Art. 15. - Podatek wyrównawczy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.42.188

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1991 r.
Art.  15.
1.
Tracą moc:
1)
ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku wyrównawczym (Dz. U. Nr 45, poz. 227, z 1976 r. Nr 40, poz. 233 i z 1977 r. Nr 3, poz. 17),
2)
odrębne przepisy dotyczące zwolnienia od opodatkowania podatkiem wyrównawczym dochodów podlegających opodatkowaniu w myśl przepisów niniejszej ustawy.
2.
Przepisy określone w ust. 1 stosuje się jednak do wynagrodzeń, przychodów i dochodów osiągniętych przed dniem wejścia w życie ustawy, z tym że podatek wyrównawczy należny za ten okres oblicza się według stawek skali podatkowej odpowiadających wynagrodzeniom, przychodom i dochodom doprowadzonym do stosunku rocznego; w tym wypadku, w celu zastosowania przepisu art. 5 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1, przyjmuje się jako końcowy stan wkładów na specjalnym rachunku bankowym, stan na ostatni dzień przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
3.
Prawo dokonywania odliczeń z tytułu spłaty kredytów, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1, przysługuje do czasu ich spłaty.
4.
Podatnicy, którzy po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy ponoszą wydatki na cele określone w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1 z tytułu rozłożenia spłaty należności na raty, zachowują prawo dokonywania odliczenia tych wydatków do czasu spłaty rat w granicach ustalonych w art. 8 ust. 4 tej ustawy.
5.
Podatnicy, którzy skorzystali z odliczeń kwot wydatkowanych na cele określone w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1 oraz na cele określone w przepisach wydanych na podstawie art. 13 pkt 4 tej ustawy, do wysokości ustalonej w tych przepisach, nie mają prawa do takich odliczeń na podstawie niniejszej ustawy. Jeżeli podatnicy ci wykorzystali te odliczenia tylko częściowo, mają prawo do odliczeń, o których mowa w art. 7 niniejszej ustawy, do wysokości różnicy pomiędzy kwotami określonymi na podstawie ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1 a kwotami wykorzystanymi, powiększonej w takim stosunku procentowym, w jakim pozostaje kwota odliczeń ustalonych w przepisach wydanych na podstawie niniejszej ustawy do kwoty odliczeń obowiązującej na podstawie ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1.