Art. 19. - Konwencja związkowa paryska o ochronie własności przemysłowej. Paryż.1883.03.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.8.58

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 października 1931 r.

Art.  19. 

Niniejszy akt będzie podpisany w jednym tylko egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Stanów Zjednoczonych. Kopja poświadczona będzie wydana przez ten ostatni każdemu z Rządów Związku.

Na dowód powyższego odnośni pełnomocnicy podpisali akt niniejszy.

Sporządzono w Waszyngtonie w jednym egzemplarzu dnia 2 czerwca 1911 r.

PROTOKUŁ ZAMKNIĘCIA.

W chwili przystąpienia do podpisu aktu, zawartego dnia dzisiejszego, pełnomocnicy niżej podpisani porozumieli się odnośnie następującego:

Do art. 1.

Słowa "Własność przemysłowa" mają być zrozumiane w najszerszym znaczeniu; obejmują one wszelką produkcję z dziedziny rolnictwa (wino, ziarno, owoce, bydło i t.d.) i górnictwa (minerały, wody mineralne i t.d.).

Do art. 2.

a) Pod nazwą patentów na wynalazki rozumie się rozmaite rodzaje patentów przemysłowych, dopuszczonych przez prawodawstwa krajów zawierających umowę, jako to patenty wwozu, patenty udoskonalenia i t.d. zarówno na sposoby wyrobu, jak i na wyroby.

b) Ustala się zgodnie, że przepis art. 2, który uwalnia osoby, należące do związku, od obowiązku zamieszkania i osiedlania, ma charakter interpretacyjny i musi wskutek tego być zastosowany do wszystkich praw, powstałych z racji Konwencji z dnia 20 marca 1883 roku, przed wejściem w życie obecnego aktu.

c) Ustala się zgodnie, że przepisy art. 2 nie naruszają bynajmniej prawodawstwa żadnego z krajów, zawierających umowę, odnośnie procedury postępowania sądowego, kompetencji sądów, jak również obioru miejsca zamieszkania lub ustanowienia pełnomocnika, wymaganego przez ustawy o patentach, o wzorach użytkowych, o znakach i t.d.

Do art. 4.

Ustala się zgodnie, że jeżeli kraju będzie zgłoszony rysunek lub model przemysłowy, na zasadzie prawa pierwszeństwa, opartego na zgłoszeniu wzoru użytkowego, termin pierwszeństwa będzie nie inny, jak ten który art. 4 ustanowił dla rysunków i modeli przemysłowych.

Do art. 6.

Ustala się zgodnie, że przepis pierwszego ustępu art. 6 nie wyklucza prawa żądania od zgłaszającego świadectwa o zarejestrowaniu prawidłowem w kraju rodzinnym, wydanego przez władzę kompetentną.

Ustala się zgodnie, że używanie publicznych herbów, godeł i odznaczeń, bez upoważnienia władz kompetentnych, albo używanie oznak i stempli urzędowych, wprowadzonych przez jeden z krajów związku do kontroli i gwarancji, może być uważane za sprzeciwiające się porządkowi publicznemu w myśl punktu 3 art. 6.

Wszelako nie będą uważane za przeciwne porządkowi publicznemu znaki, zawierające, za zgodą władz kompetentnych, odtworzenie publicznych herbów, godeł i odznaczeń.

Ustala się zgodnie, że znak nie będzie mógł być uważany za przeciwny porządkowi publicznemu jedynie z powodu, iż nie odpowiada jakiemuś przepisowi prawodawstwa o znakach, wyjąwszy wypadki, gdy sam ten przepis dotyczy właśnie porządku publicznego.

Niniejszy protokuł zamknięcia, który będzie ratyfikowany równocześnie z aktem, zawartym dnia dzisiejszego, będzie uważany jako stanowiący część składową tego Aktu i posiadać tę samą moc, znaczenie i trwałość.

Na dowód powyższego odnośni pełnomocnicy podpisali niniejszy protokuł.

Sporządzono w Waszyngtonie, w jednym egzemplarzu, dnia 2-go czerwca 1911 roku.

O tem przystąpieniu Rząd Konfederacji Szwajcarskiej w dniu 10 października 1919 r. zawiadomił Rządy wszystkich Państw, które do tej Konwencji należą.

Do Międzynarodowego Związku ochrony własności przemysłowej należą państwa następujące:

Polska od 10 listopada 1919 r.

Niemcy od 1 maja 1903 r.

Austrja od 1 stycznia 1909 r.

Belgja od 7 lipca 1884 r.

Bułgarja od 13 czerwca 1921 r.

Kuba od 17 listopada 1904 r.

Danja od 1 października 1894 r.

Rzeczpospolita Dominikańska (S. Domingo) od 11 lipca 1890 r.

Hiszpanja od 7 lipca 1884 r.

Stany Zjednoczone Ameryki od 30 maja 1887 r.

Francja (Algier) od 7 lipca 1884 r.

Wielka Brytanja od 7 lipca 1884 r.

Węgry od 1 stycznia 1909 r.

Włochy od 7 lipca 1884 r.

Japonja od 15 lipca 1889 r.

Maroko (za wyjątkiem strefy hiszpańskiej) od 30 lipca 1917 r.

Meksyk od 7 września 1903 r.

Norwegja od 1 lipca 1885 r.

Holandja od 7 lipca 1884 r.

Portugalja od 7 lipca 1884 r.

Rumunja od 6 października 1920 r.

Serbja od 7 lipca 1884 r.

Szwecja od 1 lipca 1885 r.

Szwajcarja od 7 lipca 1884 r.

Czechosłowacja od 5 października 1919 r.

Tunis od 7 lipca 1884 r.

Finlandja od 20 września 1921 r.

W. m. Gdańsk od 21 września 1921 r.