Odroczenie zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie.
Dz.U.1921.106.777
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 21 grudnia 1921 r.
w przedmiocie odroczenia zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie.
"1) Skargi o uiszczenie wierzytelności, które - myśl ust. 4 art. 1 - częściowo wyłączone są od ustawowego odroczenia zapłaty, są dopuszczalne, choćby żądano w nich uiszczenia całej kwoty wierzytelności; natomiast sąd odrzuci nowe skargi, żądające tylko uiszczenia kwot, których zapłata jest odroczona.
2) Wolno zasądzić na wykonanie takiego świadczenia, co do którego dłużnikowi przysługuje jeszcze w czasie wydania wyroku ustawowe odroczenie zapłaty; jednakowoż termin wykonania świadczenia "tudzież uiszczenia kosztów procesowych sąd oznaczy w ten sposób, aby rozpoczynał się od ostatniego dnia ustawowego terminu odroczenia zapłaty. Sąd oznaczy dzień ten kalendarzowe podając termin zapadłości wierzytelności. Jeżeli wyrok wydany przed 1 sierpnia 1914 r. dotyczy wierzytelności, co do której ustawowe odroczenie zapłaty zostało przedłużone, odracza się termin płatności ustanowiony w wyroku do tego dnia, w którym należy uskutecznić zapłatą według niniejszych przepisów, Aż do upływu terminu moratoryjnego sąd nie będzie dalej prowadził postępowania sądowego na skutek skarg skierowanych przeciw osobom w art. 7a wymienionym, chyba że pozwany postawi wniosek o podjęcie przerwanego postępowania. Nowe skargi o zapłatę pretensji moratoryjnych przeciw osobom w art. 7a wymienionym będą odrzucane, chyba że wierzyciel przedstawi pisemne oświadczenie dłużnika, w którem tenże zrzeka się w całości lub części ustawowego moratorjum. Jeżeli zrzekł się ustawowego moratorjum tylko częściowo, można żądać w skardze zapłaty także dalszej części pretensji. Sąd oznaczy termin do uiszczenia tej dalszej części pretensji w ten sposób, by rozpoczynał się od ostatniego dnia moratorjum."
"Egzekucja przez wpis przymusowego prawa zastawu na nieruchomości oraz egzekucja na zabezpieczenie tudzież zarządzenie tymczasowe na rzecz pretensji moratoryjnych mogą być dozwalane i wykonywane".
"Taki termin zapłaty może być udzielony dla całego świadczenia lub części, jednakowoż nie poza dzień 31 grudnia 1922 r. Sędziowskie moratorjum, które udzielone zostało do dnia 31 grudnia 1921 r. włącznie, uważa się za przedłużone do dnia 20 czerwca 1922 r. Sąd może na wniosek po przesłuchaniu strony przeciwnej (§ 56 ord. egz.) zezwolić na dalsze przedłużenie najdalej do 31 grudnia 1922 r. włącznie lub też ustawowe przedłużenie skrócić".
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »