§ 1. - Odroczenie zapłaty prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych w okręgu sądu apelacyjnego we Lwowie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.106.777

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1921 r.

§ 1. W miejsce art. 1 ustawy z 26 czerwca 1919 r. o moratorjum w sprawie prywatno-prawnych pretensji pieniężnych w b. zaborze austrjackim (Dz. P. P. P. № 51, poz. 332) wstępują postanowienia następujące:

1) Płatność prywatno-prawnych wierzytelności pieniężnych powstałych przed dniem 1 sierpnia 1914 r. tudzież wierzytelności z weksli i czeków wystawionych przed 1 października 1919 r., z wyjątkiem pretensji z rachunku bieżącego, kwitów kasowych i książę' czek wkładkowych, odracza się według poniższych postanowień, jeżeli dłużnik, a co do przekazowych weksli i czeków, jeżeli przekazany i wreszcie co do weksli własnych, jeżeli wystawca miał w dniu 31 lipca 1914 r. miejsce zamieszkania (siedzibę) lub stałego przedsiębiorstwa w okręgu lwowskiego sądu apelacyjnego.

2) Jeżeli dłużnicy wymienieni w ustępie 1 przenieśli się po dniu 31 lipca 1914 r. poza okręg lwowskiego sądu apelacyjnego, stosują się do nich postanowienia niniejsze tylko o tyle, o ile chodzi o roszczenia, które zaistniały przed tem przeniesieniem.

3) W stosowaniu tych przepisów uważa się przy wekslach przekazowych i czekach miejsce podane przy nazwisku lub firmie przekazanego za miejsce zamieszkania przekazanego, przy wekslach własnych miejsce ich wystawienia za miejsce zamieszkania wystawcy.

4) O ile inaczej nie postanowiono w art. 2, 5, 7 a i 8 ustawy i o ile nie znajdzie zastosowania sędziowskie odroczenie zapłaty przewidziane w art. 15-19, wierzytelności powyższe mają być spłacone w dwóch równych ratach, płatnych w tych dniach miesiąca marca i czerwca 1922 r., które odpowiadają kalendarzowo pierwotne) dacie płatności, a w braku takiego dnia lub gdyby data płatności nie była oznaczona, w ostatnim dniu tych miesięcy, jeżeli nie są płatne później. Wraz z każdą ratą winien dłużnik uiścić należne od niej odsetki, a przy ostatniej racie także wszystkie inne należytości uboczne. Pretensje nieprzekraczające w kapitale dłużnym 2000 marek polskich spłacone być mają wraz z odsetkami i należytościami ubocznemi w całości w miesiącu marcu 1922 r. w dniu powyżej oznaczonym.

5) Jeżeli pierwsza rata wierzytelności niewekslowych nie zostanie w terminie zapłacona, staje się cała reszta wierzytelności, korzystająca dotąd z ustawowego odroczenia wraz z należytościami ubocznemi natychmiast wymagalną.

6) Jeżeli natomiast nie uiszczono w terminie sumy wekslowej lub pierwszej jej raty, należy do dni trzydziestu po terminie chybionym przedstawić weksel do zapłaty i dokonać protestu na całą niespłaconą jeszcze sumą wekslową. Jeżeli ostatni z tych dni przypada na niedzielę lub święto, protest może być założony w najbliższym dniu powszednim. Wskutek tego protestu cała suma wekslowa staje się wymagalna wobec akceptanta i wystawcy weksla własnego niezwłocznie, wobec innych zaś dłużników wekslowych dopiero wtedy, gdy zostali zawiadomieni o proteście listem poleconym i do dni dziesięciu po tem zawiadomieniu raty zaległej nie zapłacili. Na wekslu należy zaznaczyć kto, kiedy i w jakiej kwocie ratę uiścił; płacącemu zaś należy wydać pokwitowanie na odpisie weksla lub protestu. Trzechmiesięczny termin przedawnienia pretensji wekslowych (art. 78 ust. 1 i art. 79 ust. 1 ustawy wekslowej) przedłużony zostanie do sześciu miesięcy. Protest może być zastąpiony w sposób przewidziany w art. 26.

7) Przepisy ustępu powyższego mają odpowiednie zastosowanie do czeków.

8) Wierzytelności, o których mowa w ustępie 1, zapadające po terminach w ustępie 4 oznaczonych, podlegają tylko sędziowskiemu odroczeniu zapłaty.