§ 7. - Pełnomocnictwa pocztowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.105.821

Akt utracił moc

Wersja od: 19 października 1923 r.

§ 7. W sprawie uwierzytelnienia zagranicznych pełnomocnictw pocztowych, w szczególności tych, mocą których osoby osiadłe na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej zostają upoważnione przez zagraniczna firmy i przedsiębiorstwa do podejmowania przesyłek, nadchodzących do Polski pod adresem odnośnych firm i przedsiębiorstw, miarodajne są w pierwszym rzędzie przepisy legalizacyjne, które w drodze konwencji zostały ustalone między Polską a państwem, w którem odnośna firma lub przedsiębiorstwo ma swoją główną siedzibę, lub w którem wystawia się pełnomocnictwo pocztowe. W braku odnośnej konwencji, podpisy mocodawców na pełnomocnictwach pocztowych zagranicznych winny być zawsze poświadczone przez uprawnioną do tego władzę miejscową zagraniczną a nadto, o ile pełnomocnictwo wystawione jest przez osobę prawną (firmę, spółkę, przedsiębiorstwo, towarzystwo, instytucję i t. d.) władza miejscowa winna oprócz poświadczenia podpisu stwierdzić uprawnienie osób, które podpisały pełnomocnictwo, do wystawienia tego pełnomocnictwa w imieniu danej osoby prawnej. Nadto musi być pełnomocnictwo zaopatrzone klauzulą legalizacyjną miejscowego poselstwa polskiego, konsulatu lub agencji konsularnej, która to klauzula oprócz poświadczenia podpisu właściwej władzy zagranicznej ma zawierać zaświadczenie, że dane pełnomocnictwo pocztowe zostało sporządzone zgodnie z prawami danego państwa zagranicznego.