Art. 13. - Najwyższa Izba Kontroli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1976.12.66

Akt utracił moc

Wersja od: 27 marca 1976 r.

Art.  13.

1. Czynności kontrolne przewidziane w ustawie i w aktach normatywnych wydanych na jej podstawie wykonują:

1) inspektorzy zawodowi,

2) inspektorzy-rzeczoznawcy powoływani spośród osób nie zatrudnionych w Najwyższej Izbie Kontroli, posiadających wysokie kwalifikacje fachowe w określonych dziedzinach gospodarki narodowej, nauki, techniki, oświaty i kultury,

3) inspektorzy społeczni powoływani spośród działaczy społecznych.

2. Inspektorów-rzeczoznawców i inspektorów społecznych powołuje na czas określony i odwołuje Prezes Najwyższej Izby Kontroli lub dyrektor okręgowego urzędu kontroli.

3. Inspektorom zawodowym i inspektorom-rzeczoznawcom przysługują w związku z wykonywaniem kontroli uprawnienia do:

1) badania całokształtu działalności organu lub jednostki kontrolowanej,

2) wstępu do wszystkich pomieszczeń i innych obiektów organu lub jednostki kontrolowanej,

3) żądania okazania dokumentów i wyjaśnień oraz zabezpieczania niezbędnych dokumentów i innych dowodów,

4) wzywania i przesłuchiwania pracowników organu lub jednostki kontrolowanej, a także innych osób, w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

4. Inspektorzy społeczni w toku wykonywania kontroli badają określone zagadnienia w poszczególnych dziedzinach gospodarki narodowej, objętych działalnością organu lub jednostki kontrolowanej. Inspektorom społecznym przysługują odpowiednio uprawnienia określone w ust. 3 pkt 2 i 3.

5. Pracownicy kontrolowanej jednostki są obowiązani udzielać inspektorom wszelkich ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli z zachowaniem przepisów o tajemnicy państwowej.

6. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady powoływania inspektorów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ich uprawnienia kontrolne oraz zasady wynagradzania inspektorów-rzeczoznawców.