Podatek od lokali.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.82.505

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1946 r.

DEKRET
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 14 listopada 1935 r.
o podatku od lokali.

Na podstawie art. 55 ust. (1) ustawy konstytucyjnej i ustawy z dnia 6 listopada 1935 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania dekretów (Dz. U. R. P. Nr. 81, poz. 501) postanawiam co następuje:

Podatkowi od lokali podlegają wszelkiego rodzaju lokale na obszarze gmin miejskich, z wyjątkiem lokali, wymienionych w art. 2.

Podatkowi od lokali nie podlegają:

1)
kościoły, świątynie i lokale, przeznaczone wyłącznie na stałe domy modlitwy, należące do uznanych w Państwie wyznań religijnych;
2)
lokale, zajmowane przez: urzędy państwowe lub samorządowe, instytucje naukowe, wyznaniowe, oświatowe i dobroczynne oraz szpitale, z wyjątkiem części tych lokali, od-najmowanych lub oddawanych bezpłatnie do użytkowania osobom trzecim;
3)
lokale lub ich części, zajęte przez zakłady przemysłowe (Cz. II lit. C taryfy, stanowiącej załącznik do art. 23 ustawy o państwowym podatku przemysłowym);
4) 1
(uchylony);
5)
lokale:
a)
zajęte przez uwierzytelnionych szefów przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych oraz misyj zagranicznych tudzież funkcjonarjuszów, należących do uznanego personelu eksterytorialnego wyżej wspomnianych przedstawicielstw i misyj,
b)
zajęte przez szefów oraz funkcionarjuszów przedstawicielstw konsularnych państw obcych, będących obywatelami państwa wysyłającego, oraz
c)
służące na potrzeby wymienionych przedstawicielstw, konsulatów i misyj;

zwolnienia te będą przyznawane pod warunkiem wzajemności;

6)
lokale niezajęte;
7)
lokale mieszkalne jedno i dwuizbowe;
8)
lokale trzyizbowe zajmowane przez bezrobotnych, jeżeli nie mają oni sublokatorów.

Do opłacania podatku od lokali obowiązane są osoby fizyczne i prawne, zajmujące lokale.

(1)
Podstawę wymiaru podatku na okres podatkowy stanowi faktyczne komorne z roku poprzedzającego okres podatkowy.
(2)
Dla lokali niezajętych lub zajmowanych bezpłatnie w roku poprzedzającym okres podatkowy, podstawę wymiaru podatku stanowi wartość czynszowa z roku poprzedzającego okres podatkowy; wartość czynszową oblicza się w wysokości komornego, jakie uzyskanoby w razie wynajęcia lokalu, uwzględniając położenie budynku i jego przeznaczenie, wielkość lokalu i jego urządzeń oraz inne okoliczności, mające wpływ na wysokość komornego.

Stopa podatku wynosi:

1)
dla lokali jednoizbowych - 10% podstawy wymiaru,
2)
dla lokali dwu- i trzyizbowych - 20% podstawy wymiaru,
3)
dla lokali czteroizbowych i większych - 30% podstawy wymiaru.
(1)
Podatek od lokali wymierza się na okresy dwuletnie; po raz pierwszy na lata 1936 i 1937.
(2)
Zmiany wysokości komornego lub wartości czynszowej, przekraczające 10% wysokości ustalonej podstawy wymiaru (art. 4), powstałe w pierwszym roku dwuletniego okresu wymiarowego, powodują odpowiednią zmianę wymiaru na drugi rok tego samego okresu wymiarowego.

Art. 7.  3 Podatek od lokali za każdy rok płatny jest w czterech równych ratach kwartalnych:

za 1 kwartał do dnia 31 marca

za 2 kwartał do dnia 30 czerwca

za 3 kwartał do dnia 30 września

za 4 kwartał do dnia 31 grudnia.

(1)
Obowiązek podatkowy powstaje od początku następnego miesiąca po:
1)
zajęciu lokalu,
2)
utracie przez lokal zwolnienia z art. 3.
(2)
Obowiązek podatkowy wygasa z końcem miesiąca, w którym:
1)
lokal opróżniono,
2)
lokal uzyskał zwolnienie z art. 3.
(3)
W miejscowościach, które uzyskały lub utraciły ustrój gminy miejskiej, obowiązek podatkowy powstaje albo wygasa od następnego miesiąca po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw odpowiednich aktów prawnych.

Wpływy z podatku od lokali dzieli się w sposób następujący:

1)
41,25% otrzymują gminy miejskie,
2)
34% otrzymuje Państwowy Fundusz Rozbudowy Miast,
3)
23% otrzymuje fundusz Kwaterunku Wojskowego,
4)
1,75% otrzymuje Skarb Państwa za czynności, związane z wymiarem i poborem podatku.

Art. 23 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 kwietnia 1927 r. o rozbudowie miast (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 372) otrzymuje brzmienie następujące:

"Art. 23. Głównem źródłem dochodów Państwowego Funduszu Rozbudowy Miast jest część wpływów z podatku od lokali oraz państwowy podatek od placów budowlanych.".

Podstawę wymiaru podatku na okres 1936 - 1937 od lokali, objętych art. 1 ust. (1) i art. 2 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1935 r. w sprawie obniżenia komornego oraz zmiany ustawy o ochronie lokatorów (Dz. U. R. P. Nr. 82, poz. 504), stanowi dwunastokrotne komorne za grudzień 1935 r.

Umarza się zaległości w podatku od lokali, przypadającym za czas do dnia 1 stycznia 1936 r. od jedno i dwu-izbowych lokali mieszkalnych.

Wykonanie dekretu niniejszego porucza się Ministrowi Skarbu.

(1)
Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1936 r. na całym obszarze Rzeczypospolitej z wyjątkiem województwa śląskiego.
(2)
Jednocześnie uchyla się ustawę z dnia 2 sierpnia 1926 r. o podatku od lokali (Dz. U. R. P. z 1934 r. Nr. 76, poz. 718).
1 Art. 2 pkt 4 uchylony przez art. 46 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o ulgach inwestycyjnych. (Dz.U.38.26.224) z dniem 15 kwietnia 1938 r.
2 Art. 5 zmieniony przez art. 1 dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 20 listopada 1944 r. (Dz.U.44.12.66) zmieniającego nin. dekret z dniem 24 listopada 1944 r.
3 Art. 7 zmieniony przez art. 2 dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 20 listopada 1944 r. (Dz.U.44.12.66) zmieniającego nin. dekret z dniem 24 listopada 1944 r.
4 Art. 9 zmieniony przez art. 3 ust. 2 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 stycznia 1936 r. o zmianie ordynacji podatkowej (Dz.U.36.3.13) z dniem 15 stycznia 1936 r.

Z dniem 15 kwietnia 1945 r. zawiesza się moc obowiązującą art. 9 na czas do dnia 31 grudnia 1945 r., zgodnie z art. 10 pkt 5 dekretu z dnia 13 kwietnia 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego (Dz.U.45.13.73).

Z dniem 1 stycznia 1946 r. przywraca się moc obowiązującą art. 9, zgodnie z art. 10 pkt 5 dekretu z dnia 13 kwietnia 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego (Dz.U.45.13.73).