Część 3 - POROZUMIENIE STRON I POSTĘPOWANIE ARBITRAŻOWE - Konwencja w sprawie przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, sporządzonej w Brukseli dnia 23 lipca 1990 r., zmienionej Konwencją w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, sporządzoną w Brukseli dnia 21 grudnia 1995 r., oraz Protokołem zmieniającym Konwencję w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, sporządzonym w Brukseli dnia 25 maja 1999 r. Bruksela.2004.12.08.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.152.1080

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 lutego 2007 r.

CZĘŚĆ  III

POROZUMIENIE STRON I POSTĘPOWANIE ARBITRAŻOWE

ARTYKUŁ  6

1. Jeżeli, w każdym przypadku, do którego ma zastosowanie niniejsza Konwencja, przedsiębiorstwo uznaje, że zasady określone w art. 4 nie były przestrzegane, może ono, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych przez prawo krajowe zainteresowanych Umawiających się Państw, przedłożyć sprawę właściwemu organowi Umawiającego się Państwa, do którego przynależy lub w którym znajduje się jego stały zakład. Sprawa musi zostać przedłożona w terminie trzech lat od pierwszego zawiadomienia o działaniach, które prowadzą lub mogą prowadzić do podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1.

Jednocześnie przedsiębiorstwo powiadamia właściwy organ, czy dana sprawa może dotyczyć innych Umawiających się Państw. Właściwy organ następnie powiadamia niezwłocznie właściwe organy innych Umawiających się Państw.

2. Jeżeli właściwy organ uznaje skargę za uzasadnioną, a sam nie jest w stanie znaleźć satysfakcjonującego rozwiązania, dokłada on wszelkich starań, aby rozwiązać sprawę w drodze porozumienia stron z właściwym organem jakiegokolwiek innego zainteresowanego Umawiającego się Państwa, mając na uwadze eliminowanie podwójnego opodatkowania, zgodnie z zasadami określonymi w art. 4. Każde osiągnięte porozumienie stron jest wprowadzane w życie niezależnie od jakichkolwiek terminów przewidzianych prawem krajowym zainteresowanych Umawiających się Państw.

ARTYKUŁ  7

1. Jeżeli zainteresowane właściwe organy w ciągu dwóch lat od daty pierwszego wniesienia sprawy przed jeden z nich, zgodnie z art. 6 ust. 1, nie osiągną porozumienia, które zapewni wyeliminowanie podwójnego opodatkowania, o którym mowa w art. 6, powołują one komisję doradczą, której zadaniem jest przedstawienie opinii w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w danym przypadku.

Przedsiębiorstwa mogą uciekać się do środków odwoławczych dostępnych w ramach prawa krajowego zainteresowanego Umawiającego się Państwa; jednakże, jeżeli sprawa została wniesiona do sądu lub trybunału, termin dwóch lat, o którym mowa w pierwszym akapicie, liczy się od daty wydania orzeczenia przez sąd odwoławczy ostatniej instancji.

2. Fakt przedłożenia komisji doradczej sprawy nie stanowi dla Umawiającego się Państwa przeszkody we wszczęciu lub kontynuacji postępowania sądowego lub postępowania w sprawie sankcji administracyjnych w związku z tą samą sprawą.

3. W przypadku, gdy prawo krajowe Umawiającego się Państwa nie zezwala właściwym organom tego państwa na odstąpienie od decyzji organów sądowych, ust. 1 nie ma zastosowania, chyba że przedsiębiorstwo powiązane tego Państwa nie dotrzymało terminu wniesienia środka odwoławczego lub wycofało środek odwoławczy przed wydaniem decyzji. Niniejsze postanowienie nie ma wpływu na środki odwoławcze, jeżeli i o ile odnoszą się one do spraw innych niż te, o których mowa w art. 6.

4. Właściwe organy mogą, za porozumieniem stron oraz za zgodą zainteresowanych przedsiębiorstw powiązanych, odroczyć terminy, o których mowa w ust. 1.

5. O ile nie stosuje się przepisów ust. 1 do 4, prawa każdego z przedsiębiorstw powiązanych, określone w art. 6, pozostają nienaruszone.

ARTYKUŁ  8

1. Właściwy organ Umawiającego się Państwa nie ma obowiązku wszczynać procedury porozumienia stron, ani też powoływać komisji doradczej, o której mowa w art. 7, jeżeli postępowanie sądowe lub administracyjne zakończy się wydaniem prawomocnego orzeczenia stwierdzającego, że w wyniku działań prowadzących do dokonania korekty zysków, zgodnie z art. 4, jedno z zainteresowanych przedsiębiorstw podlega surowej karze.

