Część 4 - FUNKCJE KONSULARNE. - Meksyk-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1985.06.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.37.183

Akt obowiązujący
Wersja od: 15 czerwca 1986 r.

CZĘŚĆ  IV

FUNKCJE KONSULARNE.

1.
Urzędnicy konsularni wykonują funkcje konsularne wymienione w niniejszej części, w swym okręgu konsularnym. Mogą oni także wykonywać inne funkcje urzędowe, jeżeli zezwalają na to ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego.
2.
W wykonywaniu swoich funkcji urzędnicy konsularni będą mogli zwracać się ustnie lub pisemnie do właściwych organów terenowych lub centralnych.
3.
Wykonywanie funkcji konsularnych poza okręgiem konsularnym wymaga każdorazowej uprzedniej zgody Państwa przyjmującego.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
chronić interesy Państwa wysyłającego oraz jego obywateli, zarówno osób fizycznych, jak i prawnych, w granicach określonych przez prawo międzynarodowe;
b)
popierać rozwój stosunków handlowych, ekonomicznych, kulturalnych i naukowych między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym oraz rozwijać stosunki przyjaźni między obydwoma Państwami.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego oraz przyjmować od nich oświadczenia, które przewiduje prawo Państwa wysyłającego;
b)
wydawać obywatelom Państwa wysyłającego paszporty i inne dokumenty podróży, przedłużać ich ważność oraz rozszerzać je;
c)
udzielać wiz;
d)
prowadzić rejestr urodzeń i zgonów obywateli Państwa wysyłającego, które miały miejsce w Państwie przyjmującym;
e)
przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński zgodnie z prawem Państwa wysyłającego, pod warunkiem że obie strony zawierające małżeństwo mają obywatelstwo tego Państwa;
f)
przyjmować od obywateli Państwa wysyłającego oświadczenia w sprawach rodzinnych, jeśli nie jest to sprzeczne z prawem Państwa przyjmującego.
2.
Dokonanie czynności określonych w lit. d), e) i f) ustępu 1 nie zwalnia zainteresowanych osób od obowiązku rejestracji lub złożenia odpowiednich oświadczeń przewidzianych przez prawo Państwa przyjmującego.
3.
Urzędnik konsularny ma prawo sporządzać akty notarialne, legalizować, uwierzytelniać i poświadczać podpisy i dokumenty oraz ich tłumaczenia w każdym przypadku, gdy zwróci się o to obywatel Państwa wysyłającego lub jakakolwiek inna osoba, jeżeli dokument ma wywrzeć skutki w Państwie wysyłającym bądź też jest zgodny z prawem tego Państwa.
4.
Postanowień ustępu 3 nie stosuje się do aktów prawnych mających na celu ustanowienie, przeniesienie lub wygaśnięcie praw do nieruchomości znajdujących się w Państwie przyjmującym.

Urząd konsularny może pobierać w Państwie przyjmującym opłaty konsularne zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego. Opłaty są zwolnione od wszelkich podatków w Państwie przyjmującym.

