Część 2 - SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA CYWILNEGO I RODZINNEGO. - Kuba-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych. Hawana.1982.11.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.47.247

Akt obowiązujący
Wersja od: 24 sierpnia 1984 r.

CZĘŚĆ  II

SPRAWY Z ZAKRESU PRAWA CYWILNEGO I RODZINNEGO.

Prawo osobowe i forma czynności prawnych.

Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych.

1.
Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem.
2.
Zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych osoby prawnej ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, zgodnie z którym została ona utworzona.
3.
Przy dokonywaniu czynności prawnych, zmierzających do zaspokojenia codziennych potrzeb, zdolność osób ocenia się według prawa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium czynności są dokonywane.

Uznanie za nieobecnego, uznanie za zmarłego i stwierdzenie zgonu.

1.
Uznanie za nieobecnego, uznanie za zmarłego i stwierdzenie zgonu należy do organów tej Umawiającej się Strony, której obywatelem była ta osoba w czasie, gdy według ostatnich wiadomości pozostawała ona przy życiu.
2.
Organy wymiaru sprawiedliwości jednej z Umawiających się Stron mogą uznać za nieobecnego, uznać za zmarłego lub stwierdzić zgon obywatela drugiej Umawiającej się Strony na wniosek osoby zamieszkałej lub przebywającej na terytorium tej Strony, jeżeli prawa lub interesy tej osoby regulowane są przez prawo tej Strony. Orzeczenie takie jest prawnie skuteczne tylko na terytorium tej Umawiającej się Strony, której organ wydał orzeczenie.
3.
W sprawach, o których mowa w ustępach poprzedzających, organy wymiaru sprawiedliwości stosują prawo obowiązujące na terytorium swego Państwa.

Ubezwłasnowolnienie.

Do ubezwłasnowolnienia właściwe są organy wymiaru sprawiedliwości i prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca ubezwłasnowolnieniu.

1.
Jeżeli organ wymiaru sprawiedliwości jednej z Umawiających się Stron stwierdzi potrzebę ubezwłasnowolnienia osoby, która jest obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, a zamieszkuje lub przebywa na jej terytorium, zawiadamia organ wymiaru sprawiedliwości tej Strony.
2.
Jeżeli organ wymiaru sprawiedliwości Umawiającej się Strony, zawiadomiony zgodnie z ustępem poprzedzającym, oświadczy, że pozostawia dalsze czynności organowi wymiaru sprawiedliwości miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której sprawa dotyczy, albo nie wypowie się w terminie 3 miesięcy, organ ten może przeprowadzać postępowanie o ubezwłasnowolnienie, jeżeli przyczynę ubezwłasnowolnienia przewiduje prawo tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem. O ubezwłasnowolnieniu powiadamia się właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony.
3.
W wypadkach nie cierpiących zwłoki organ wymiaru sprawiedliwości miejsca zamieszkania lub pobytu obywatela drugiej Umawiającej się Strony, który ma być ubezwłasnowolniony, może podjąć stosowne środki dla ochrony jego osoby lub majątku. Odpis orzeczenia w tym przedmiocie przesyła się właściwemu organowi drugiej Umawiającej się Strony. Jeżeli organ ten orzeknie inaczej, orzeczenie to ulegnie uchyleniu.

Postanowienia artykułów 20 i 21 ustęp 1 i 2 niniejszej umowy stosuje się odpowiednio do uchylenia ubezwłasnowolnienia.

Forma czynności prawnych.

1.
Forma czynności prawnych podlega prawu, które jest właściwe dla danej czynności. Wystarczy jednak zastosowanie prawa miejsca dokonania czynności.
2.
Forma czynności prawnych dotyczących nieruchomości podlega prawu Umawiającej się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona.

Prawo rodzinne.

Małżeństwo.

1.
Zdolność do zawarcia małżeństwa ocenia się dla każdego z przyszłych małżonków według prawa tej Umawiającej się Strony, której osoba ta jest obywatelem.
2.
Forma zawarcia małżeństwa podlega prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium małżeństwo zostaje zawarte.
3.
Forma zawarcia małżeństwa przed należycie upoważnionym przedstawicielem dyplomatycznym lub urzędnikiem konsularnym podlega prawu państwa tego przedstawiciela lub urzędnika.

Stosunki osobiste i majątkowe małżonków.

