Rozdział 1 - Postanowienia ogólne o przestępstwach służbowych i ich karaniu. - Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonarjuszów publicznych na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego, nie podlegających przepisom dyscyplinarnym wydanym dla całego obszaru Rzeczypospolitej Polskiej.
Dz.U.1928.24.206
Akt utracił mocROZDZIAŁ I.
Postanowienia ogólne o przestępstwach służbowych i ich karaniu.
Postanowienia ogólne o przestępstwach służbowych i ich karaniu.
Rozporządzeniu niniejszemu podlegają na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego wszystkie osoby, które pod względem odpowiedzialności służbowej uważane są w myśl dotychczasowych przepisów za funkcjonarjuszów publicznych, a w dniu wejścia w życie tego rozporządzenia nie podlegają przepisom dyscyplinarnym, wydanym dla całego obszaru Rzeczypospolitej Polskiej.
W szczególności podlegają rozporządzenia niniejszemu członkowie wydziałów wojewódzkich, pochodzący z wyboru członkowie organów kolegialnych współdziałających w wykonywaniu zadań ogólnej administracji państwowej, deputowani powiatowi i wybrani członkowie wydziałów powiatowych, członkowie magistratów tudzież burmistrze i ławnicy miast o ustroju burmistrzowskim, członkowie kolegjalnych zarządów tudzież naczelnicy i ławnicy gmin wiejskich, wójtowie i przełożeni obszarów dworskich, jako też ewentualni zastępcy wyżej wspomianych osób, następnie płatni urzędnicy wojewódzkich i powiatowych związków komunalnych, gmin miejskich i wiejskich oraz zakładów i przedsiębiorstw tych związków i gmin, etatowi urzędnicy ubezpieczalni krajowej i publicznych zakładów ogniowych, płatni urzędnicy wójtostw, przewodniczący i członkowie wydziałów związków celowych międzykomunalnych nie będący funkcjonariuszami państwowymi, tudzież płatni funkcjonariusze tych związków oraz zakładów i przedsiębiorstw tych związków, kierownicy i urzędnicy (funkcjonariusze) izb rolniczych, handlowych i rzemieślniczych, oraz Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego.
Przepisy rozporządzenia niniejszego mają zastosowanie także do urzędników w rozumieniu powyższem przeniesionych w stan rozporządzalności, stan nieczynny, lub stan spoczynku.
Nie podlegają rozporządzeniu niniejszemu pracownicy państwowych kolej żelaznych.
Odpowiedzialność służbową (dyscyplinarną) podług przepisów rozporządzenia niniejszego ponosi funkcjonariusz, który dopuszcza się przestępstwa służbowego przez to, że:
Takie przestępstwo służbowe (art. 2), które powoduje obrazę interesu publicznego lub naraża dobro publiczne na szkodę, jest występkiem służbowym.
Każde przestępstwo służbowe (art. 2) nie posiadające wyżej podanych znamion występku służbowego, jest wykroczeniem służbowem.
Zbieg kilku wykroczeń służbowych lub ich powtarzanie się, jak również wykroczenie wśród okoliczności szczególnie obciążających uważa się za występek służbowy.
Do odpowiedzialności dyscyplinarnej pociąga się funkcjonariusza niezależnie od odpowiedzialności sądowej, karnej i cywilnej - w drodze postępowaniu dyscyplinarnego, mianowicie za wykroczenia służbowe w drodze porządkowego postępowania dyscyplinarnego, za występki służbowe w drodze formalnego postępowania dyscyplinarnego.
Postępowanie dyscyplinarne, porządkowe lub formalne, z powodu naruszenia obowiązków służbowych, które posiada znamiona czynu karygodnego, ściganego ustawami karnemi, może się toczyć równocześnie z karnem postępowaniem sądowem w tej samej sprawie; może być jednak zawieszone aż do ostatecznego zakończenia karnego postępowania sądowego.
Jeśli właściwy sąd karny wyda wyrok uniewinniający lub wyrok skazujący, nie pociągający za sobą z ustawy utraty urzędu, wówczas postępowanie dyscyplinarne z powodu faktów, które były rozpatrywane w postępowaniu sądowem, może się tylko o tyle toczyć, o ile fakty te stanowią same przez się przestępstwo służbowe.
Jeśli właściwy sąd karny orzekł karę ciężkiego więzienia, utratę honorowych praw obywatelskich, niezdolność do piastowania publicznych urzędów, lub dopuszczalność oddania pod dozór policyjny, natenczas następuje wydalenie ze służby bez potrzeby wydawania o tem osobnego orzeczenia dyscyplinarnego.
Porządkowemi karami dycyplinarnemi są:
1. upomnienie,
2. nagana,
3. skrócenie lub odmowa urlopu wypoczynkowego,
4. grzywna do wysokości 300 zł.
W formalnem postępowaniu dyscyplinarnem stosuje się formalne kary dyscyplinarne i porządkowe kary dyscyplinarne.
Formalnemi karami dyscyplinarnemi, które modą być nałożone tylko w formalnem postępowaniu dyscyplinarnem są:
1. odliczenie lat służby od roku do trzech, co ma odpowiedni wpływ na zakres uprawnień funkcjonarjusza, zależnych od długości czasu służby;
2. obniżenie stopnia służbowego o jeden lub dwa z zawieszeniem możności awansu na przeciąg jednego roku do lat trzech względnie odpowiednie umniejszanie poborów z zawieszeniem możności ich zwiększenia się na przeciąg jednego roku do lat trzech;
3. przeniesienie w stały stan spoczynku z obniżonem najwyżej o 50% zaopatrzeniem emerytalnem względnie odprawą;
4. wydalenie ze służby połączone z utratą wszystkich praw z piastowaniem urzędu i wogóle ze stosunkiem służbowym związanych, w szczególności także prawa do emerytury.
Jeżeli zachodzą okoliczności na szczególna uwzględnienie zasługujące, wówczas właściwa władza dyscyplinarna może w swojem orzeczeniu o wydaleniu ze służby przyznać równocześnie członkom rodziny wydalonego odpowiedni stały zasiłek na utrzymanie, który jednak nie może przewyższać ich normalnego zaopatrzenia wdowiego lub sierocego. Zasiłek taki przyznać można albo już z chwilą wstrzymania wypłaty uposażenia funkcjonarjusza wydalonego albo od chwili jego śmierci.
Do powyższego zasiłku mają zastosowanie odnośne przepisy o utracie prawa do zaopatrzenia wdowiego i sierocego.
Przy wymierzaniu kar, wymienionych w art. 9 i 11, należy mieć na względzie z jednej strony większą lub mniejszą doniosłość przestępstwa służbowego, stopień winy oraz całe dotychczasowe zachowanie się obwinionego, z drugiej strony możliwość zastosowania tych kar w konkretnym przypadku ze względu na samą istotę funkcyj urzędowych, spełnianych przez obwinionego.