Oddział 2 - Licencja dobrowolna. - Licencje na wykonywanie wynalazków i wzorów użytkowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.36.331

Akt utracił moc
Wersja od: 26 sierpnia 1950 r.

2.

Licencja dobrowolna.

Do umowy licencyjnej stosuje się przepisy prawa cywilnego.

Umowa licencyjna powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie.

Przedsiębiorstwa lub instytucje gospodarki uspołecznionej mogą zawierać umowy, których przedmiotem jest udzielanie licencji na wykonywanie za granicą wynalazku opatentowanego lub wzoru użytkowego, zarejestrowanego na ich rzecz za granicą, albo też uzyskanie przez nie licencji na wykonywanie w kraju wynalazku opatentowanego lub wzoru użytkowego, zarejestrowanego w Polsce na rzecz osób zagranicznych, tylko za zezwoleniem Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego może powyższe swoje uprawnienie przekazać w drodze zarządzenia podległym mu organom, a także - w porozumieniu z właściwymi ministrami - organom podległym tym ministrom.

1.
Obywatele polscy, stale w Polsce zamieszkali cudzoziemcy oraz mające w Polsce siedzibę osoby prawne prawa prywatnego mogą zawierać umowy, których przedmiotem jest udzielenie licencji na wykonywanie za granicą wynalazku opatentowanego lub wzoru użytkowego, zarejestrowanego za granicą, tylko za zezwoleniem Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego może powyższe swoje uprawnienia przekazać w drodze zarządzenia podległym mu organom, a także - w porozumieniu z właściwymi ministrami - organom podległym tym ministrom.
2.
Umowy, zawarte z pominięciem przepisów ust. 1, są z mocy samego prawa pozbawione skutków prawnych w Polsce.

Przepisy art. 18-21 stosuje się odpowiednio do umów, dotyczących przekazywania za granicę, udostępniania za granicą albo otrzymywania z zagranicy wiadomości lub doświadczeń, będących przedmiotem własności przemysłowej, nie chronionym patentem lub świadectwem ochronnym.