1.
Jeżeli małżonkowie są obywatelami jednej z Umawiających się Stron, a zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, ich stosunki osobiste i majątkowe podlegają prawu tej Strony, której małżonkowie są obywatelami.
2.
Jeżeli jedno z małżonków przebywa na terytorium jednej z Umawiającej się Stron, a drugie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, a oboje są obywatelami tej samej Umawiającej się Strony, ich stosunki osobiste i majątkowe podlegają prawu tej Strony, której małżonkowie są obywatelami.
3.
Jeżeli jedno z małżonków jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, a drugie obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, ich stosunki osobiste i majątkowe podlegają prawu tej Umawiającej się Strony, na której terytorium małżonkowie mają lub mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania.
4.
Organami właściwymi do rozpoznawania spraw dotyczących stosunków osobistych i majątkowych małżonków są organy Umawiającej się Strony, której prawo należy zastosować zgodnie z postanowieniami ustępów poprzedzających. Jeżeli jednak małżonkowie są obywatelami jednej z Umawiających się Stron, a zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwy jest również sąd tej drugiej Strony.

Rozwód.

1.
W sprawach o rozwód właściwe są organy Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie w chwili wniesienia pozwu. Jeżeli małżonkowie ci zamieszkują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe są również organy tej drugiej Strony. Jeżeli jedno z małżonków zamieszkuje na terytorium jednej z Umawiających się stron, a drugie na terytorium drugiej Umawiającej się strony, właściwe są organy obu Umawiających się Stron. Do rozwodu stosuje się prawo Umawiającej się Strony, której obywatelami są małżonkowie.
2.
Jeżeli w chwili wniesienia pozwu o rozwód jedno z małżonków jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, a drugie drugiej Umawiającej się Strony i obydwoje zamieszkują na terytorium jednej z Umawiających się Stron lub jeżeli jedno z nich zamieszkuje na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwe są organy obu Umawiających się Stron. Organ, który rozpoznaje sprawę o rozwód, stosuje prawo swego Państwa.

Unieważnienie małżeństwa.

1.
Orzekanie unieważnienia małżeństwa z powodu niezachowania wymagań określonych przez prawo następuje zgodnie z prawem Umawiającej się Strony, które zgodnie z artykułem 24 niniejszej umowy podlegało zastosowaniu przy zawarciu małżeństwa.
2.
Właściwość sądu do unieważnienia małżeństwa określa się stosownie do przepisów artykułu poprzedzającego.

Stosunki między rodzicami a dziećmi.

1.
Ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelstwo nabyło dziecko przez urodzenie.
2.
Inne stosunki między rodzicami a dziećmi podlegają prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem jest dziecko.
3.
Do spraw ze stosunków między rodzicami a dziećmi właściwe są sądy Umawiającej się Strony, na której terytorium dziecko zamieszkuje lub stale przebywa albo której jest obywatelem.

Przysposobienie.

1.
Przysposobienie lub rozwiązanie przysposobienia reguluje prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiający w chwili dokonywania przysposobienia.
2.
Jeżeli przysposabiany jest obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, do jego przysposobienia wymagana jest, w razie gdy przewiduje to prawo Strony, której jest on obywatelem, zgoda jego, jego przedstawiciela ustawowego i właściwych organów państwowych.
3.
Przysposobienie przez małżonków, z których jeden jest obywatelem jednej Umawiającej się Strony, a drugi drugiej Umawiającej się Strony, oraz rozwiązanie takiego przysposobienia powinno być zgodne z prawem obu Umawiających się Stron.
4.
W sprawach o przysposobienie i o rozwiązanie przysposobienia właściwe są organy Umawiającej się Strony, której obywatelem jest przysposabiający w chwili dokonywania przysposobienia. W wypadku przewidzianym w ustępie 3 niniejszego artykułu właściwy jest organ Umawiającej się Strony, na której terytorium małżonkowie mają lub mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania lub stałego pobytu.

Opieka i kuratela.

1.
Jeżeli umowa niniejsza nie stanowi inaczej, opiekę nad obywatelami Umawiających się Stron ustanawiają organy Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca opiece.
2.
Ustanowienie i ustanie opieki podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca opiece.
3.
Stosunki prawne pomiędzy opiekunem a osobą podlegającą opiece określa prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się organ, który wyznaczył opiekuna.
4.
Do obowiązku przyjęcia opieki stosuje się prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba mająca zostać opiekunem.
5.
Opiekunem osoby przebywającej na terytorium jednej z Umawiających się Stron może być ustanowiona osoba będąca obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli przebywa ona na terytorium państwa, w którym mają być wykonywane prawa wynikające z przyjęcia opieki, a jej ustanowienie odpowiada interesom osoby podlegającej opiece.
6.
Postanowienia niniejszej umowy dotyczące opieki stosuje się odpowiednio do kurateli.

Szczególne wypadki ustanowienia opieki.

1.
Jeżeli zajdzie potrzeba ustanowienia opieki dla obywatela jednej z Umawiających się Stron, którego miejsce zamieszkania lub pobytu albo którego majątek znajduje się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, organy tej Strony zawiadomią o tym niezwłocznie właściwy organ określony w artykule 30 ustęp 1 niniejszej umowy.
2.
W wypadkach nie cierpiących zwłoki właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony mogą zastosować niezbędne środki przewidziane w ich prawie wewnętrznym, informując o tym niezwłocznie organ określony w artykule 30 ustęp 1 niniejszej umowy. Środki te pozostaną w mocy do chwili podjęcia przez ten organ innej decyzji.

Przekazanie sprawowania opieki.

1.
Organy Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba mająca być poddana opiece, mogą zwrócić się do organów drugiej Umawiającej się Strony o ustanowienie opieki lub o zastosowanie środków tymczasowych, jeżeli osoba, dla której opieka powinna być ustanowiona, zamieszkuje lub przebywa na terytorium drugiej Strony. Organy, do których zwrócono się w tej sprawie, powiadomią organy, które zwróciły się o ustanowienie lub zastosowanie środków tymczasowych.
2.
Jeżeli osoba podlegająca opiece, która jest obywatelem jednej z Umawiających się Stron, przeniosła się następnie na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, organ, który ustanowił opiekę, może zwrócić się do organu drugiej Umawiającej się Strony o przejęcie nadzoru nad sprawowaniem opieki. Opiekę należy uznać za przekazaną, gdy organ wezwany przyjmie ją i powiadomi o tym organ wzywający.
3.
Organ, który przejął opiekę, stosuje prawo swego Państwa. Jednakże do zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony, której obywatelem jest osoba podlegająca opiece. Organ, który przejął opiekę, nie jest upoważniony do orzekania w sprawach dotyczących stanu cywilnego osoby podlegającej opiece.

Sprawy spadkowe.

Zasada równouprawnienia.

Obywatele jednej z Umawiających się Stron mają te same prawa w zakresie dziedziczenia ustawowego i testamentowego rzeczy i praw na terytorium drugiej Umawiającej się Strony oraz sporządzenia testamentu dotyczącego mienia położonego na terytorium drugiej Strony, co obywatele tej Strony.

Dziedziczenie.

1.
Dziedziczenie podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili swej śmierci.
2.
Jeżeli w zakresie dziedziczenia nieruchomości prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium nieruchomość jest położona, przewiduje ograniczenie w ich dziedziczeniu przez obywateli tej Strony, to przepisy dotyczące ograniczeń stosuje się również do obywateli drugiej Umawiającej się Strony.

Testament.

1.
Zdolność do sporządzenia i odwołania testamentu, jak również zarzuty dotyczące wad oświadczenia woli spadkodawcy lub treści testamentu podlegają prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia lub odwołania testamentu.
2.
Forma sporządzenia lub odwołania testamentu podlega prawu Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili sporządzenia lub odwołania testamentu. Jednakże sporządzenie lub odwołanie testamentu będzie skuteczne pod względem formy, jeżeli zachowane zostało prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium czynności te były dokonane.

Właściwość.

1.
W sprawach spadkowych dotyczących mienia ruchomego właściwe są organy wymiaru sprawiedliwości Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci, z wyjątkiem wypadków opisanych w ustępie 3 niniejszego artykułu.
2.
W sprawach spadkowych dotyczących mienia nieruchomego właściwe są organy wymiaru sprawiedliwości Umawiającej się Strony, na której terytorium mienie to się znajduje.
3.
Jeżeli całość mienia ruchomego wchodzącego w skład spadku znajduje się, po śmierci obywatela jednej z Umawiających się Stron, na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, postępowanie spadkowe przeprowadzają organy wymiaru sprawiedliwości tej Strony, gdy wyrażą na to zgodę wszyscy spadkobiercy.
4.
Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do sporów związanych ze spadkami.

Śmierć spadkodawcy.

