzedaży butelki wina musującego bez opasek podatkowych albo z opaskami używanymi lub uszkodzonymi,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  128.

Kto:

a) odstępuje bez zgody władzy skarbowej innej osobie napoje winne zwolnione od podatku, a nabyte na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego;

b) zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę do zwolnienia napojów winnych od podatku;

c) usuwa podczas transportu napoje winne, od których nie uiszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od napojów winnych w ten sposób odstąpionych, użytych lub usuniętych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  129.

Kto wbrew przepisom podwyższa w napojach winnych zawartość alkoholu ponad normę, która była podstawą opodatkowania,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej różnicy podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  130.

Kto bez zgłoszenia wyrabia do użytku we własnym gospodarstwie napoje winne w ilości ponad normę wolną od podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od ilości wyrobionej ponad normę. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  131.

§ 1. Kto uszczupla podatek od napojów winnych,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 123 - 130, karze grzywny od 5 do 10-krotnego uszczuplonego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  132.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje napoje winne pochodzące z występku określonego w art. 123 - 131, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  133.

Kto umyślnie zbywa, nabywa, przechowuje lub transportuje opaski podatkowe zdjęte z butelek z winem musującym,

podlega karze grzywny od 100 do 5.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  134.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu napojów winnych,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  dwunasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu drożdży.

Art.  135.

Kto bez zezwolenia wyrabia drożdże, podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  136.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię drożdży przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej wyrób drożdży przed zatwierdzeniem zgłoszenia wyrobu przez władzę skarbową;

c) wyrabia drożdże wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Drożdże, produkty do ich wyrobu przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  137.

Kto:

a) nie poddaje zważeniu lub nie zapisuje do właściwych ksiąg drożdży, które wyszły spod prasy;

b) przechowuje nie obanderolowane drożdże w innych pomieszczeniach niż przeznaczone na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od drożdży nie zważonych, nie zapisanych lub niewłaściwie przechowywanych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  138.

Kto wypuszcza do wolnego obrotu albo posiada w celu dalszej odprzedaży:

a) drożdże w stanie płynnym lub nie sformowanym;

b) drożdże w stanie sformowanym, lecz bez opasek podatkowych, albo z opaskami używanymi lub uszkodzonymi,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  139.

Kto:

a) odstępuje bez zgody władzy skarbowej innej osobie drożdże zwolnione od podatku, a nabyte na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego;

b) zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę do zwolnienia drożdży od podatku;

c) usuwa podczas transportu drożdże, od których nie uiszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od drożdży w ten sposób odstąpionych, użytych lub usuniętych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  140.

§ 1. Kto uszczupla podatek od drożdży,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 135 - 139, karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  141.

Kto dodaje do drożdży mączkę (skrobię), drożdże piwne lub jakiekolwiek inne surogaty,

podlega karze grzywny od 100 do 5.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  142.

Kto zbywa, nabywa, przechowuje lub transportuje używane opaski podatkowe, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 100 do 5.000 złotych. Opaski podlegają przepadkowi.

Art.  143.

Kto sprzedaje drożdże po cenie innej od ustalonej przepisami,

podlega karze grzywny od 50 do 100-krotnej różnicy ceny.

Art.  144.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu drożdży,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  trzynasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu kwasu octowego.

Art.  145.

Kto bez zezwolenia wyrabia lub oczyszcza kwas octowy,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  146.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię lub zakład oczyszczania kwasu octowego przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni lub w zakładzie oczyszczania, prawnie uruchomionych, wyrób lub oczyszczanie kwasu octowego przed złożeniem władzy skarbowej zawiadomienia o wyrobie lub o oczyszczaniu;

c) wyrabia lub oczyszcza kwas octowy wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni lub zakładu,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Kwas, produkty do jego wyrobu przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  147.

Kto:

a) nie poddaje zważeniu lub nie zapisuje do właściwych ksiąg wyrobionego lub oczyszczonego kwasu octowego;

b) przechowuje kwas octowy w innych pomieszczeniach niż przeznaczane na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od kwasu octowego nie zważonego, nie zapisanego lub niewłaściwie przechowywanego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  148.

Kto:

a) odstępuje bez zgody władzy skarbowej innej osobie kwas, zwolniony od podatku, a nabyty na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego;

b) zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę do zwolnienia kwasu octowego od podatku;

c) usuwa podczas transportu kwas, od którego nie uiszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od kwasu octowego w ten sposób odstąpionego, użytego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  149.

§ 1. Kto uszczupla podatek od kwasu octowego,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 145 - 148, karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  150.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje kwas octowy pochodzący z występku określonego w art. 145 - 149, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  151.

