§ 9. - Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.63.302

Akt utracił moc

Wersja od: 9 sierpnia 1999 r.

§  9.

1. Orzeczenie lekarskie wydaje się na okres od dnia, w którym przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania.

2. Orzeczeniem lekarskim może być objęty okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że pracownik w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane we właściwym czasie.

3. Orzeczenie lekarskie może być wydane ponadto na okres wcześniejszy niż określony w ust. 2 przez:

1) lekarza psychiatrę - w razie stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń psychicznych ograniczających zdolność pracownika do oceny własnego postępowania,

2) prowadzącego leczenie w zakładzie opieki zdrowotnej lekarza, lekarza dentystę, starszego felczera i felczera, gdy stan zdrowia pracownika nie budził wątpliwości co do niezdolności do pracy, a orzeczenie lekarskie nie zostało wydane we właściwym czasie, z tym że okres, za który może być wydane to orzeczenie, nie może przekroczyć 10 dni.

4. Wydanie orzeczenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może nastąpić wyłącznie po analizie ustalonych przyczyn niewydania orzeczenia we właściwym czasie, przeprowadzonej przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej, i dokonaniu przez niego odpowiedniego wpisu do dokumentacji lekarskiej.

5. W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem, czynności określone w ust. 4 wykonywane są przez upoważnionego przez niego lekarza.