1.
Jeżeli obywatel jednej z Umawiających się Stron umrze na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, właściwy organ zawiadomi niezwłocznie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny drugiej Strony o wszystkim, co mu jest wiadome na temat mienia spadkowego, spadkobierców, zapisobierców i istnienia testamentu. Dotyczy to również wypadków, gdy zmarły pozostawił spadek na terytorium innego państwa.
2.
Jeżeli przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny uzyska wcześniej informację o śmierci obywatela, o którym mowa w ustępie poprzedzającym, zawiadomi o tym organ wymiaru sprawiedliwości właściwy dla zabezpieczenia spadku.
3.
Jeżeli na terytorium jednej z Umawiających się Stron istnieje mienie spadkowe, a spadkobiercy lub zapisobiercy są obywatelami drugiej Umawiającej się Strony i przebywają na jej terytorium, organ Strony, na której terytorium znajduje się mienie, zawiadomi o tym niezwłocznie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny tej Strony.

Uprawnienia przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego.

1.
Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny jednej z Umawiających się Stron może reprezentować swoich obywateli przed organami drugiej Umawiającej się Strony w postępowaniu sądowym w sprawach spadkowych bez pełnomocnictwa, jeżeli obywatele ci z powodu nieobecności lub z innego usprawiedliwionego powodu są pozbawieni możliwości ochrony swych praw i interesów.
2.
Jeżeli obywatel jednej z Umawiających się Stron umrze w podróży lub w czasie krótkiego pobytu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, przedmioty i pieniądze, które miał ze sobą, przekazuje się bez prowadzenia jakiegokolwiek postępowania przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu Umawiającej się Strony, której zmarły był obywatelem.

Ogłoszenie testamentu.

Otwarcia i ogłoszenia testamentu dokonuje organ Umawiającej się Strony, na której terytorium testament się znajduje. Jeżeli spadkodawca jest obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, odpis testamentu i dokumentów dotyczących otwarcia i ogłoszenia testamentu przesyła się właściwemu organowi tej strony. Na wniosek można przesłać również oryginał testamentu, jeżeli jest to możliwe.

Środki zabezpieczenia spadku.

1.
Organy Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się mienie spadkowe pozostałe po zmarłym obywatelu drugiej Umawiającej się Strony, zastosują zgodnie ze swym prawem właściwe środki dla zabezpieczenia spadku i zarządu spadkiem.
2.
O środkach podjętych zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu zawiadamia się niezwłocznie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny drugiej Umawiającej się Strony, które mogą współdziałać w wykonywaniu tych środków.
3.
Na wniosek organu właściwego do przeprowadzenia postępowania spadkowego albo przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego środki, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą zostać uchylone.
4.
Termin dla przyjęcia spadku przewidziany przez prawo Umawiających się Stron, liczy się od dnia zawiadomienia przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego o śmierci spadkodawcy.

Wydanie spadku.

1.
Jeżeli po zakończeniu postępowania spadkowego na terytorium jednej z Umawiających się Stron mienie ruchome wchodzące w skład spadku albo sumy pieniężne uzyskane ze sprzedaży mienia ruchomego lub nieruchomego mają być przekazane spadkobiercom lub zapisobiercom przebywającym na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, którzy nie mają możliwości ich przejęcia osobiście lub za pośrednictwem swoich pełnomocników, mienie to i pieniądze wydaje się przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub urzędowi konsularnemu tej Umawiającej się Strony.
2.
Wydanie mienia spadkowego, zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, nastąpi:
a)
pod warunkiem zabezpieczenia lub zaspokojenia wszystkich roszczeń wierzycieli, zgłoszonych w terminie ustanowionym przez prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium znajduje się mienie spadkowe;
b)
po zabezpieczeniu lub zapłaceniu opłat i podatków;
c)
po wyrażeniu przez właściwe organy zgody na wywiezienie mienia ruchomego lub pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży rzeczy, jeżeli taka zgoda jest konieczna.

Postępowanie cywilne.

Zwolnienie od zabezpieczenia kosztów procesu.

Obywatel Umawiającej się Strony, który występuje przed sądem jednej z Umawiających się Stron, a zamieszkuje na terytorium drugiej Strony, nie jest zobowiązany do zabezpieczenia kosztów procesu z tego powodu, że jest cudzoziemcem lub że nie ma miejsca zamieszkania lub pobytu na terytorium Strony, przed której sądem występuje.

Ułatwienia procesowe.

Obywatele jednej z Umawiających się Stron są zwolnieni od kosztów sądowych w postępowaniu przed sądem na terytorium drugiej Umawiającej się Strony i korzystają z bezpłatnego zastępstwa procesowego oraz innych ułatwień procesowych na tych samych warunkach i w takim samym zakresie co obywatele tej Strony.