Właściwe organy Państwa przyjmującego w przypadku otrzymania informacji o śmierci obywatela Państwa wysyłającego powiadomią o tym niezwłocznie właściwy urząd konsularny.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd konsularny o wszczęciu postępowania spadkowego, w którym jako spadkobierca lub zapisobierca występuje obywatel Państwa wysyłającego, jeżeli nie ma on miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym lub nie ustanowił pełnomocnika.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo domagać się od organów Państwa przyjmującego podjęcia odpowiednich środków, zgodnie z prawem Państwa przyjmującego, w celu zarządzania, przechowywania i zabezpieczenia mienia spadkowego znajdującego się w Państwie przyjmującym, do którego uprawniony jest obywatel Państwa wysyłającego; jeżeli środki takie zostały uprzednio podjęte, urząd konsularny zostanie powiadomiony.
3.
Urzędnik konsularny ma prawo uczestniczyć w czynnościach określonych w ustępie 2 i zapewnić reprezentowanie spadkobierców lub zapisobierców, będących obywatelami Państwa wysyłającego.
4.
Po zakończeniu postępowania spadkowego urzędnik konsularny ma prawo otrzymać ruchomości należące do masy spadkowej lub kwotę uzyskaną ze sprzedaży ruchomości lub nieruchomości w celu przekazania spadkobiercy lub zapisobiercy, obywatelowi Państwa wysyłającego, który nie ma miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym i nie ustanowił w nim pełnomocnika, pod warunkiem że:
a)
zostały uregulowane lub zabezpieczone spłaty długów ciążących na spadku, które zostały zgłoszone w terminie określonym przez prawo Państwa przyjmującego;
b)
został uregulowany podatek od spadku lub zabezpieczono jego zapłatę.
5.
W przypadku śmierci obywatela Państwa wysyłającego, która nastąpiła podczas podróży, jeżeli obywatel ten nie miał miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym lub nie ustanowił w nim pełnomocnika, jego przedmioty osobiste, pieniądze i papiery wartościowe będące w jego posiadaniu zostaną przekazane za pokwitowaniem urzędnikowi konsularnemu.
6.
Wywóz mienia wymienionego w ustępach 4 i 5 oraz przekazanie za granicę kwot uzyskanych ze sprzedaży mienia może nastąpić zgodnie z prawem Państwa przyjmującego.
1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią pisemnie urząd konsularny o każdym przypadku potrzeby ustanowienia kuratora lub opiekuna nad obywatelem Państwa wysyłającego przebywającym w Państwie przyjmującym.
2.
Urzędnik konsularny może proponować sądom lub innym właściwym organom odpowiednie osoby, które mogą być ustanowione jako kuratorzy lub opiekunowie obywatela Państwa wysyłającego.
3.
Jeżeli sąd lub inny właściwy organ uzna, że proponowana osoba z jakiejkolwiek przyczyny nie może pełnić tych funkcji, urzędnik konsularny ma prawo przedstawić innego kandydata.
4.
Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się także w razie potrzeby ustanowienia kuratora mienia obywatela Państwa wysyłającego, którego miejsce pobytu nie jest znane.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo spotykać się i porozumiewać z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu rady i wszelkiego rodzaju pomocy, w tym również, w razie potrzeby, zapewnić mu pomoc prawną.
2.
Państwo przyjmujące nie będzie w jakikolwiek sposób ograniczać swobody porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem konsularnym ani dostępu do urzędu konsularnego.
3.
W przypadku tymczasowego aresztowania, zatrzymania lub pozbawienia wolności w jakikolwiek inny sposób obywatela Państwa wysyłającego, organy Państwa przyjmującego powinny niezwłocznie powiadomić o tym właściwego urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego.
4.
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego, który jest tymczasowo aresztowany, zatrzymany lub pozbawiony wolności w jakikolwiek inny sposób.
5.
Uprawnienia określone w niniejszym artykule będą wykonywane zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem jednak, że wspomniane ustawy i inne przepisy powinny umożliwiać pełną realizację celów, którym służą te uprawnienia na podstawie niniejszego artykułu.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom Państwa wysyłającego przebywającym w porcie, na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo wejść na pokład statku, z chwilą gdy zostanie udzielone zezwolenie na swobodne porozumiewanie się z lądem, a kapitan statku i inni członkowie załogi będą mogli porozumiewać się z urzędnikiem konsularnym.
3.
Urzędnik konsularny ma prawo zwracać się do właściwych organów Państwa przyjmującego o pomoc we wszystkich sprawach dotyczących wykonywania jego funkcji w stosunku do statku Państwa wysyłającego, kapitana i innych członków załogi statku.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego prowadzić dochodzenie w sprawie jakiegokolwiek wypadku, który wydarzył się podczas podróży statku Państwa wysyłającego, przesłuchiwać kapitana i innych członków załogi statku, sprawdzać dokumenty statku, uzyskiwać informacje odnośnie do przebiegu i celu podróży statku oraz podejmować czynności mające na celu ułatwienie wejścia do portu, postoju i wyjścia;
