Rozdział 1 - Postanowienia ogólne - Międzynarodowa konwencja o ratownictwie morskim. Londyn.1989.04.28.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.207.1523

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 listopada 2006 r.

Rozdział  I

Postanowienia ogólne

Artykuł  1

Definicje

Dla celów niniejszej konwencji:

(a) Akcja ratownicza oznacza każdą czynność lub działanie podjęte w celu udzielenia pomocy statkowi lub innemu mieniu znajdującemu się w niebezpieczeństwie na wodach żeglownych lub jakichkolwiek innych wodach.

(b) Statek oznacza każdy statek lub jednostkę pływającą oraz każde urządzenie nadające się do żeglugi.

(c) Mienie oznacza każde mienie nieprzymocowane trwale i celowo do wybrzeża i obejmuje narażony na utratę fracht.

(d) Szkoda w środowisku oznacza rzeczywistą fizyczną szkodę wyrządzoną zdrowiu ludzkiemu, życiu w morzu lub zasobom w wodach przybrzeżnych lub śródlądowych oraz na obszarach do nich przyległych, spowodowaną przez zanieczyszczenie, skażenie, ogień, eksplozję lub podobne poważne zdarzenie.

(e) Zapłata oznacza wszelkie wynagrodzenia, płatności i rekompensaty należne zgodnie z niniejszą konwencją.

(f) Organizacja oznacza Międzynarodową Organizację Morską.

(g) Sekretarz Generalny oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

Artykuł  2

Stosowanie konwencji

Niniejszą konwencję stosuje się, gdy w państwie będącym jej Stroną, wszczęte zostanie postępowanie sądowe lub arbitrażowe dotyczące spraw regulowanych niniejszą konwencją.

Artykuł  3

Platformy i jednostki wiertnicze

Niniejsza konwencja nie ma zastosowania do stałych lub pływających platform oraz ruchomych przybrzeżnych jednostek wiertniczych, gdy takie platformy lub jednostki prowadzą poszukiwanie, eksploatację lub przetwarzanie zasobów mineralnych dna morskiego.

Artykuł  4

Statki będące własnością państwową

1. Nie naruszając postanowień artykułu 5, niniejsza konwencja nie ma zastosowania do okrętów wojennych oraz innych statków niehandlowych, których właścicielem lub armatorem jest państwo i którym w czasie działań ratowniczych przysługiwał immunitet zgodnie z powszechnie uznawanymi zasadami prawa międzynarodowego, chyba że to państwo postanowi inaczej.

2. Gdy państwo będące Stroną, zdecyduje o zastosowaniu niniejszej konwencji do swoich okrętów wojennych lub innych statków wymienionych w ustępie 1, powiadomi ono o tym Sekretarza Generalnego, określając warunki i okoliczności takiego stosowania.

Artykuł  5

Działania ratownicze przeprowadzane pod kontrolą władz publicznych

1. Niniejsza konwencja nie narusza przepisów prawa krajowego oraz konwencji międzynarodowych dotyczących działań ratowniczych przeprowadzanych przez władze publiczne lub pod ich kontrolą.

2. Niemniej jednak, ratujący prowadzący takie działania ratownicze są uprawnieni do korzystania z praw i środków, przewidzianych w niniejszej konwencji, w związku z działaniami ratowniczymi.

3. Zakres, w jakim władza publiczna zobowiązana do przeprowadzenia działań ratowniczych może korzystać z praw i środków przewidzianych w niniejszej konwencji, zostanie określony przez prawo państwa, w którym władza ta się znajduje.

Artykuł  6

Umowy o ratownictwo

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszelkich działań ratowniczych, chyba że z umowy wyraźnie albo w sposób domniemany wynika co innego.

2. Kapitan ma prawo zawierania umów o działaniach ratowniczych w imieniu armatora statku. Kapitan lub armator statku mają prawo do zawierania takich umów w imieniu właściciela mienia znajdującego się na statku.

3. Niniejszy artykuł w żaden sposób nie narusza postanowień artykułu 7 ani obowiązku zapobieżenia szkodzie w środowisku lub zmniejszenia jej rozmiarów.

Artykuł  7

Unieważnienie i zmiany umów

Umowa lub jej warunki mogą zostać unieważnione lub zmienione, jeżeli:

(a) umowa została zawarta pod niewłaściwym naciskiem lub pod wpływem niebezpieczeństwa, a jej warunki są niesłuszne, lub

(b) zapłata zgodna z umową jest niewspółmiernie wysoka lub niska względem rzeczywiście wykonanych usług.