2. W przypadku, gdy postępowanie sądowe lub administracyjne, wszczęte w celu stwierdzenia, że w wyniku działań prowadzących do dokonania korekty zysków, zgodnie z art. 4, jedno z zainteresowanych przedsiębiorstw podlega surowej karze, toczy się równolegle z innym postępowaniem, o którym mowa w art. 6 i 7, właściwe organy mogą zawiesić to ostatnie postępowanie do momentu zakończenia postępowania administracyjnego lub sądowego.

ARTYKUŁ  9

1. W skład komisji doradczej, o której mowa w art. 7 ust. 1, oprócz jej przewodniczącego wchodzą:

- dwaj przedstawiciele każdego z zainteresowanych właściwych organów; liczba ta może zostać zredukowana do jednego w drodze umowy pomiędzy właściwymi organami;

- parzysta liczba niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem, które zostaną wyznaczone w drodze wzajemnego porozumienia z listy osób, o której mowa w ust. 4 lub, w razie braku porozumienia, w drodze losowania przeprowadzonego przez zainteresowane właściwe organy.

2. Po wyznaczeniu niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem, dla każdej z nich, zgodnie z zasadami obowiązującymi podczas wyznaczania niezależnych członków komisji, wyznacza się zastępcę na wypadek, gdyby niezależne osoby nie były w stanie wykonywać swoich obowiązków.

3. W przypadku losowania, każdy z właściwych organów może sprzeciwić się wyznaczeniu którejkolwiek określonej niezależnej osoby cieszącej się powszechnym uznaniem. Może to nastąpić we wcześniej uzgodnionych pomiędzy właściwymi organami okolicznościach lub w jednej z następujących sytuacji:

- osoba ta jest członkiem lub pracuje na rzecz jednej z zainteresowanych administracji podatkowych;

- osoba ta ma, bądź też miała, znaczne udziały w lub jest bądź była pracownikiem lub doradcą w jednym lub każdym z przedsiębiorstw powiązanych;

- osoba ta nie gwarantuje w wystarczającym stopniu bezstronności w trakcie rozstrzygania sprawy lub spraw.

4. Lista niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem zawiera nazwiska wszystkich niezależnych osób nominowanych przez Umawiające się Państwa. W tym celu, każde z Umawiających się Państw wyznacza pięć osób, o czym powiadamia Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.

Osoby takie muszą być obywatelami jednego z Umawiających się Państw oraz posiadać miejsce zamieszkania na terytorium objętym niniejszą Konwencją. Osoby te powinny być kompetentne i niezależne.

Umawiające się Państwa mogą nanosić zmiany do listy, o której mowa w pierwszym akapicie; o wprowadzeniu takich zmian informują one niezwłocznie Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.

5. Wyznaczeni zgodnie z ust. 1 przedstawiciele oraz niezależne osoby cieszące się powszechnym uznaniem wybierają przewodniczącego spośród osób znajdujących się na liście, o której mowa w ust. 4, bez naruszenia prawa każdego z zainteresowanych właściwych organów do zgłoszenia sprzeciwu wobec wyznaczenia tej osoby cieszącej się powszechnym uznaniem, wybranej w ten sposób w jednej z zaistniałych sytuacji, o których mowa w ust. 3.

Przewodniczący musi posiadać kwalifikacje wymagane do pełnienia najwyższych funkcji sądowniczych w swoim kraju lub musi być prawnikiem o uznanych kompetencjach.

6. Członkowie komisji doradczej zachowują w tajemnicy wszelkie sprawy, o których się dowiedzą w wyniku postępowania. Umawiające się Państwa przyjmą odpowiednie przepisy, których celem będzie nałożenie sankcji za każde naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy. O podjętych środkach informują one niezwłocznie Komisję Wspólnot Europejskich. Komisja informuje pozostałe Umawiające się Państwa.

7. Umawiające się Państwa podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby komisja doradcza zbierała się niezwłocznie po przedłożeniu jej spraw do rozpatrzenia.

ARTYKUŁ  10

1. Do celów procedury, o której mowa w art. 7, zainteresowane przedsiębiorstwa powiązane mogą dostarczać komisji doradczej wszelkie informacje, dowody lub dokumenty, które w ich ocenie mogą być przydatne przy podejmowaniu przez nią decyzji. Przedsiębiorstwa oraz właściwe organy zainteresowanych Umawiających się Państw spełniają wszelkie żądania komisji doradczej o dostarczenie informacji, dowodów lub dokumentów. Jednakże, właściwe organy któregokolwiek takiego Umawiającego się Państwa nie będą zobowiązane do:

a) podjęcia środków administracyjnych niezgodnych z prawem krajowym lub przyjętą praktyką administracyjną Umawiającego się Państwa,

b) dostarczania informacji, których nie są dostępne zgodnie z prawem krajowym lub przyjętą praktyką administracyjną Umawiającego się Państwa; lub

c) dostarczania informacji, które spowodowałyby ujawnienie tajemnicy handlowej, gospodarczej, przemysłowej lub zawodowej, lub procedury handlowej, lub informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym.