b)
podejmować niezbędne czynności związane z zatrudnieniem lub zwolnieniem kapitana albo innych członków załogi, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami Państwa przyjmującego;
c)
bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego rozstrzygać spory powstałe między kapitanem a członkami załogi statku, dotyczące wynagrodzenia i zatrudnienia, w takim zakresie, na jaki zezwalają przepisy Państwa wysyłającego;
d)
podejmować niezbędne środki w celu zapewnienia leczenia szpitalnego oraz powrotu do kraju kapitana lub innego członka załogi statku;
e)
przyjmować, wystawiać lub legalizować wszelkie świadectwa lub inne dokumenty dotyczące statku, przewidziane przez przepisy Państwa wysyłającego.
1.
W razie gdy sąd lub inne organy Państwa przyjmującego zamierzają zastosować środki przymusu lub przeprowadzić urzędowe dochodzenie na pokładzie statku Państwa wysyłającego, obowiązane są powiadomić o tym z odpowiednim wyprzedzeniem, z wyjątkiem przypadków nie cierpiących zwłoki, właściwego urzędnika konsularnego, aby umożliwić mu obecność przy tych czynnościach. Organy Państwa przyjmującego, na wniosek urzędnika konsularnego, powiadomią go w możliwie najszybszym terminie o podjętych czynnościach, jeżeli nie był on przy tym obecny ani reprezentowany.
2.
Postanowienie ustępu 1 stosuje się także w przypadku, gdy zachodzi konieczność przesłuchania na lądzie przez organy Państwa przyjmującego kapitana lub innego członka załogi statku.
3.
Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się do zwykłej kontroli przeprowadzanej przez organy Państwa przyjmującego w sprawach celnych, sanitarnych lub imigracyjnych.
4.
Sądy i inne właściwe organy Państwa przyjmującego nie będą ingerować w wewnętrzne sprawy statku dotyczące stosunków między członkami załogi, stosunków pracy, dyscypliny i innych spraw z zakresu porządku wewnętrznego, jeżeli nie naruszają one spokoju, bezpieczeństwa i porządku prawnego Państwa przyjmującego, chyba że zwróci się o to kapitan statku lub urzędnik konsularny.
1.
Jeżeli statek Państwa wysyłającego zatonął, osiadł na mieliźnie, został wyrzucony na brzeg lub doznał jakiejkolwiek innej awarii na wodach Państwa przyjmującego lub jeżeli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku uszkodzonego statku Państwa trzeciego, będący własnością obywatela Państwa wysyłającego, został znaleziony na brzegu lub blisko brzegu Państwa przyjmującego lub też został dostarczony do jednego z portów tego Państwa, organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego. Organy te powiadomią także o podjętych środkach w celu ratowania życia osób i zabezpieczenia statku, ładunku lub innego mienia, znajdujących się na statku, oraz zabezpieczenia przedmiotów należących do wyposażenia statku lub stanowiących części ładunku, które znalazły się poza statkiem.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo udzielać wszelkiej pomocy statkom, pasażerom i załodze oraz domagać się od organów Państwa przyjmującego współdziałania z nim.
3.
Jeżeli właściciel statku lub jego przedstawiciel albo też przedstawiciel instytucji ubezpieczeniowej lub kapitan uszkodzonego statku nie są w stanie podjąć odpowiednich działań, urzędnik konsularny jest upoważniony w imieniu właściciela do podjęcia takich środków, jakie mógłby podjąć sam właściciel statku, co do statku lub ładunku, zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
4.
Postanowienia ustępu 3 mają zastosowanie także do wszystkich przedmiotów będących częścią ładunku statku i stanowiących własność obywatela Państwa wysyłającego.
5.
Opłaty celne lub inne tego rodzaju opłaty, ustanowione przez Państwo przyjmujące, nie będą nakładane na statek, który uległ awarii, jego wyposażenie, ładunek lub zapasy, pod warunkiem że nie będą one udostępnione do użytku lub spożyte w tym Państwie. Właściwe organy Państwa przyjmującego, zgodnie z ustawami i innymi przepisami tego Państwa, mogą żądać opłat za przechowanie tych przedmiotów lub wpłacenia kaucji tytułem zabezpieczenia należnych podatków przewidzianych w jego ustawach i innych przepisach.
6.
Jeżeli jakikolwiek przedmiot stanowiący część ładunku uszkodzonego statku Państwa trzeciego, będący własnością obywatela Państwa wysyłającego, zostanie znaleziony na brzegu Państwa przyjmującego lub w pobliżu i zostanie dostarczony do portu tego Państwa i jeżeli właściciel tego przedmiotu albo jego przedstawiciel, przedstawiciel instytucji ubezpieczeniowej lub kapitan uszkodzonego statku nie jest w stanie podjąć odpowiednich czynności niezbędnych do zabezpieczenia lub rozporządzenia nim, urzędnik konsularny jest uprawniony do podjęcia, w imieniu właściciela, takich czynności, jakie mógłby podjąć sam właściciel.

Postanowienia artykułów 35-38 stosuje się odpowiednio do statków powietrznych Państwa wysyłającego.