Rozdział 2 - Prowadzenie działań ratowniczych - Międzynarodowa konwencja o ratownictwie morskim. Londyn.1989.04.28.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.207.1523

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 listopada 2006 r.

Rozdział  II

Prowadzenie działań ratowniczych

Artykuł  8

Obowiązki ratującego oraz właściciela i kapitana

1. Ratujący jest obowiązany wobec armatora statku lub właściciela innego mienia znajdującego się w niebezpieczeństwie:

(a) prowadzić działania ratownicze z należytą starannością;

(b) wykonując obowiązek określony w postanowieniu lit. (a) dołożyć należytej staranności w celu zapobieżenia szkodzie w środowisku lub zmniejszenia jej rozmiarów;

(c) poszukiwać pomocy innych ratujących, gdy wymagają tego okoliczności, i

(d) przyjąć pomoc innych ratujących na uzasadnione żądanie armatora lub kapitana statku lub właściciela innego mienia znajdującego się w niebezpieczeństwie, pod warunkiem jednak, że nie może to mieć wpływu na wysokość jego wynagrodzenia w razie ustalenia, że takie żądanie było bezzasadne.

2. Armator i kapitan statku lub właściciel innego mienia znajdującego się w niebezpieczeństwie są obowiązani wobec ratującego:

(a) w pełni współpracować z ratującym podczas działań ratowniczych;

(b) tak postępując, dołożyć należytej staranności w celu zapobieżenia szkodzie w środowisku lub zmniejszenia jej rozmiarów oraz

(c) gdy statek lub inne mienie zostało doprowadzone w bezpieczne miejsce - przyjąć jego zwrot, jeżeli ratujący w sposób rozsądny tego zażądał.

Artykuł  9

Prawa państw przybrzeżnych

Niniejsza konwencja w żaden sposób nie narusza prawa państwa przybrzeżnego do podejmowania kroków zgodnie z ogólnie przyjętymi regułami prawa międzynarodowego w celu ochrony swojego wybrzeża oraz związanych z nim interesów przed zanieczyszczeniem lub zagrożeniem zanieczyszczeniem wynikającym z wypadku morskiego lub działań związanych z takim wypadkiem, które mogą mieć poważne szkodliwe skutki, włączając w to prawo państwa przybrzeżnego do udzielania instrukcji dotyczących działań ratowniczych.

Artykuł  10

Obowiązek udzielenia pomocy

1. Każdy kapitan jest obowiązany, tak dalece, jak to możliwe, bez narażania na poważne niebezpieczeństwo swego statku i znajdujących się na nim osób, do udzielenia pomocy każdej osobie zagrożonej zaginięciem na morzu.

2. Państwa będące Stronami podejmą środki konieczne do wprowadzenia w życie obowiązku określonego w ustępie 1.

3. Armator statku nie ponosi odpowiedzialności za naruszenie przez kapitana obowiązku określonego w ustępie 1.

Artykuł  11

Współpraca

Państwa-Strony podczas ustalania zasad oraz podejmowania decyzji w sprawach dotyczących działań ratowniczych, jak zgoda na wejście do portów statków znajdujących się w niebezpieczeństwie czy zapewnianie ratującym odpowiednich urządzeń, powinny uwzględnić potrzebę współpracy między ratującymi, innymi zainteresowanymi stronami oraz władzami publicznymi, by zapewnić efektywne i skuteczne przeprowadzenie działań ratowniczych w celu ratowania życia lub mienia znajdujących się w niebezpieczeństwie, a także zapobieżenia szkodzie w szeroko rozumianym środowisku.