2. Każde z przedsiębiorstw powiązanych może na swój wniosek występować przed komisją doradczą lub być przed nią reprezentowane. Na żądanie komisji doradczej każde z przedsiębiorstw powiązanych jest zobowiązane do stawienia się przed komisją doradczą lub oddelegowania przed nią swojego przedstawiciela.

ARTYKUŁ  11

1. Komisja doradcza, o której mowa w art. 7. wydaje opinię najpóźniej w terminie sześciu miesięcy od dnia. w którym sprawa została przedłożona jej do rozpatrzenia.

Opinia komisji doradczej musi opierać się na art. 4.

2. Komisja doradcza wydaje opinię zwykłą większością głosów swoich członków. Zainteresowane właściwe organy mogą uzgodnić dodatkowe przepisy regulaminu wewnętrznego.

3. Koszty postępowania prowadzonego przez komisję doradczą, z wyjątkiem kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwa powiązane, są w równych częściach ponoszone przez zainteresowane Umawiające się Państwa.

ARTYKUŁ  12

1. Właściwe organy będące stronami w postępowaniu, o którym mowa w art. 7. działając za obopólną zgodą na podstawie art. 4, wydają decyzję, która pozwoli na eliminowanie podwójnego opodatkowania w terminie sześciu miesięcy od dnia wydania opinii przez komisję doradczą.

Właściwe organy mogą wydać decyzję odbiegającą od opinii komisji doradczej. Jeżeli nie dojdą one do porozumienia, są zobowiązane do działania zgodnego z tą opinią.

2. Właściwe organy mogą uzgodnić między sobą opublikowanie decyzji, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem, że zainteresowane przedsiębiorstwa wyrażą na to zgodę.

ARTYKUŁ  13

Fakt, że decyzje, podjęte przez Umawiające się Państwa w zakresie opodatkowania zysków pochodzących z transakcji dokonywanych między przedsiębiorstwami powiązanymi, stały się ostateczne, nie stanowi przeszkody w zastosowaniu procedur określonych w art. 6 i 7.

ARTYKUŁ  14

Do celów niniejszej Konwencji uznaje się, że podwójne opodatkowanie zostało wyeliminowane, jeżeli:

a) zyski podlegają opodatkowaniu wyłącznie w jednym Państwie; albo

b) podatek od tych zysków pobierany w jednym Państwie jest pomniejszony o kwotę odpowiadającą kwocie podatku naliczanego od tych zysków w drugim Państwie.

ROZDZIAŁ  III

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  15

Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie narusza realizacji szerszych zobowiązań w zakresie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, które wynikają albo z innych konwencji, których są lub staną się stronami Umawiające się Państwa, albo z prawa krajowego Umawiających się Państw.

ARTYKUŁ  16

1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie na terytorium określonym w art. 227 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, bez uszczerbku dla ust. 2 tego artykułu.

2. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do:

- terytoriów francuskich, o których mowa w załączniku IV do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

- Wysp Owczych oraz Grenlandii.

ARTYKUŁ  17

Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji przez Umawiające się Państwa. Dokumenty ratyfikacyjne zostaną złożone w biurze Sekretarza Generalnego Rady Wspólnot Europejskich.

ARTYKUŁ  18

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu, w którym ostatni jej sygnatariusz złoży instrumenty ratyfikacyjne. Konwencja ma zastosowanie do postępowań, o których mowa w art. 6 ust. 1, które zostaną podjęte po jej wejściu w życie.

ARTYKUŁ  19

Sekretarz Generalny Rady Wspólnot Europejskich informuje Umawiające się Państwa o:

a) złożeniu każdego instrumentu ratyfikacyjnego;

b) dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji;

c) liście niezależnych osób cieszących się powszechnym uznaniem, wyznaczonych przez Umawiające się Państwa oraz o wszelkich zmianach do niej zgodnie z art. 9 ust. 4.

ARTYKUŁ  20

Niniejsza Konwencja została zawarta na pięć lat. Na sześć miesięcy przed upływem tego okresu Umawiające się Państwa spotkają się w celu podjęcia decyzji w sprawie przedłużenia okresu obowiązywania niniejszej Konwencji, jak również innych stosownych środków.

ARTYKUŁ  21

Każde z Umawiających się Państw może w dowolnym czasie wystąpić z wnioskiem w sprawie rewizji niniejszej Konwencji. W takim wypadku, Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich zwoła konwencję w celu dokonania rewizji niniejszej Konwencji.

ARTYKUŁ  22

Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim, przy czym każdy z wymienionych dziesięciu tekstów jest na równi autentyczny, zostaje złożona w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Wspólnot Europejskich. Sekretarz Generalny przekaże uwierzytelniony odpis rządowi każdego z Państw-Sygnatariuszy.

