Art. 10. - Konwencja zawarta między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotycząca uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r. Wiedeń.1923.11.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.8.41

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1930 r.

Artykuł  10.

Do zaopatrzenia emerytalnego (także prowizji), darów z łaski, odszkodowania z tytułu zwolnienia ze służby, tudzież odszkodowania z tytułu dodatków drożyźnianych, które to kwoty w dniu 3 listopada 1918 r. były już przyznane lub były należne, - będą stosowane w sposób odpowiedni postanowienia umowy, zawartej w dniu 6 kwietnia 1922 r. w Rzymie między Austrją, Włochami, Polską, Rumunią, Królestwem Serbów, Chorwatów, Słoweńców i Czechosłowacją, dotyczącej zaopatrzenia emerytalnego przyznanego przez były rząd austrjacki.

Wysokie Układające się Strony zobowiązują się zaopatrzenie wypłacać prowizorycznie nadal, na rachunek odnośnego państwa urzędnikom i pozostałym po nich rodzinom, wymienionym w ustępie 1, aż do czasu możliwie najkrótszego, w którym wypłatę tego zaopatrzenia przyjmie na siebie definitywnie odnośne państwo.

Postanowienia zawarte w ustępach 2, 3 i 4 art. 6 części I będą również stosowane do wypłat (pensyj, zaliczek, zapomóg), o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu.