Art. 11. - Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonarjuszów publicznych na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego, nie podlegających przepisom dyscyplinarnym wydanym dla całego obszaru Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.24.206

Akt utracił moc

Wersja od: 6 marca 1928 r.

Art.  11.

Formalnemi karami dyscyplinarnemi, które modą być nałożone tylko w formalnem postępowaniu dyscyplinarnem są:

1. odliczenie lat służby od roku do trzech, co ma odpowiedni wpływ na zakres uprawnień funkcjonarjusza, zależnych od długości czasu służby;

2. obniżenie stopnia służbowego o jeden lub dwa z zawieszeniem możności awansu na przeciąg jednego roku do lat trzech względnie odpowiednie umniejszanie poborów z zawieszeniem możności ich zwiększenia się na przeciąg jednego roku do lat trzech;

3. przeniesienie w stały stan spoczynku z obniżonem najwyżej o 50% zaopatrzeniem emerytalnem względnie odprawą;

4. wydalenie ze służby połączone z utratą wszystkich praw z piastowaniem urzędu i wogóle ze stosunkiem służbowym związanych, w szczególności także prawa do emerytury.

Jeżeli zachodzą okoliczności na szczególna uwzględnienie zasługujące, wówczas właściwa władza dyscyplinarna może w swojem orzeczeniu o wydaleniu ze służby przyznać równocześnie członkom rodziny wydalonego odpowiedni stały zasiłek na utrzymanie, który jednak nie może przewyższać ich normalnego zaopatrzenia wdowiego lub sierocego. Zasiłek taki przyznać można albo już z chwilą wstrzymania wypłaty uposażenia funkcjonarjusza wydalonego albo od chwili jego śmierci.

Do powyższego zasiłku mają zastosowanie odnośne przepisy o utracie prawa do zaopatrzenia wdowiego i sierocego.