AKT KOŃCOWY

Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron,

zgromadzeni w Brukseli w dniu dwudziestego trzeciego lipca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku w celu podpisania Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, przy okazji podpisania wyżej wymienionej Konwencji:

a) przyjęli następujące wspólne deklaracje, załączone do Aktu Końcowego:

- Deklarację w sprawie art. 4 ust. 1,

- Deklarację w sprawie art. 9 ust. 6,

- Deklarację w sprawie art. 13;

b) przyjęli do wiadomości następujące deklaracje jednostronne, załączone do niniejszego Aktu Końcowego:

- Deklarację Francji i Zjednoczonego Królestwa w sprawie art. 7,

- Deklaracje poszczególnych Umawiających się Państw w sprawie art. 8,

- Deklarację Republiki Federalnej Niemiec w sprawie art. 16.

WSPÓLNE DEKLARACJE

Deklaracja w sprawie art. 4 ust. 1

Przepisy art. 4 ust. 1 dotyczą zarówno przypadków, w których transakcja dokonywana jest bezpośrednio pomiędzy dwoma odrębnymi prawnie przedsiębiorstwami, jak i przypadków, w których transakcja dokonywana jest pomiędzy przedsiębiorstwem a stałym zakładem drugiego przedsiębiorstwa, znajdującym się na terytorium państwa trzeciego.

Deklaracja w sprawie art. 9 ust. 6

Państwa Członkowskie zachowują pełną swobodę przy określaniu charakteru i zakresu odpowiednich przepisów, które przyjmują w celu nałożenia sankcji za każde naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy.

Deklaracja w sprawie art. 13

Jeżeli w jednym lub w więcej spośród zainteresowanych Umawiających się Państw decyzje dotyczące opodatkowania stanowiącego podstawę do podjęcia postępowań, o których mowa w art. 6 i 7, zostały zmienione po zakończeniu postępowania, o którym mowa w art. 6 lub też po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 12. a także w wypadku wystąpienia podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 1, zastosowanie mają art. 6 i 7, z uwzględnieniem zastosowania skutków wspomnianego postępowania bądź wspomnianej decyzji.

DEKLARACJE JEDNOSTRONNE

Deklaracja w sprawie art. 7

Francja i Zjednoczone Królestwo deklarują, że będą stosować art. 7 ust. 3.

Deklaracje poszczególnych państw w sprawie art. 8

Belgia

Termin "surowa kara" oznacza sankcję karną lub administracyjną w przypadku:

- naruszenia prawa powszechnego popełnionego w celu uchylenia się od opodatkowania,

- albo naruszeń przepisów dotyczących podatku dochodowego lub decyzji wydanych na ich podstawie, popełnionych z zamiarem dokonania oszustwa bądź też spowodowania szkody.

Dania

Pojęcie "surowa kara" oznacza sankcję za celowe naruszenie przepisów prawa karnego lub ustawodawstwa specjalnego w sprawach, które nie mogą być regulowane za pomocą środków administracyjnych.

Przypadki naruszenia przepisów prawa podatkowego mogą być, na zasadzie ogólnej, regulowane za pomocą środków administracyjnych, jeżeli uznaje się, że naruszenie to nie pociąga za sobą kary większej niż grzywna.

Niemcy

Naruszeniem prawa podatkowego podlegającym "surowej karze" jest każde naruszenie przepisów podatkowych podlegające karze ograniczenia wolności lub grzywnom karnym lub administracyjnym.

Grecja

Zgodnie z greckim ustawodawstwem podatkowym przedsiębiorstwo podlega "surowej karze":

1. Jeżeli nie złoży zeznań lub złoży nieprawidłowe zeznania dotyczące podatków, opłat lub składek, które podlegają potrąceniu oraz wpłaceniu do budżetu państwa zgodnie z obowiązującymi przepisami, lub nie złoży zeznań lub złoży nieprawidłowe zeznania dotyczące podatku od wartości dodanej, podatku obrotowego lub specjalnego podatku od towarów luksusowych, o ile całkowita wysokość wspomnianych wyżej podatków, opłat oraz składek, które powinny były zostać zgłoszone oraz wpłacone do budżetu państwa w związku z działalnością handlową lub innego rodzaju działalnością prowadzoną w okresie sześciu miesięcy, przekracza kwotę 600.000 (sześciuset tysięcy) drachm lub kwotę 1.000.000 (jednego miliona) drachm za okres jednego roku kalendarzowego.

2. Jeżeli nie złoży zeznania dotyczącego podatku dochodowego, o ile podatek należny od niezgłoszonego dochodu przekracza kwotę 300.000 (trzystu tysięcy) drachm.

3. Jeżeli nie złoży szczegółowych informacji podatkowych określonych w przepisach dotyczących danych podatkowych.

4. Jeżeli dostarczy szczegółowe informacje, o których mowa w poprzednim punkcie 3, które są nieprawidłowe pod względem ilości, ceny jednostkowej lub wartości, o ile skutkiem takiej nieścisłości jest rozbieżność przekraczająca dziesięć procent (10%) łącznej kwoty lub łącznej wartości towarów, świadczonych usług lub obrotów ogółem.

