Art. 8. - Opodatkowanie wzrostu wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.1.1

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1994 r.

Art.  8. ⁴⁰

 

1. Podatnicy, u których wystąpi zmniejszenie przeciętnego zatrudnienia w roku (okresie) podatkowym w stosunku do przeciętnego zatrudnienia w roku poprzednim, mogą zwiększyć normę przeciętnego wynagrodzenia roku (okresu) podatkowego o 1/2 kwoty wynikającej z normy wynagrodzeń stanowiącej oszczędność z tytułu zmniejszenia zatrudnienia.

2. Zmniejszenie zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, ustala się w 1992 r. jako różnicę między przeciętnym zatrudnieniem z grudnia roku poprzedniego a przeciętnym miesięcznym zatrudnieniem wyliczonym narastająco za okres od stycznia do końca roku (okresu) podatkowego.

3. Od dnia 1 stycznia 1993 r. zmniejszenie zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, ustala się jako różnicę między przeciętnym zatrudnieniem z roku poprzedniego a przeciętnym miesięcznym zatrudnieniem wyliczonym narastająco za okres od stycznia do końca roku (okresu) podatkowego.

4. Przy ustalaniu wielkości zmniejszenia zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2 i 3, nie uwzględnia się zmniejszenia zatrudnienia spowodowanego:

a) rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298, z 1991 r. Nr 83, poz. 372, Nr 106, poz. 457 i Nr 113, poz. 491 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 84),

b) zmianami organizacyjnymi, o których mowa w art. 7 ust. 1, w wyniku których podatnicy tracą ciągłość rozliczania podatku od wzrostu wynagrodzeń od początku roku,

c) likwidacją jednostki organizacyjnej,

d) przekazaniem w dzierżawę lub agencję zakładów, wydziałów, działów lub innych organizacyjnie i ewidencyjnie wyodrębnionych obiektów produkcyjnych, usługowych i handlowych.

5. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do podatników, którzy terminowo regulują w roku i za rok podatkowy zobowiązania wobec budżetu.

6. Izba skarbowa, właściwa dla podatnika, w szczególnie uzasadnionych przypadkach może uznać spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 5, w przypadku niewielkich opóźnień w regulowaniu zobowiązań.

⁴⁰ Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 19 września 1992 r. (Dz.U.92.73.361) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1992 r., z tym że art. 8 ust. 3 zmieniony z dniem 1 stycznia 1993 r.