Kto narusza przepisy o rozlewie kwasu octowego,

podlega karze grzywny od 50 do 5.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  152.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu kwasu octowego,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  czternasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu kwasu węglowego.

Art.  153.

Kto wyrabia kwas węglowy bez zgłoszenia wytwórni władzy skarbowej,

podlega karze grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  154.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię kwasu węglowego przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej wyrób kwasu węglowego przed złożeniem władzy skarbowej zawiadomienia o wyrobie;

c) wyrabia kwas węglowy wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Kwas, produkty do wyrobu jego przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  155.

Kto:

a) nie poddaje zważeniu lub nie zapisuje do właściwych ksiąg wyrobionego kwasu węglowego;

b) przechowuje kwas węglowy w innych pomieszczeniach niż przeznaczone na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od kwasu węglowego nie zważonego, nie zapisanego lub niewłaściwie przechowywanego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  156.

Kto:

a) odstępuje bez zgody władzy skarbowej innej osobie kwas zwolniony od podatku, a nabyty na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego;

b) zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę do zwolnienia kwasu węglowego od podatku;

c) usuwa podczas transportu kwas, od którego nie uiszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od kwasu węglowego w ten sposób odstąpionego, użytego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  157.

§ 1. Kto uszczupla podatek od kwasu węglowego,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 153 - 156, karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  158.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje kwas węglowy pochodzący z występku określonego w art. 153 - 157, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  159.

Kto narusza zakaz używania do wyrobu napojów gazowanych innego kwasu węglowego niż skroplonego z butli stalowych,

podlega karze grzywny od 100 do 5.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  160.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu kwasu węglowego,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  piętnasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu cukru (cukru i cukru skrobiowego).

Art.  161.

§ 1. Kto:

a) wyrabia cukier bez zgłoszenia wytwórni władzy skarbowej,

b) odkaża cukier lub osłabia działanie środka skażającego,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 1.000 do 50.000 złotych.

§ 2. Jeżeli cukier wyrabiano sposobem domowym i do własnego użytku, sprawca podlega karze grzywny od 10 do 5.000 złotych.

§ 3. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  162.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię cukru przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej wyrób cukru przed złożeniem władzy skarbowej zawiadomienia o wyrobie;

c) wyrabia cukier wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Cukier, produkty do wyrobu jego przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  163.

Kto:

a) nie poddaje zważeniu lub nie zapisuje do właściwych ksiąg wyrobionego cukru;

b) przechowuje cukier w innych pomieszczeniach niż przeznaczone na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od cukru nie zważonego, nie zapisanego lub niewłaściwie przechowywanego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  164.

Kto:

a) odstępuje bez zgody władzy skarbowej innej osobie cukier, zwolniony od podatku, a nabyty na podstawie zezwolenia dla siebie otrzymanego;

b) zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę do zwolnienia cukru od podatku;

c) usuwa podczas transportu cukier, od którego nie uiszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od cukru w ten sposób odstąpionego, użytego lub usuniętego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  165.

§ 1. Kto uszczupla podatek od cukru,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 161 - 164, karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  166.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje cukier pochodzący z występku określonego w art. 161 - 165, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  167.

Kto przez zgłoszenie nieprawdziwych danych o wywozie przetworów cukrowych za granicę lub na obszar W. M. Gdańska naraża Skarb Państwa na nienależny zwrot podatku od cukru,

podlega karze grzywny od 10 do 20-krotnej kwoty podatku bezprawnie żądanej lub otrzymanej.

Art.  168.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu cukru,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  szesnasty. ⁸

(uchylony).

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu olejów mineralnych.

Art.  169.

(uchylony).

Art.  170.

(uchylony).

Art.  171.

(uchylony).

Art.  172.

(uchylony).

Art.  173.

(uchylony).

Art.  174.

(uchylony).

Art.  175.

(uchylony).

Art.  176.

(uchylony).

Rozdział  siedemnasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu tłuszczów.

Art.  177.

Kto wyrabia tłuszcze bez zgłoszenia wytwórni władzy skarbowej,

podlega karze grzywny od 1.000 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  178.

Kto:

a) uruchamia wytwórnię tłuszczów przed zatwierdzeniem urządzeń przez władzę skarbową;

b) rozpoczyna w wytwórni prawnie uruchomionej wyrób tłuszczów przed złożeniem władzy skarbowej zawiadomienia o wyrobie;

c) wyrabia tłuszcze wbrew zarządzeniu władzy skarbowej o wstrzymaniu ruchu wytwórni,

podlega karze grzywny od 500 do 10.000 złotych. Tłuszcze i produkty do ich wyrobu przygotowane podlegają przepadkowi.