5. Jeżeli nie prowadzi dokładnie ksiąg i ewidencji zgodnie z wymogami określonymi w przepisach dotyczących danych podatkowych, o ile brak takiej dokładności został odnotowany w trakcie rutynowej kontroli, a jej ustalenia zostały potwierdzone decyzją administracyjną dotyczącą rozbieżności danych albo w związku z upływem terminu do wniesienia środka odwoławczego, albo prawomocną decyzją wydaną przez sąd administracyjny, pod warunkiem, że w kontrolowanym okresie rozbieżność między dochodem brutto a zgłoszonym dochodem wynosi ponad dwadzieścia procent (20%) i nie mniej niż jeden milion (1.000.000) drachm.

6. Jeżeli nie przestrzega obowiązku prowadzenia ksiąg i ewidencji zgodnie ze stosownymi przepisami dotyczącymi danych podatkowych.

7. Jeżeli wystawia fałszywe bądź fikcyjne faktury lub też przerabia faktury dotyczące sprzedaży towarów lub świadczenia usług, lub też fałszuje jakiekolwiek inne dane podatkowe, o których mowa w powyższym punkcie 3.

Dokument podatkowy uważa się za sfałszowany, jeżeli został w jakikolwiek sposób perforowany lub ostemplowany bez prawidłowego poświadczenia tego faktu w ewidencji przez właściwy organ podatkowy, o ile było wiadomym, że w przypadku dokumentu podatkowego takie poświadczenie jest wymagane. Dokument podatkowy uważa się za fałszywy, jeżeli treść oraz inne szczegóły oryginału bądź kopii dokumentu różnią się od treści i szczegółów zapisanych na odcinku kontrolnym tego dokumentu.

Dokument podatkowy uważa się za fikcyjny, jeżeli został wystawiony w związku z transakcją lub jej częścią, transferem, lub w jakimkolwiek innym celu bez wykazania go w obrotach ogółem, bądź w związku z transakcją, którą przeprowadziły osoby inne od osób wymienionych w dokumencie podatkowym.

8. Jeżeli jest świadome intencji podejmowanych działań i mimo to współpracuje przy wystawianiu fałszywej dokumentacji podatkowej, bądź też jest świadome, że dokumenty są fałszywe lub fikcyjne i mimo to współpracuje przy ich wystawianiu lub akceptuje fałszywe, fikcyjne lub podrobione dokumenty podatkowe z zamiarem ukrycia informacji mających znaczenie z punktu widzenia opodatkowania.

Hiszpania

Termin "surowa kara" obejmuje sankcje administracyjne za poważne naruszenia przepisów podatkowych, jak również kary za przestępstwa popełnione w stosunku do organów podatkowych.

Francja

Termin "surowa kara" obejmuje kary i sankcje skarbowe, takie jak sankcja za niezłożenie zeznania podatkowego po otrzymaniu wezwania, działanie w złej wierze, nieuczciwe praktyki, stawianie oporu wobec kontroli podatkowej, ukryte płatności lub ukrytą dystrybucję, lub za nadużycie praw.

Irlandia

Termin "surowa kara" obejmuje sankcje za:

a) niezłożenie zeznania podatkowego,

b) złożenie zeznania podatkowego zawierającego nieprawidłowe dane wskutek oszustwa lub zaniedbania,

c) brak prawidłowo prowadzonych ksiąg,

d) nieudostępnienie dokumentów oraz ksiąg do kontroli,

e) utrudnianie obowiązków osobom wykonującym swoje ustawowe uprawnienia,

f) niezgłoszenie powstania obowiązku podatkowego,

g) złożenie fałszywych oświadczeń w celu uzyskania ulgi.

Według stanu na dzień 3 lipca 1990 r., następujące przepisy prawne regulują kwestie związane z tymi naruszeniami:

- Część XXXV Ustawy o podatku dochodowym z 1967 r.;

- Sekcja 6 Ustawy finansowej z 1968 r.;

- Część XIV Ustawy o podatku od osób prawnych z 1976 r.;

- Sekcja 94 Ustawy finansowej z 1983 r.

Uwzględnione będą również wszelkie kolejne przepisy zastępujące, zmieniające lub nowelizujące kodeks karny.

Włochy

Termin "surowa kara" oznacza sankcje nakładane za czyn niedozwolony w rozumieniu prawa krajowego, stanowiący przestępstwo podatkowe.

Luksemburg

Luksemburg stoi na stanowisku, że termin "surowa kara" posiada znaczenie przypisane mu przez drugie Umawiające się Państwo do celów art. 8.

Holandia

Termin "surowa kara" oznacza sankcję nakładaną przez sędziego za wszelkie celowe działania określone w art. 68 ogólnego kodeksu podatkowego.

