Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Postępowanie o ubezwłasnowolnienie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.40.225

Akt utracił moc

Wersja od: 2 października 1950 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

Art.  1.

W postępowaniu o ubezwłasnowolnienie stosuje się przepisy części ogólnej kodeksu postępowania niespornego, o ile przepisy poniższe nie stanowią inaczej.

Art.  2. ¹

Sprawy o ubezwłasnowolnienie należą do właściwości sądów wojewódzkich, które rozpoznają je w składzie trzech sędziów.

Art.  3.

§ 1. Właściwym miejscowo jest sąd miejsca zamieszkania osoby, która ma być ubezwłasnowolniona, a gdyby osoba ta nie miała miejsca zamieszkania w Polsce - sąd miejsca jej pobytu w Polsce.

§ 2. W braku podstaw, wskazanych w § 1, właściwość miejscową oznacza się według przepisów części ogólnej kodeksu postępowania niespornego.

Art.  4.

Uczestnikami postępowania są z mocy samego prawa prócz wnioskodawcy:

1) osoba, która ma być ubezwłasnowolniona,

2) jej przedstawiciel ustawowy,

3) prokurator z wyjątkiem przypadku, gdy ubezwłasnowolnienie ma być orzeczone z powodu marnotrawstwa.

Art.  5.

§ 1. Ilekroć według przepisów, obowiązujących w postępowaniu o ubezwłasnowolnienie, wymagane jest wezwanie do stawiennictwa lub wysłuchanie osoby, która ma być ubezwłasnowolniona, albo doręczenie jej pism sądowych, sąd może czynności tych zaniechać tylko wówczas, jeżeliby ze względu na stan zdrowia tej osoby, stwierdzony orzeczeniem biegłego, czynność tę należało uznać za bezwzględnie niecelową.

§ 2. W tym przypadku należy celem strzeżenia w toku postępowania praw osoby, która ma być ubezwłasnowolniona, ustanowić kuratora, chyba że ma ona przedstawiciela ustawowego, który nie jest wnioskodawcą.

¹ Art. 2 zmieniony przez art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.