Art.  179.

Kto:

a) nie poddaje zważeniu lub nie zapisuje do właściwych ksiąg wyrobionych tłuszczów;

b) przechowuje tłuszcze w innych pomieszczeniach niż przeznaczone w wytwórni na ten cel,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od tłuszczów nie zważonych, nie zapisanych lub niewłaściwie przechowywanych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  180.

Kto usuwa podczas transportu tłuszcze, od których nie uiszczono podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku od tłuszczów w ten sposób usuniętych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  181.

§ 1. Kto uszczupla podatek od tłuszczów,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 177 - 180, karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze grzywny do 1/4 kary określonej w § 1.

Art.  182.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje tłuszcze pochodzące z występku określonego w art. 177 - 181, albo pomaga do ich zbycia lub ukrycia,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  183.

Kto wprowadza do obrotu handlowego lub w obrocie tym posiada tłuszcze, nie odpowiadające przepisom,

podlega karze grzywny od 100 do 3.000 złotych. Tłuszcze podlegają przepadkowi.

Art.  184.

Kto narusza inne przepisy o opodatkowaniu tłuszczów,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  osiemnasty.

Naruszenie przepisów o opłacie od kart do gry.

Art.  185.

Kto uszczupla opłatę od kart do gry,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnej uszczuplonej opłaty. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  186.

Kto narusza inne przepisy o opłacie od kart do gry,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  dziewiętnasty.

Naruszenie przepisów o opodatkowaniu węgla.

Art.  187.

§ 1. W zakresie naruszenia przepisów o opodatkowaniu węgla stosuje się odpowiednio przepisy art. 185 i 186.

Art.  188.

Kto zmienia w użyciu cel, który stanowił podstawę zwolnienia węgla od podatku,

podlega karze grzywny od 5 do 10-krotnego podatku uszczuplonego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Rozdział  dwudziesty.

Naruszenie przepisów o opłatach od wyrobu, przerobu, oczyszczania, magazynowania i sprzedaży artykułów monopolowych lub podlegających podatkowi (opłaty patentowe).

Art.  189.

Kto prowadzi przedsiębiorstwo, nie uiściwszy przepisanej opłaty patentowej,

podlega karze grzywny od 1/2 do 2-krotnej opłaty nie uiszczonej.

Art.  190.

Kto uiszcza opłatę patentową po terminie przepisem określonym, lecz przed wszczęciem postępowania karnego, albo kto narusza inne przepisy o opłatach patentowych,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  dwudziesty pierwszy. ⁹

(skreślony).

Naruszenie przepisów o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej.

Art.  191.

(skreślony).

Art.  192.

(skreślony).

Art.  193.

(skreślony).

Art.  194.

(skreślony).

Art.  195.

(skreślony).

Rozdział  dwudziesty drugi.

Naruszenie przepisów o obrocie papierami premiowymi.

Art.  196.

Kto uczestniczy w niedozwolonych tranzakcjach obcokrajowymi papierami premiowymi,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 500 do 50.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  197.

Kto bez zezwolenia sprzedaje papiery premiowe,

podlega karze grzywny od 100 do 10.000 złotych. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  198.

Kto:

a) sprzedaje szansę wygrania na poszczególne papiery premiowe;

b) premiuje takimi papierami inne tranzakcje,

podlega karze grzywny od 100 do 5.000 złotych.

Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  199.

Kto narusza inne przepisy o obrocie papierami premiowymi,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

Rozdział  dwudziesty trzeci.

Naruszenie przepisów o obrocie towarowym z Wolnym Miastem Gdańskiem.

Art.  200.

Kto wprowadza do Państwa Polskiego z W. M. Gdańska towary, od których cło zostało uszczuplone, albo które weszły w W. M. Gdańsku do wolnego obrotu z naruszeniem ograniczeń przywozowych,

podlega karom określonym w art. 44 - 48.

Art.  201.

Kto wprowadza do Państwa Polskiego z W. M. Gdańska towary, odprawione w obrocie uszlachetniającym na zasadzie wyjątkowych przepisów obowiązujących na terenie W. M. Gdańska,

podlega karze grzywny od 2 do 4-krotnej kwoty uszczuplonego cła, obliczonego od tych towarów według stanu, w jakim do Polski nadeszły. Towar podlega przepadkowi.

Art.  202.

