§ 2. - Obrona jednostek organizacyjnych Służby Więziennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.194.1903

Akt obowiązujący
Wersja od: 9 lipca 2008 r.
§  2. 
1. 
W celu zapewnienia obrony jednostek organizacyjnych, w sytuacjach i stanach określonych w § 1, tworzy się odpowiednie systemy obrony, które stanowią skoordynowane wewnętrznie zbiory elementów organizacyjnych, ludzkich i materiałowych, wzajemnie powiązanych i działających na rzecz obrony jednostek organizacyjnych, zwane dalej "systemami obrony".
2. 
Systemy obrony różnicuje się w zależności od rodzajów zagrożeń, uwzględniając stosowane w danej jednostce organizacyjnej systemy ochrony, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października 2003 r. w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej (Dz. U. Nr 194, poz. 1902), zwanym dalej "rozporządzeniem".
3. 
Systemy obrony realizują funkcjonariusze i wyznaczeni pracownicy zagrożonej jednostki organizacyjnej, wyznaczeni osadzeni oraz siły wsparcia z innych jednostek organizacyjnych i oddziały Policji, a także osoby posiadające przydziały organizacyjno-mobilizacyjne do tej jednostki organizacyjnej.
4. 
W systemie obrony jednostki organizacyjnej uwzględnia się zadania dotyczące:
1)
obrony cywilnej;
2)
kierowania obroną;
3)
gotowości obronnej państwa;
4)
militaryzacji;
5)
zabezpieczenia potrzeb mobilizacyjnych;
6)
powszechnej samoobrony;
7)
warunków i sposobu przygotowania oraz wykorzystania systemów łączności;
8)
planowania operacyjnego na okres zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny;
9)
ochrony obiektów jednostek organizacyjnych uznanych za obiekty szczególnie ważne dla bezpieczeństwa i obronności państwa, na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 czerwca 2003 r. w sprawie obiektów szczególnie ważnych dla bezpieczeństwa i obronności państwa oraz ich szczególnej ochrony (Dz. U. Nr 116, poz. 1090).
5. 
Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza funkcjonariusza lub pracownika odpowiedzialnego za koordynację realizacji zadań określonych w ust. 4.