Art. 3. - Międzynarodowa Konwencja w sprawie zwalczania obiegu i handlu wydawnictwami pornograficznemi. Genewa.1923.09.12.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.71.621

Akt obowiązujący

Wersja od: 21 grudnia 1950 r.

Artykuł  III. 

Przesyłanie odezw rekwizycyjnych, dotyczących przekroczeń, o których mowa w niniejszej Konwencji, nastąpi:

1) bądź wprost przez komunikowanie się pomiędzy sobą władz sądowych;

2) bądź za pośrednictwem ajenta dyplomatycznego lub konsularnego kraju wzywającego w kraju wezwanym. Ajent ten prześle bezpośrednio odezwę rekwizycyjną właściwym władzom sądowym lub władzom wskazanym przez Rząd kraju wezwanego i otrzyma wprost od tychże władz dokumenty, stwierdzające wykonanie odezwy rekwizycyjnej.

W obu tych wypadkach, odpis odezwy rekwizycyjnej zawsze winien być równocześnie przesłany wyższej władzy kraju wezwanego;

3) bądź drogą dyplomatyczną.

Każda z Układających się stron poda do wiadomości w drodze komunikatu, skierowanego do każdej z innych Układających się Stron, ten lub te z wyżej wskazanych sposobów przesyłania, które ona przyjmuje dla odezw rekwizycyjnych w stosunku do tej Strony.

Wszelkie trudności, mogące powstać z powodu dokonania przesyłek w wypadkach 1 i 2 niniejszego artykułu, regulowane będą w drodze dyplomatycznej.

Z wyjątkiem odmiennego porozumienia, odezwa rekwizycyjna winna być zredagowana bądź w języku obranym przez oba kraje zainteresowane, lub winno być do niej dołączone tłumaczenie w jednym w tych z dwóch języków i zaświadczone za zgodność przez ajenta dyplomatycznego lub konsularnego kraju wzywającego, albo przez przysięgłego tłumacza kraju wezwanego.

Wykonywanie odezw rekwizycyjnych nie pociąga za sobą zwrotu jakichkolwiek opłat lub kosztów.

Nic w niniejszym artykule nie może być interpretowane jako stanowiące, ze strony Układających się Stron, zobowiązanie do przyjęcia postanowień sprzecznych z ich ustawodawstwem, o ile chodzi o system dowodów w dziedzinie zwalczania powyższych przestępstw.