Kto wprowadza do Państwa Polskiego z W. M. Gdańska towary, sprowadzone zza granicy celnej i przeznaczone do spożycia lub użycia na terenie W. M. Gdańska na zasadzie umów lub przepisów specjalnych ustanawiających ulgi dla obszaru gdańskiego,

podlega karze grzywny od 1 do 2-krotnej wartości towaru. Towar podlega przepadkowi.

Art.  203.

§ 1. Kto z uchyleniem się od postępowania przekazowego wprowadza do Państwa Polskiego z obszaru W. M. Gdańska towary, objęte w Polsce monopolem, albo podlegające opłacie monopolowej lub podatkom spożywczym,

podlega karze grzywny od 4 do 8-krotnej opłaty monopolowej lub podatku od tych towarów.

§ 2. Jeżeli na towary, objęte w Polsce monopolem, nie jest ustanowiona opłata monopolowa, wymierza się grzywnę od 100 do 5.000 złotych.

§ 3. Przepis § 1 stosuje się do towarów, które zostały wytworzone na obszarze W. M. Gdańska, jak i do tych, które zostały wprowadzone prawnie do obrotu na obszarze Wolnego Miasta.

§ 4. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  204.

Kto z uchyleniem się od postępowania przekazowego wprowadza do Państwa Polskiego z obszaru W. M. Gdańska sztuczne środki słodzące, wytworzone lub dopuszczone do wolnego obrotu na tym obszarze,

podlega karze aresztu do 6 miesięcy i grzywny od 2 do 5-krotnej wartości sztucznych środków słodzących. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  205.

Kto naraża Skarb Państwa na uszczuplenie opłaty monopolowej lub podatku spożywczego od towarów przywożonych z W. M. Gdańska w postępowaniu przekazowym,

podlega karze grzywny od 4 do 8-krotnej uszczuplonej opłaty monopolowej lub podatku spożywczego. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  206.

Kto umyślnie nabywa, przechowuje lub transportuje towar pochodzący z występku określonego w art. 201 - 205, albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia,

podlega, jeżeli czyn nie stanowi występku określonego w art. 62 § 2 lub 101, karze grzywny od 2 do 4-krotnej opłaty monopolowej, albo od 2 do 4-krotnego podatku. Przedmiot występku podlega przepadkowi.

Art.  207.

Kto narusza inne przepisy o obrocie towarowym z W. M. Gdańskiem,

podlega karze pieniężnej porządkowej.

¹ Art. 1 pkt 19 skreślony przez art. 4 ustawy z dnia 5 sierpnia 1938 r. o zmianie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej (Dz.U.38.59.457) z dniem 1 października 1938 r.

² Art. 62 § 2 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 sierpnia 1937 r. o sprostowaniu błędów w dekrecie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 listopada 1936 r., zawierającym prawo karne skarbowe (Dz.U.37.67.513).

³ Z dniem 27 grudnia 1944 r. traci moc art. 66 nin. dekretu, z wyjątkiem § 1 lit. b) tego artykułu oraz postanowień §§ 2, 3, 4, 5 tegoż artykułu, o ile odnoszą się do odkażania spirytusu skażonego albo wydzielania spirytusu z produktów, zawierających spirytus skażony, zgodnie z art. 5 dekretu z dnia 12 grudnia 1944 r. o zwalczaniu potajemnego gorzelnictwa (Dz.U.44.15.85).

⁴ Art. 101 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 sierpnia 1937 r. o sprostowaniu błędów w dekrecie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 listopada 1936 r., zawierającym prawo karne skarbowe (Dz.U.37.67.513).

⁵ Art. 107 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 11 kwietnia 1945 r. (Dz.U.45.12.68) zmieniającego nin. dekret z dniem 14 kwietnia 1945 r.

⁶ Art. 108 skreślony przez art. 1 pkt 2 dekretu z dnia 11 kwietnia 1945 r. (Dz.U.45.12.68) zmieniającego nin. dekret z dniem 14 kwietnia 1945 r.

⁷ Art. 109 skreślony przez art. 1 pkt 2 dekretu z dnia 11 kwietnia 1945 r. (Dz.U.45.12.68) zmieniającego nin. dekret z dniem 14 kwietnia 1945 r.

⁸ Rozdział 16 uchylony przez art. 1 dekretu z dnia 7 lipca 1945 r. o uchyleniu niektórych przepisów prawa karnego skarbowego (Dz.U.45.27.166) z dniem 18 sierpnia 1945 r.

⁹ Rozdział 21 skreślony przez art. 4 ustawy z dnia 5 sierpnia 1938 r. o zmianie dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej (Dz.U.38.59.457) z dniem 1 października 1938 r.