1.
Obywatel jednej z Umawiających się Stron, który ubiega się o uzyskanie ułatwień przewidzianych w artykule 43 niniejszej umowy przed właściwymi organami drugiej Umawiającej się Strony, może zgłosić w tym przedmiocie wniosek do organów właściwych ze względu na jego miejsce zamieszkania lub pobytu, które przekazują wniosek lub protokół przyjęcia wniosku ustnego wraz z zaświadczeniami wystawionymi zgodnie z artykułem poprzedzającym właściwym organom drugiej Umawiającej się Strony.
2.
Jednocześnie z wnioskiem dotyczącym uzyskania ułatwień przewidzianych w artykule 43 niniejszej umowy można żądać wszczęcia postępowania sądowego.
3.
Wnioski wymienione w ustępach 1 i 2 niniejszego artykułu przedstawiane są w formie określonej przez prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium wnioskodawca zamieszkuje lub przebywa.
1.
Zaświadczenia o stosunkach osobistych i rodzinnych, zatrudnieniu oraz majątku wydają właściwe organy Umawiającej się Strony, na której terytorium ma miejsce zamieszkania lub pobytu osoba ubiegająca się o uzyskanie ułatwień przewidzianych w artykule poprzedzającym niniejszej umowy.
2.
Jeżeli osoba ubiegająca się o uzyskanie ułatwień przewidzianych w artykule poprzedzającym niniejszej umowy nie zamieszkuje ani nie przebywa na terytorium Umawiających się Stron, zaświadczenie takie może być wydane przez przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny jej państwa.
3.
Organ wymiaru sprawiedliwości, który rozstrzyga o przyznaniu ułatwień przewidzianych w artykule poprzedzającym niniejszej umowy może zażądać dodatkowych danych od organu, który wydał zaświadczenie.

Jeżeli obywatel jednej z Umawiających się Stron jest zobowiązany do zapłacenia kosztów sądowych na rzecz organów drugiej Umawiającej się Strony, na której terytorium obywatel ten nie zamieszkuje ani nie przebywa, wyznacza się odpowiedni termin do zapłacenia tych kosztów.

Uznanie i wykonanie orzeczeń.

Uznanie i wykonanie orzeczeń w sprawach niemajątkowych.

Prawomocne orzeczenia w sprawach cywilnych i rodzinnych o charakterze niemajątkowym wydane przez sądy jednej z Umawiających się Stron, podlegają uznaniu i wykonaniu na terytorium drugiej Strony zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.

Uznanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach majątkowych.

Umawiające się Strony uznają i wykonają zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy następujące orzeczenia wydane przez sąd drugiej Umawiającej się Strony:

a)
prawomocne orzeczenia w sprawach cywilnych i rodzinnych o charakterze majątkowym;
b)
prawomocne orzeczenia w sprawach karnych o roszczenia odszkodowawcze z tytułu szkód i strat.

Prawo właściwe.

Do postępowania w sprawach o uznanie lub wykonanie orzeczenia stosuje się prawo tej Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane lub wykonane.

Wniosek o uznanie lub wykonanie orzeczenia.

Wniosek o uznanie lub wykonanie orzeczenia zgłasza się w sądzie właściwym do uznania lub wykonania orzeczenia. Wniosek taki może być zgłoszony również w sądzie, który rozpoznawał sprawę w pierwszej instancji, jeżeli wnioskodawca przebywa na terytorium Umawiającej się Strony, na którym znajduje się siedziba tego sądu.

Dokumenty podlegające dołączeniu do wniosku.

1.
Do wniosku o uznanie lub wykonanie orzeczenia dołącza się:
a)
pełny odpis orzeczenia wraz ze stwierdzeniem, że orzeczenie jest prawomocne i wykonalne;
b)
zaświadczenie stwierdzające, że pozwany lub jego przedstawiciel, którzy nie uczestniczyli w postępowaniu, zostali przynajmniej jeden raz wezwani na rozprawę we właściwym czasie i w należytej formie;
c)
uwierzytelnione tłumaczenie wniosku i dokumentów wymienionych pod lit. a) i b).
2.
Jeżeli osoba składająca wniosek o uznanie orzeczenia nie posiada dokumentów wymienionych pod lit. a) i b) ustępu poprzedzającego, sąd może z urzędu zażądać brakujących dokumentów od właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony.

