Art. 52. - Prawo celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.57.290 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 8 czerwca 1989 r.

Art.  52.

1. Nie można wydać decyzji w sprawie ustalenia wysokości wymiaru należności celnych, jak również dokonać zwrotu należności celnych po upływie 2 lat od dnia, w którym powstał obowiązek uiszczenia tych należności lub w którym nadpłata powstała; jeżeli dnia powstania obowiązku uiszczenia należności celnych nie da się ustalić, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia następnego roku po roku, w którym powstał obowiązek.

2. Należności celnych ustalonych w decyzji można dochodzić w ciągu 2 lat, licząc od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna.

3. Bieg przedawnienia, o którym mowa w ust. 2, przerywa:

1) odroczenie terminu płatności,

2) rozłożenie na raty,

3) wszczęcie egzekucji.

4. Po każdym przerwaniu przedawnienie biegnie na nowo począwszy od terminu:

1) ustalonego w decyzji o odroczeniu,

2) wniesienia ostatniej wpłaty,

3) ściągnięcia ostatniej wpłaty w trybie egzekucji administracyjnej lub stwierdzenia przez organ egzekucyjny, iż egzekucja stała się bezskuteczna.

5. W stosunku do jednostek gospodarki uspołecznionej terminy, o których mowa w ust. 1 i 2, wynoszą odpowiednio jeden rok.

6. Należności celnych od towarów nie dostarczonych do kontroli celnej lub spod tej kontroli usuniętych nie można dochodzić po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło niedostarczenie towaru do kontroli celnej lub usunięcie go spod tej kontroli. W tych wypadkach nie stosuje się przepisów ust. 1-5.

7. Przedawnienie uwzględnia się z urzędu.