§ 4. - Oznakowanie nawigacyjne polskich obszarów morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2013.57

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 stycznia 2013 r.

§  4.

1. Zgodnie z systemem oznakowania nawigacyjnego IALA dla Regionu A, wyróżnia się następujące rodzaje znaków nawigacyjnych:

1) znaki boczne - służące do wyznaczenia lewej i prawej granicy (strony) toru wodnego lub kanału;

2) znaki kardynalne - służące do:

a) wskazania, że bezpieczna woda lub bezpieczna strona, którą należy ominąć przeszkodę, znajdują się po tej stronie znaku, od której pochodzi jego nazwa: północny (N), wschodni (E), południowy (S) i zachodni (W),

b) zwrócenia uwagi na utrudnienia na torze wodnym, takie jak: zakole (zakręt), skrzyżowanie torów wodnych, rozwidlenie toru wodnego, kraniec mielizny;

3) znaki odosobnionego niebezpieczeństwa - służące do określania spłycenia daleko od brzegu, wyspy oddzielonej od lądu wąskim przesmykiem, wraku statku i innych przeszkód nawigacyjnych;

4) znaki bezpiecznej wody - służące do wskazania, że wokół znaku woda jest żeglowna;

5) znaki specjalne - służące do oznaczania specjalnego rejonu lub obiektu, o którym informują odpowiednie dokumenty lub publikacje nautyczne; znakami specjalnymi oznakowuje się w szczególności:

a) strefy rozgraniczenia ruchu, w przypadkach, w których stosowanie konwencjonalnego oznakowania toru wodnego może wprowadzić w błąd,

b) wysypiska odpadów,

c) strefy ćwiczeń wojskowych,

d) kable lub rurociągi,

e) strefy rekreacyjne,

f) inne niż określone w lit. a-e linie i obszary, w szczególności granicę państwa, kotwicowiska;

6) znak "tymczasowa pława wrakowa" - służący do oznakowania wraków do czasu:

a) zidentyfikowania wraku i rozpowszechnienia stosownych informacji w publikacjach nautycznych lub

b) pełnego zbadania wraku i określenia jego pozycji i głębokości nad wrakiem, lub

c) wystawienia znaku lub znaków nawigacyjnych o charakterze stałym, oznakowujących pozycję wraku;

7) inne znaki - służące do dostarczania dodatkowych informacji ułatwiających prowadzenie bezpiecznej żeglugi:

a) nabieżniki - grupa dwóch lub więcej stałych znaków albo świateł, znajdująca się w tej samej płaszczyźnie pionowej, tworząca linię, którą statki mogą podążać nie zmieniając namiaru na nie; nabieżniki stosuje się przede wszystkim do wskazywania:

- osi bądź krawędzi torów wodnych,

- linii granic na akwenach,

- wąskich przejść,

- obszarów niebezpiecznych dla nawigacji,

b) światła sektorowe - stałe znaki nawigacyjne o dowolnej konstrukcji, wyposażone w światło o różnych kolorach lub charakterystykach, pokazywanych w określonych namiarach, stosowane między innymi do wskazywania statkom:

- kierunku podejścia na torach wodnych,

- miejsc, w których przecinają się różne tory wodne,

- punktów, w których należy wykonać zwrot,

- niebezpieczeństw nawigacyjnych lub innych miejsc ważnych dla prowadzenia nawigacji,

- obszarów, których należy unikać,

c) latarnie morskie,

d) stałe znaki nawigacyjne - znaki sygnalizacyjne posadowione na dnie akwenu i wystające ponad powierzchnię wody (dalby) lub umieszczone na brzegu (stawy), które mogą być wyposażone w światła nawigacyjne; mogą one pełnić rolę znaków bocznych, kardynalnych, specjalnych, ostrzegawczych na konstrukcjach hydrotechnicznych (nabrzeża, pirsy, pomosty) lub znaków orientacyjnych na akwenach oddalonych od torów wodnych.

2. Znaki nawigacyjne, o których mowa w ust. 1, umieszcza się na elektronicznych mapach nawigacyjnych (wirtualne oznakowanie).

3. W nadzwyczajnych sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa lub z przyczyn praktycznych możliwe jest w ramach systemu oznakowania nawigacyjnego zastosowanie tylko oznakowania wirtualnego.

4. W przypadku potrzeby oznakowania nowych niebezpieczeństw, identyfikowanych zarówno jako przeszkody naturalne, w szczególności piaszczyste mielizny, jak i przeszkody powstałe na skutek działalności człowieka, w szczególności wraki, których jeszcze nie podano do wiadomości w dokumentach lub publikacjach nautycznych, oznacza się je za pomocą właściwych znaków bocznych, kardynalnych lub odosobnionego niebezpieczeństwa albo za pomocą znaku "tymczasowa pława wrakowa".

5. Sposób rozmieszczenia, konstrukcję, kształt, kolorystykę, charakterystykę świateł i znaki szczytowe znaków nawigacyjnych, o których mowa w ust. 1, określa część A załącznika do rozporządzenia.

6. Sposób oznakowania tras żeglownych pod stałymi mostami, a także w pobliżu konstrukcji "offshore", falochronów, morskich farm hodowlanych oraz morskich elektrowni wiatrowych określa część B załącznika do rozporządzenia.