Odmowa uznania lub wykonania orzeczenia.

Uznania lub wykonania orzeczenia odmawia się, jeżeli:

a)
pozwany nie uczestniczył w postępowaniu z tego względu, że on lub jego przedstawiciel nie zostali wezwani na rozprawę we właściwym czasie i w należytej formie lub że wezwanie zostało dokonane tylko przez ogłoszenie;
b)
orzeczenie jest sprzeczne z innym, wcześniej wydanym orzeczeniem przez sąd Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane lub wykonane, mającym powagę rzeczy osądzonej między tymi samymi stronami co do tego samego przedmiotu i na tej samej podstawie;
c)
na podstawie niniejszej umowy wyłącznie właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane lub wykonane;
d)
orzeczenie jest sprzeczne z porządkiem publicznym Umawiającej się Strony, na której terytorium orzeczenie ma być uznane lub wykonane;
e)
orzeczenie w sprawie majątkowej zostało wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej umowy.

Ugody sądowe.

Postanowienia artykułów 50 do 52 niniejszej umowy stosuje się odpowiednio również do ugód sądowych.

Zarzuty pozwanego.

Pozwany może zgłosić zarzuty przeciwko dopuszczalności wykonania orzeczenia, jak również przeciwko podstawie, na której opiera się roszczenie, jeżeli jest to dopuszczalne według prawa Umawiającej się Strony, której sąd wydał orzeczenie.

Koszty egzekucji.

Do ustalenia i ściągnięcia kosztów egzekucji stosuje się prawo Umawiającej się Strony, na której terytorium następuje wykonanie orzeczenia.

Szczególne wypadki wykonalności orzeczeń o kosztach.

1.
Jeżeli na obywateli, zwolnionych na podstawie artykułu 42 niniejszej umowy od zabezpieczenia kosztów procesu, nałożono w orzeczeniu kończącym postępowanie obowiązek zapłaty tych kosztów, to właściwy sąd Umawiającej się Strony, na której terytorium ma nastąpić ich ściągnięcie, orzeknie zgodnie ze swoim prawem bezpłatnie na wniosek o wykonalności orzeczenia.
2.
Kosztami procesu są również koszty poświadczenia prawomocności i wykonalności orzeczenia oraz koszty tłumaczenia wymaganych dokumentów. Koszty te ustala na wniosek sąd, który rozstrzyga o stwierdzeniu wykonalności orzeczenia.
1.
Wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia o kosztach procesu składa w sposób określony w artykule 50 niniejszej umowy osoba, na której rzecz zostały one zasądzone.
2.
Do wniosku należy dołączyć orzeczenie zasądzające zapłatę kosztów wraz z poświadczeniem jego prawomocności i wykonalności oraz uwierzytelnionym tłumaczeniem na język wezwanej Umawiającej się Strony.
1.
Sąd wezwanej Umawiającej się Strony rozpoznaje wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia o kosztach bez wysłuchania stron, ograniczając się jedynie do sprawdzenia, czy orzeczenie to jest prawomocne i wykonalne.
2.
Nie można odmówić przyjęcia wniosku o egzekucję kosztów z tego powodu, że wnioskodawca nie uiścił zaliczki na poczet kosztów tej egzekucji.
1.
W razie nałożenia na obywatela jednej Umawiającej się Strony obowiązku zapłaty kosztów należnych sądowi drugiej Umawiającej się Strony, sąd ten zwróci się do właściwego sądu Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkuje dłużnik, z wnioskiem o ściągnięcie tych kosztów. Sąd wezwany przeprowadzi egzekucję zgodnie ze swoim prawem, bez pobierania opłat.
2.
Do wniosku dołącza się dokumenty wymienione w artykule 57 ustęp 2 niniejszej umowy. Postanowienie artykułu 56 ustęp 2 niniejszej umowy stosuje się także w tym wypadku.

Wyegzekwowane koszty procesu przekazuje się wnioskodawcy bezpośrednio na jego adres, natomiast koszty należne sądowi, po ich ściągnięciu od strony zasądzonej na ich zapłacenie, przekazuje się zgodnie z własnym prawem sądowi wzywającemu.

Przekazywanie przedmiotów i przesyłanie pieniędzy.

Postanowienia niniejszej umowy o uznaniu i wykonaniu orzeczeń nie naruszają ustaw i innych przepisów prawnych Umawiających się Stron, które zakazują, ograniczają lub regulują przekazywanie przedmiotów i przesyłanie pieniędzy.