Portugalia

Termin "surowa kara" obejmuje kary, jak również inne sankcje skarbowe odnoszące się do naruszeń popełnianych w celu dokonania oszustwa lub w stosunku do których stosuje się grzywnę przekraczającą kwotę 1.000.000 (jednego miliona) escudos.

Zjednoczone Królestwo

Termin "surowa kara" jest interpretowany w Zjednoczonym Królestwie jako sankcje o charakterze karnym i administracyjnym w odniesieniu do oszustw lub zaniedbań dotyczących składania nieprawidłowych sprawozdań finansowych, wniosków o zwrot podatku lub zeznań podatkowych.

Deklaracja Republiki Federalnej Niemiec w sprawie art. 16

Rząd Republiki Federalnej Niemiec zastrzega sobie prawo do złożenia oświadczenia, przy składaniu swojego instrumentu ratyfikacyjnego, że niniejsza konwencja będzie również dotyczyć kraju związkowego Berlina.

KONWENCJA W SPRAWIE PRZYSTĄPIENIA REPUBLIKI AUSTRII,

REPUBLIKI FINLANDII I KRÓLESTWA SZWECJI

DO KONWENCJI W SPRAWIE ELIMINOWANIA PODWÓJNEGO OPODATKOWANIA W PRZYPADKU KOREKTY ZYSKÓW PRZEDSIĘBIORSTW POWIĄZANYCH

WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ.

ZWAŻYWSZY, że Republika Austrii, Republika Finlandii i Królestwo Szwecji stając się członkami Unii, zobowiązały się przystąpić do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, otwartej do podpisu w Brukseli w dniu 23 lipca 1990 r.

POSTANOWIŁY zawrzeć niniejszą Konwencję i w tym celu wyznaczyły swoich pełnomocników:

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW:

Philippa de SCHOUTHEETE de TERVARENT,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Belgii przy Unii Europejskiej;

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII:

Poula SKYTTE CHRISTOFFERSENA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Danii przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC:

Jochena GRÜNHAGE,

Zastępcę Stałego Przedstawiciela Republiki Federalnej Niemiec przy Unii Europejskiej:

PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ:

Pavlosa APOSTOLIDESA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Republiki Greckiej przy Unii Europejskiej;

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII:

Francisco Javiera ELORZĘ CAVENGTA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Hiszpanii przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ:

Pierre'a de BOISSIEU,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Republiki Francuskiej przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT IRLANDII:

Denisa O'LEARY,

Ambasadora.

Stałego Przedstawiciela Irlandii przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ:

Luigiego GUIDOBONO CAVALCHINI GAROFOLI,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Republiki Włoskiej przy Unii Europejskiej;

JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA:

Jean-Jaques'a KASELA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Luksemburga przy Unii Europejskiej;

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW:

Bernarda R. BOTA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Niderlandów przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT FEDERALNY REPUBLIKI AUSTRII:

Manfreda SCHEICHA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Republiki Austrii przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ:

José Gregória FARIĘ QUITERESA,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Republiki Portugalskiej przy Unii Europejskiej;

PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII:

Anttiego SATULIEGO,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Republiki Finlandii przy Unii Europejskiej;

RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI:

Franka BELFRAGE,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Szwecji przy Unii Europejskiej;

JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ:

J. S. WALLA C.M.G., L.V.O.,

Ambasadora,

Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przy Unii Europejskiej;

KTÓRZY, zebrani w ramach Komitetu Stałych Przedstawicieli Państw Członkowskich Unii Europejskiej po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

ARTYKUŁ  1

Republika Austrii, Republika Finlandii i Królestwo Szwecji niniejszym przystępują do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, otwartej do podpisu w Brukseli w dniu 23 lipca 1990 r.

ARTYKUŁ  2

W Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 2 ust. 2:

a) lit. k) otrzymuje oznaczenie lit. l)

b) po lit. j) dodaje się lit. k) w brzmieniu:

"k) w Austrii:

- Einkommensteuer,

- Körperschaftsteuer;";

c) lit. l) otrzymuje oznaczenie lit. o)

d) po lit. l) dodaje się lit. m) i n) w brzmieniu:

"m) w Finlandii:

- valtion tuloverot/de statliga inkomstskattema,

- yhteisöjen tulovero/inkomstskatten för samfund,

- kunnallisvero/kommunalskatten,

- kirkollisvero/kyrkoskatten,

- korkotulon lähdevero/källskatten ǎ ränteinkomst,

- rajoitetusti verovelvollisen lähdevero/källskatten för begränsat skattskyldig;

n) w Szwecji:

- statliga inkomstskatten,

- kupongskatten,

- kommunala inkomstskatten,

- lagen om expansionsmedel;".

