Rozdział 3 - Organizacja rynku chmielu - Organizacja rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.3.19

Akt utracił moc
Wersja od: 14 kwietnia 2004 r.

Rozdział  3

Organizacja rynku chmielu

Organizacja rynku chmielu obejmuje:

1)
warunki wprowadzania do obrotu chmielu i produktów chmielowych,
2)
rejonizację upraw chmielu,
3)
ewidencję plantacji chmielu,
4)
ewidencję umów kontraktacji, dostawy i sprzedaży chmielu oraz ilości wydanego chmielu.
1.
Do obrotu można wprowadzić:
1)
chmiel zebrany w kraju i wytworzone z niego produkty, na które wydano certyfikat,
2)
chmiel lub produkty chmielowe pochodzące z importu, na które w kraju pochodzenia wydano świadectwo równoważności,
3)
produkty chmielowe wytworzone z chmielu pochodzącego z importu, na które wydano certyfikat,
4)
zizomeryzowane produkty chmielowe,
5)
chmiel lub produkty chmielowe w małych opakowaniach przeznaczone do sprzedaży osobom fizycznym na ich własny użytek.
2.
Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu:
1)
produkty, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zamieszcza na opakowaniu informację o produkcie, jego masie, odmianie chmielu, a w przypadku gdy do wytworzenia produktu użyto więcej niż jednej odmiany chmielu - również o zawartości w procentach (wagowo) każdej z tych odmian w produkcie,
2)
chmiel lub produkty chmielowe, o których mowa w ust. 1 pkt 5, zamieszcza na opakowaniu informację o masie i przeznaczeniu towaru.
3.
W przypadku gdy chmiel lub produkty chmielowe są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu, w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego, do zgłoszenia celnego dołącza się świadectwo równoważności.
4.
Jeżeli do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu chmielu lub produktów chmielowych nie zostanie dołączone świadectwo równoważności lub świadectwo to nie jest ważne, organ celny cofa towar za granicę, a jeżeli cofnięcie towaru nie jest możliwe, może nakazać jego zniszczenie lub wystąpić do sądu z wnioskiem o wydanie orzeczenia stwierdzającego przepadek towaru.
5.
Koszty cofnięcia towaru lub jego zniszczenia ponoszą solidarnie: osoba, która wprowadziła towar na polski obszar celny, osoba, która przejęła odpowiedzialność za jego przewóz, bądź każda inna osoba, w której posiadaniu towar ten się znajduje.
1.
Certyfikat na chmiel i produkt chmielowy wydaje wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych właściwy ze względu na miejsce położenia plantacji chmielu lub siedzibę przedsiębiorcy wytwarzającego produkt chmielowy, zwany dalej "inspektorem".
2.
Certyfikat wydaje się:
1)
na chmiel, jeżeli:
a)
został zebrany w określonych rejonach uprawy z plantacji zgłoszonych do ewidencji plantacji chmielu, prowadzonej przez inspektora,
b)
spełnia minimalne wymagania jakościowe, potwierdzone badaniami laboratoryjnymi,
2)
na produkt chmielowy, z wyjątkiem produktu zizomeryzowanego, jeżeli:
a)
został wytworzony z chmielu lub produktu chmielowego, na który wydano certyfikat lub świadectwo równoważności,
b)
został wytworzony w procesie obróbki, nadzorowanym przez inspektora,
c)
zawartość alfa kwasów w produkcie chmielowym jest nie mniejsza niż w składnikach, z których został wytworzony.
3.
Plantacje chmielu, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a), powinny składać się z kwater jednolitych odmianowo.
4.
Przepis ust. 3 nie dotyczy plantacji chmielu prowadzonych przez jednostki badawczo-rozwojowe w celach doświadczalnych.
5.
Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięci opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych, określi, w drodze rozporządzenia:
1)
rejony uprawy chmielu, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a), z uwzględnieniem podziału terytorialnego kraju, biorąc pod uwagę czynniki przyrodnicze, tradycyjnie wyodrębnione rejony uprawy chmielu, a także plantacje chmielu założone przed wejściem w życie ustawy,
2)
minimalne wymagania co do jakości chmielu w zakresie wilgotności, zawartości zanieczyszczeń organicznych i zawartości nasion, mając na względzie potrzeby przemysłu przetwórczego,
3)
sposób sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b), mając na względzie zapewnienie odpowiedniej jakości wytwarzanego produktu chmielowego.
1.
Zgłoszenia do ewidencji, o której mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1 lit. a), producent chmielu dokonuje najpóźniej do dnia 31 maja roku zbioru.
2.
Zgłoszenie zawiera:
1)
imię i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania lub siedziby producenta chmielu,
2)
w odniesieniu do każdej odmiany:
a)
wielkość powierzchni plantacji chmielu,
b)
określenie miejsca położenia plantacji,
3)
nazwę i adres grupy, jeśli składający wniosek jest członkiem grupy.
3.
Za powierzchnię plantacji chmielu uważa się:
1)
powierzchnię, na której uprawiane są rośliny chmielu, zajętą przez konstrukcję nośną i ograniczoną linią jej zewnętrznych odciągów kotwicznych,
2)
pasy brzeżne o szerokości odpowiadającej średniej szerokości międzyrzędzia wewnątrz plantacji i niestanowiące części drogi publicznej, które umożliwiają uprawę rzędów roślin chmielu znajdujących się między odciągami kotwicznymi,
3)
pasy przeznaczone na uwrocia, znajdujące się na zakończeniach rzędów roślin, pod warunkiem że szerokość żadnego z nich nie przekracza 8 m i nie stanowią one części drogi publicznej.
1.
Wniosek o wydanie certyfikatu na chmiel zawiera:
1)
imię i nazwisko lub nazwę oraz adres miejsca zamieszkania lub siedziby producenta chmielu,
2)
rok zbioru,
3)
nazwę odmiany lub rodu hodowlanego w przypadku plantacji chmielu prowadzonej przez jednostkę badawczo-rozwojową,
4)
informację o rejonie uprawy,
5)
określenie miejsca położenia plantacji i datę zgłoszenia jej do ewidencji plantacji chmielu,
6)
określenie liczby opakowań.
2.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony po przeprowadzeniu przez inspektora kontroli jednolitości odmianowej plantacji lub kwater chmielu, z zastrzeżeniem ust. 3.
3.
Kontroli, o której mowa w ust. 2, nie podlegają plantacje chmielu prowadzone przez jednostkę badawczo-rozwojową w celach doświadczalnych.
1.
Kontrola, o której mowa w art. 31 ust. 2, jest przeprowadzana w okresie 30 dni przed planowanym terminem zbioru, na wniosek producenta chmielu złożony najpóźniej do dnia 15 lipca roku zbioru.
2.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien spełniać wymagania, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 5.
3.
Datę kontroli inspektor ustala z producentem chmielu.
1.
Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w art. 31 ust. 1, inspektor pobiera próbki do badań laboratoryjnych oraz dokonuje zważenia i zabezpieczenia chmielu poprzez:
1)
zamknięcie oraz zaplombowanie opakowania w sposób zapewniający, że jego otwarcie nie jest możliwe bez naruszenia plomby,
2)
opatrzenie każdego opakowania etykietą zawierającą informacje o:
a)
rejonie uprawy,
b)
roku zbioru,
c)
nazwie odmiany,
d)
numerze opakowania nadanego przez inspektora,
e)
oznaczeniu producenta.
2.
Datę i miejsce czynności, o których mowa w ust. 1, inspektor ustala z producentem chmielu.
1.
Certyfikaty na chmiel wydaje się do dnia 31 marca roku następującego po roku zbioru.
2.
W przypadku wystąpienia poważnych trudności ze zbytem chmielu minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek producenta, może w drodze decyzji administracyjnej przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, nie dłużej jednak niż do dnia 31 lipca roku następującego po roku zbioru.
1.
Certyfikat na chmiel zawiera:
1)
określenie "chmiel certyfikowany zaziarniony" lub "chmiel certyfikowany niezaziarniony",
2)
nazwę odmiany,
3)
określenie ilości i numerów opakowań z podaniem masy netto,
4)
informację o kraju i rejonie uprawy,
5)
rok zbioru,
6)
numer certyfikatu i datę jego wydania.
2.
Certyfikat na produkt chmielowy zawiera:
1)
określenie "produkt chmielowy certyfikowany",
2)
nazwę odmiany lub odmian i procentowy (wagowy) udział każdej z odmian, jeśli do wytworzenia produktu chmielowego użyto więcej niż jednej odmiany,
3)
numery certyfikatów lub świadectw równoważności wydanych na chmiel lub produkty chmielowe użyte do wytworzenia końcowego produktu chmielowego,
4)
informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4, 5 i 6,
5)
oznaczenie miejsca i datę wytworzenia.
1.
Opakowanie chmielu lub produktu chmielowego, na który wydaje się certyfikat, powinno być zamknięte i opieczętowane przez inspektora w sposób zapewniający, że jego otwarcie nie jest możliwe bez naruszenia pieczęci, oraz oznakowane w formie nadruku lub wytłoczenia na opakowaniu.
2.
Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1)
określenie towaru zgodne z certyfikatem, a dla chmielu - także określenie "chmiel przygotowany" lub "chmiel nieprzygotowany",
2)
nazwę odmiany lub odmian,
3)
numer certyfikatu.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do oznakowania chmielu lub produktów chmielowych pochodzących z importu.
1.
Mieszanie chmielu albo produktów chmielowych odbywa się wyłącznie pod nadzorem inspektora.
2.
Chmiel przeznaczony do mieszania powinien posiadać certyfikat, pochodzić z tego samego roku zbioru, tego samego rejonu uprawy oraz być tej samej odmiany.
2a. 27
Na chmiel uzyskany w wyniku mieszania wydaje się certyfikat.
3.
Dopuszcza się mieszanie certyfikowanego chmielu pochodzącego z tego samego roku zbioru, ale różnych rejonów uprawy i różnych odmian albo wytworzonych z niego certyfikowanych produktów chmielowych, pod warunkiem że mieszanie odbywa się w zakładzie przetwórczym w celu wytworzenia produktu chmielowego.

 

1.
Przepakowywanie chmielu albo produktów chmielowych, na które został wydany certyfikat, może odbywać się wyłącznie pod nadzorem inspektora.
2.
Po przepakowaniu każde opakowanie powinno być oznakowane w sposób, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 2 lub art. 36 ust. 2. W certyfikacie inspektor wpisuje informację o zmianie opakowania i oznakowaniu opakowań.
3.
W przypadku podziału partii chmielu lub produktu chmielowego, na którą wydano certyfikat albo świadectwo równoważności, sprzedawca dołącza do każdej części tej partii fakturę lub inny dokument handlowy, w którym umieszcza zgodne z certyfikatem albo świadectwem równoważności informacje o:
1)
dla chmielu:
a)
określeniu towaru,
b)
masie netto,
c)
kraju i rejonie uprawy,
d)
roku zbioru,
e)
nazwie odmiany,
f)
numerze certyfikatu albo świadectwa równoważności i nazwie jednostki, która go wydała,
2)
dla produktu chmielowego:
a)
informacje, o których mowa w pkt 1,
b)
miejscu i dacie wytworzenia.
1. 29
Inspektor prowadzi ewidencję umów kontraktacji zawartych między producentem chmielu lub grupą producentów chmielu utworzoną na podstawie przepisów o grupach producentów rolnych i ich związkach a nabywcą chmielu i innych umów potwierdzających przeniesienie własności chmielu oraz ewidencję ilości dostarczonego chmielu.
2.
Ewidencja jest prowadzona odrębnie dla:
1)
wieloletnich umów kontraktacji,
2)
pozostałych umów,
3)
umów zawartych przez producentów chmielu,
4)
umów zawartych przez grupę producentów chmielu,
5)
poszczególnych odmian chmielu.
3.
Do ewidencji wpisuje się:
1)
oznaczenie stron umowy i datę jej zawarcia,
2)
odmianę i rejon uprawy chmielu,
3)
rok zbioru chmielu,
4)
masę chmielu,
5)
cenę 1 kg chmielu,
6) 30
(uchylony).
1.
Kopie wieloletnich umów kontraktacji producent chmielu lub grupa producentów chmielu przekazuje inspektorowi w terminie miesiąca od dnia zawarcia umowy.
2. 31
Kopie pozostałych umów potwierdzających przeniesienie własności chmielu producent chmielu lub grupa producentów chmielu przekazuje inspektorowi po dostarczeniu chmielu nabywcy, nie później jednak niż do dnia 31 stycznia każdego roku.

Inspektor, w terminie do dnia 1 marca każdego roku, przekazuje Głównemu Inspektorowi Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych, zwanemu dalej "Głównym Inspektorem", informacje o ilości chmielu wprowadzonego do obrotu każdego roku oraz o średnich cenach poszczególnych odmian chmielu za 1 kg.

1.
Przedsiębiorca wytwarzający zizomeryzowane produkty chmielowe jest obowiązany przekazywać Głównemu Inspektorowi, do dnia 31 grudnia każdego roku, informacje o ilości wyprodukowanych i sprzedanych zizomeryzowanych produktów chmielowych.
2.
Przedsiębiorca prowadzący browar jest obowiązany przekazać Głównemu Inspektorowi, do dnia 1 listopada każdego roku, informacje o ilości i odmianach chmielu zebranego z należących do tego przedsiębiorcy plantacji oraz o miejscu położenia i wielkości powierzchni tych plantacji.
27 Art. 37 ust. 2a dodany przez art. 41 pkt 9 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz.U.03.223.2221) z dniem 1 stycznia 2004 r.
28 Art. 38 zmieniony przez art. 41 pkt 10 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz.U.03.223.2221) z dniem 1 stycznia 2004 r.
29 Art. 39 ust. 1 zmieniony przez art. 41 pkt 11 lit. a) ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz.U.03.223.2221) z dniem 1 stycznia 2004 r.
30 Art. 39 ust. 3 pkt 6 uchylony przez art. 41 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz.U.03.223.2221) z dniem 1 stycznia 2004 r.
31 Art. 40 ust. 2 zmieniony przez art. 41 pkt 12 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego (Dz.U.03.223.2221) z dniem 1 stycznia 2004 r.