§ 4. - Odroczenie zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.106.777

Akt utracił moc
Wersja od: 30 grudnia 1921 r.
§  4.
Zamiast art. 13 ustawy obowiązują postanowienia następujące:

"1) Skargi o uiszczenie wierzytelności, które - myśl ust. 4 art. 1 - częściowo wyłączone są od ustawowego odroczenia zapłaty, są dopuszczalne, choćby żądano w nich uiszczenia całej kwoty wierzytelności; natomiast sąd odrzuci nowe skargi, żądające tylko uiszczenia kwot, których zapłata jest odroczona.

2) Wolno zasądzić na wykonanie takiego świadczenia, co do którego dłużnikowi przysługuje jeszcze w czasie wydania wyroku ustawowe odroczenie zapłaty; jednakowoż termin wykonania świadczenia "tudzież uiszczenia kosztów procesowych sąd oznaczy w ten sposób, aby rozpoczynał się od ostatniego dnia ustawowego terminu odroczenia zapłaty. Sąd oznaczy dzień ten kalendarzowe podając termin zapadłości wierzytelności. Jeżeli wyrok wydany przed 1 sierpnia 1914 r. dotyczy wierzytelności, co do której ustawowe odroczenie zapłaty zostało przedłużone, odracza się termin płatności ustanowiony w wyroku do tego dnia, w którym należy uskutecznić zapłatą według niniejszych przepisów, Aż do upływu terminu moratoryjnego sąd nie będzie dalej prowadził postępowania sądowego na skutek skarg skierowanych przeciw osobom w art. 7a wymienionym, chyba że pozwany postawi wniosek o podjęcie przerwanego postępowania. Nowe skargi o zapłatę pretensji moratoryjnych przeciw osobom w art. 7a wymienionym będą odrzucane, chyba że wierzyciel przedstawi pisemne oświadczenie dłużnika, w którem tenże zrzeka się w całości lub części ustawowego moratorjum. Jeżeli zrzekł się ustawowego moratorjum tylko częściowo, można żądać w skardze zapłaty także dalszej części pretensji. Sąd oznaczy termin do uiszczenia tej dalszej części pretensji w ten sposób, by rozpoczynał się od ostatniego dnia moratorjum."