2. W art. 3 ust. 1 dodaje się:

"- w Austrii:

Der Bundesminister für Finanzen lub upoważnionego przedstawiciela,

- w Finlandii:

Valtiovarainministeriö lub upoważnionego przedstawiciela,

Finansministeriet lub upoważnionego przedstawiciela,

- w Szwecji:

Finansministeriet lub upoważnionego przedstawiciela;".

ARTYKUŁ  3

Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej przekazuje rządom Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji uwierzytelniony odpis Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych w języku angielskim, duńskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim i włoskim.

Tekst Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych w języku fińskim i szwedzkim stanowi załącznik I i II do niniejszej Konwencji. Teksty sporządzone w języku fińskim i szwedzkim są tekstami autentycznymi na tych samych warunkach co inne teksty Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych.

ARTYKUŁ  4

Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji przez Umawiające się Państwa. Instrumenty ratyfikacyjne zostają złożone u Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej.

ARTYKUŁ  5

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie między państwami, które ją ratyfikowały, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu ostatniego instrumentu ratyfikacyjnego przez Republikę Austrii lub Republikę Finlandii lub Królestwo Szwecji oraz przez jedno Państwo, które ratyfikowało Konwencję w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych.

Niniejsza Konwencja wchodzi w życie w odniesieniu do każdego Umawiającego się Państwa, które ratyfikowało ją w późniejszym terminie, pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po złożeniu przez nie instrumentu ratyfikacyjnego.

ARTYKUŁ  6

Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej powiadamia Umawiające się Państwa:

a) o złożeniu każdego instrumenty ratyfikacyjnego;

b) o datach wejścia w życie niniejszej Konwencji.

ARTYKUŁ  7

Niniejsza Konwencja, sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach: angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim, przy czym każdy z dwunastu tekstów jest na równi autentyczny, zostaje złożona w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej.

Sekretarz Generalny przekazuje uwierzytelniony odpis rządowi każdego z Umawiających się Państw.

W DOWÓD CZEGO niżej podpisani Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

PROTOKÓŁ PODPISANIA

Konwencji w sprawie przystąpienia Republiki Austrii,

Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Konwencji

w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty

zysków przedsiębiorstw powiązanych

Pełnomocnicy Republiki Austrii, Królestwa Belgii, Królestwa Danii, Republiki Finlandii, Republiki Francuskiej, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Irlandii, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Królestwa Niderlandów, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Portugalskiej, Republiki Włoskiej, Królestwa Szwecji i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w dniu 21 grudnia 1995 r. w Brukseli podpisali Konwencję w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych.

Przy tej okazji przyjęli do wiadomości następujące deklaracje jednostronne w sprawie art. 8 Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w związku z korektą zysków przedsiębiorstw powiązanych:

Deklaracja Republiki Austrii

Naruszeniem podlegającym "surowej karze" jest każde celowe lub wynikające z zaniedbania uchylanie się od zapłacenia podatku lub cła, podlegające sankcji karnej zgodnie z prawem dotyczącym przestępstw podatkowych.

Deklaracja Republiki Finlandii

Termin "surowa kara" obejmuje sankcje karne oraz takie sankcje administracyjne, które są nakładane w związku z naruszeniem przepisów podatkowych.

Deklaracja Królestwa Szwecji

Naruszeniem przepisów podatkowych podlegającym "surowej karze" jest każde naruszenie przepisów podatkowych zagrożone karą ograniczenia wolności, grzywną karną lub administracyjną.

Niniejszy protokół zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

PROTOKÓŁ

ZMIENIAJĄCY KONWENCJĘ

Z DNIA 23 LIPCA 1990 R.

W SPRAWIE ELIMINOWANIA PODWÓJNEGO OPODATKOWANIA W PRZYPADKU KOREKTY ZYSKÓW PRZEDSIĘBIORSTW POWIĄZANYCH

WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ.

PRAGNĄC nadać moc obowiązującą art. 293 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, na podstawie którego zobowiązały się do rozpoczęcia między sobą negocjacji, mając na uwadze zapewnienie eliminowania podwójnego opodatkowania w interesie swoich obywateli,

UWZGLĘDNIAJĄC Konwencję z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych¹ (zwanej dalej "Konwencją Arbitrażową"),

UWZGLĘDNIAJĄC Konwencję z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji do Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych²,

MAJĄC NA UWADZE, że Konwencja Arbitrażowa weszła w życie w dniu 1 stycznia 1995 r., zgodnie z jej art. 18 oraz mając na uwadze, że jej wygaśnięcie w dniu 31 grudnia 1999 r., chyba że okres jej obowiązywania zostanie przedłużony,

POSTANOWIŁY zawrzeć niniejszy Protokół zmieniający Konwencję Arbitrażową i w tym celu wyznaczyły jako swoich pełnomocników:

KRÓLESTWO BELGII:

Jean-Jacquesa VISEURA,

Ministra Finansów;

KRÓLESTWO DANII:

