Art. 14. - Międzynarodowa konwencja o ratownictwie morskim. Londyn.1989.04.28.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2006.207.1523
Akt obowiązujący Wersja od: 20 listopada 2006 r.
Artykuł 14
Specjalne wynagrodzenie
1.
Jeżeli ratujący prowadził działania ratownicze w stosunku do statku lub ładunku grożącego wyrządzeniem szkody w środowisku i nie uzyskał wynagrodzenia zgodnie z artykułem 13 co najmniej równego specjalnemu wynagrodzeniu obliczonemu zgodnie z niniejszym artykułem, jest uprawniony do specjalnego wynagrodzenia od armatora tego statku, równego jego wydatkom określonym poniżej.2.
Jeśli, w okolicznościach określonych w ustępie 1, ratujący poprzez swoje działania ratownicze zapobiegł szkodzie w środowisku lub zmniejszył jej rozmiary, specjalne wynagrodzenie, które należy się ratującemu od armatora zgodnie z ustępem 1, może zostać podwyższone, ale nie więcej niż o 30 % wydatków poniesionych przez ratującego. Sąd, jeśli uzna to za słuszne i uzasadnione, uwzględniając kryteria określone w artykule 13 ustęp 1, może podwyższyć specjalne wynagrodzenie bardziej, ale nie więcej niż o 100 % wydatków poniesionych przez ratującego.3.
Wydatki ratującego, dla celów ustępów 1 i 2, oznaczają rzeczywiste i uzasadnione wydatki poniesione przez ratującego w trakcie działań ratowniczych oraz słuszny dodatek za personel i sprzęt faktycznie i w sposób uzasadniony użyty do przeprowadzenia działań ratowniczych, biorąc pod uwagę kryteria wymienione w artykule 13 ustęp 1 litery (h), (i) oraz (j).4.
Specjalne wynagrodzenie, o którym mowa w niniejszym artykule, należy się tylko wtedy, jeżeli byłoby ono wyższe od wynagrodzenia należnego ratującemu zgodnie z artykułem 13, i tylko w zakresie je przewyższającym.5.
Jeżeli ratujący dopuścił się niedbalstwa i przez to nie zdołał zapobiec szkodzie w środowisku lub zmniejszyć jej rozmiarów, może zostać pozbawiony całości lub części specjalnego wynagrodzenia należnego na podstawie niniejszego artykułu.6.
Niniejszy artykuł w żaden sposób nie narusza prawa do regresu przysługującego armatorowi statku.