Rozdział 2 - Marynarze specjalności mechanicznej - Kwalifikacje zawodowe i skład załóg polskich statków morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1992.49.227

Akt utracił moc

Wersja od: 10 kwietnia 1998 r.

Rozdział  2

Marynarze specjalności mechanicznej

§ 28. W specjalności mechanicznej ustala się stopień motorzysty okrętowego.

§  29.

1. Do uzyskania stopnia motorzysty okrętowego wymagane jest:

1) posiadanie dyplomu inżyniera mechanika lub ukończenie wyższej uczelni morskiej o kierunku elektrotechnika okrętowa albo

2) posiadanie wykształcenia średniego o kierunku mechanicznym w zakresie remontów, montażu, budowy lub obsługi maszyn i urządzeń okrętowych lub siłowni okrętowych oraz 6-miesięczna praktyka pływania w charakterze członka załogi w specjalności mechanicznej na statkach morskich co najmniej III kategorii, albo

3) posiadanie wykształcenia zasadniczego zawodowego o kierunku mechanicznym w zakresie remontów, montażu, budowy lub obsługi maszyn i urządzeń okrętowych albo budowy lub obsługi silników spalinowych oraz 12-miesięczna praktyka pływania w charakterze członka załogi w specjalności mechanicznej na statkach morskich co najmniej III kategorii, albo

4) posiadanie wykształcenia średniego lub zasadniczego zawodowego o kierunku mechanicznym lub elektrycznym oraz 18-miesięczna praktyka pływania w charakterze członka załogi w specjalności mechanicznej na statkach morskich co najmniej III kategorii, albo

5) posiadanie 24-miesięcznej praktyki pływania w charakterze członka załogi w specjalności mechanicznej na statkach morskich co najmniej III kategorii, albo

6) posiadanie 36-miesięcznego okresu zatrudnienia w charakterze pracownika przetwórni statku rybackiego przy obsłudze maszyn przetwórczych lub chłodni oraz 6-miesięczna praktyka pływania na stanowisku młodszego motorzysty.

2. 36 Praktyka pływania wymagana na stopień motorzysty, nabyta na statkach morskich kategorii niższej niż kategoria III, może być zaliczona do wymaganej pod warunkiem złożenia egzaminu.

3. Przy ubieganiu się o stopień motorzysty okrętowego 1/3 ogólnej wymaganej praktyki pływania może być zastąpiona praktyką przy budowie, naprawie lub obsłudze maszyn okrętowych w stoczniach, zakładach produkcyjnych lub warsztatach mechanicznych.

4. 37 Osoby ubiegające się o stopień motorzysty okrętowego na warunkach określonych w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 4-6 obowiązane są złożyć egzamin.

5. 38 (skreślony).

§ 30. W specjalności mechanicznej ustala się następujące stanowiska:

1) młodszy motorzysta,

2) motorzysta okrętowy,

3) zastępca kierownika maszyn,

4) kierownik maszyn.

§ 31. Motorzysta może być:

1) kierownikiem maszyn na statku o mocy silnika spalinowego do 140 KW,

2) zastępcą kierownika maszyn na statku V kategorii,

3) motorzystą na każdym statku.

§ 32. Zajmowanie stanowisk nieoficerskich na statkach używanych do przewozu ładunków mogących stanowić zagrożenie życia, bezpieczeństwa żeglugi lub środowiska, o których mowa w § 3 ust. 3, wymaga co najmniej 6-miesięcznej praktyki pływania na stanowiskach nieoficerskich oraz złożenia egzaminu z wiedzy specjalistycznej.

³⁶ § 29 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 13 lit. a) rozporządzenia z dnia 7 stycznia 1998 r. (Dz.U.98.9.34) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 lutego 1998 r.

³⁷ § 29 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 13 lit. b) rozporządzenia z dnia 7 stycznia 1998 r. (Dz.U.98.9.34) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 lutego 1998 r.

³⁸ § 29 ust. 5 skreślony przez § 1 pkt 13 lit. c) rozporządzenia z dnia 7 stycznia 1998 r. (Dz.U.98.9.34) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 lutego 1998 r.