Marianne JELVED,

Ministra Gospodarki i ds. Współpracy Państw Nordyckich;

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC:

Hansa EICHELA,

Federalnego Ministra Finansów;

REPUBLIKA GRECKA:

Yannosa PAPANTONIOU,

Ministra Gospodarki;

KRÓLESTWO HISZPANII:

Cristóbala Ricarda MONTORA MORENA,

Sekretarza Stanu ds. gospodarki;

REPUBLIKA FRANCUSKA:

Dominique'a STRAUSSA-KAHNA,

Ministra Gospodarki, Finansów i Przemysłu;

IRLANDIA:

Charlie'ego McCREEVY'ego,

Ministra Finansów;

REPUBLIKA WŁOSKA:

Vincenza VISCO,

Ministra Finansów;

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA:

Jeana-Claude'a JUNCKERA,

Premiera, Ministra Stanu, Ministra Finansów, Ministra Pracy i Zatrudnienia;

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW:

Wilhelmusa Adrianusa Franciscusa Gabriëla (Willema) VERMEENDA,

Sekretarza Stanu ds. finansów;

REPUBLIKA AUSTRII:

Rudolfa EDLINGERA,

Federalnego Ministra Finansów;

REPUBLIKA PORTUGALII:

Antónia Luciana Pacheco DE SOUSA FRANCO,

Ministra Finansów;

REPUBLIKA FINLANDII:

Sauliego NIINISTÖ,

Wicepremiera i Ministra Finansów;

KRÓLESTWO SZWECJI:

Bosse RINGHOLMA,

Ministra Finansów;

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ:

Sir Stephena WALLA, K.C.M.G., L.V.O.,

Ambasadora, Stałego Przedstawiciela Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii przy Unii Europejskiej;

KTÓRZY, zebrani w ramach Rady, po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

ARTYKUŁ  1

W Konwencji z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych wprowadza się następujące zmiany:

Art. 20 przyjmuje brzmienie:

"Artykuł 20

Niniejsza Konwencja zostaje zawarta na pięć lat. Okres jej obowiązywania przedłuża się za każdym razem na kolejny okres pięcioletni, o ile żadne z Umawiających się Państw nie poinformuje na piśmie Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej, na co najmniej sześć miesięcy przed upływem danego okresu pięcioletniego, o swoim sprzeciwie wobec takiego przedłużenia."

ARTYKUŁ  2

1. Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez Państwa-Sygnatariuszy. Instrumenty ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składane są u Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej.

2. Sekretarz Generalny Rady Unii Europejskiej powiadamia Państwa będące Sygnatariuszami

(a) o złożeniu każdego instrumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia;

(b) o dacie wejścia w życie niniejszego Protokołu.

ARTYKUŁ  3

1. Niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po dniu, w którym ostatni jej sygnatariusz złoży instrument ratyfikacyjny, przyjęcia lub zatwierdzenia.

2. Niniejszy Protokół staje się skuteczny od dnia 1 stycznia 2000 r.

3. Okres rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2000 r. i kończący w dniu wejścia w życie niniejszego Protokołu nie jest brany pod uwagę podczas ustalania, czy sprawa została przedłożona w terminie określonym w art. 6 ust. 1 Konwencji Arbitrażowej.

ARTYKUŁ  4

Niniejszy Protokół, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim i włoskim, przy czym każdy z wymienionych dwunastu tekstów jest na równi autentyczny, zostaje złożony w archiwum Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej. Sekretarz Generalny przekazuje uwierzytelniony odpis rządowi każdego z Państw-Sygnatariuszy.

AKT KOŃCOWY

KONFERENCJI PRZEDSTAWICIELI

RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH ZEBRANYCH

W RAMACH RADY W DNIU 25 MAJA 1999 R.

PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH,

ZEBRANI W RAMACH Rady w dniu 25 maja 1999 r.,

POWOŁUJĄC SIĘ NA KONKLUZJE z dnia 19 maja 1998 r., dotyczące przedłużenia okresu obowiązywania Konwencji w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych ("Konwencja Arbitrażowa"), w których zgodzono się, że okres obowiązywania Konwencji Arbitrażowej powinien zostać przedłużony o następne pięć lat począwszy od dnia jej wygaśnięcia i że po zakończeniu tego okresu powinna być ona automatycznie przedłużana za każdym razem o następny okres pięcioletni, pod warunkiem, że żadne z Umawiających się Państw nie zgłosiło w tej kwestii sprzeciwu;

ZGODZILI SIĘ, że istnieje potrzeba przedłużenia okresu obowiązywania Konwencji Arbitrażowej o kolejne pięć lat od dnia 1 stycznia 2000 r.;

PRZYSTĄPILI do podpisania Protokołu zmieniającego Konwencję z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w przypadku korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do Konwencji,

- postanowienia Konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 12 października 2006 r.