Art. 6. - Konwencja o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu. Oslo.1997.09.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2013.323

Akt obowiązujący
Wersja od: 8 marca 2013 r.
Artykuł  6

Współpraca i pomoc międzynarodowa

1.
Wypełniając zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji, każde Państwo-Strona ma prawo ubiegać się o pomoc i ją otrzymywać od innych Państw-Stron, w takim zakresie, w jakim jest to możliwe.
2.
Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do ułatwiania wymiany sprzętu, materiałów oraz informacji naukowych i technicznych dotyczących realizacji niniejszej Konwencji i ma prawo uczestniczenia w takiej wymianie w możliwie najszerszym zakresie. Państwa- Strony nie będą nakładać nieuzasadnionych ograniczeń na dostarczanie, w celach humanitarnych, sprzętu służącego do rozminowywania oraz odpowiedniej informacji technicznej.
3.
Każde Państwo-Strona, które może to uczynić, udzieli pomocy w opiece nad ofiarami min, w ich rehabilitacji oraz reintegracji społecznej i gospodarczej, a także w realizacji programów uświadamiających o zagrożeniach powodowanych przez miny. Taka pomoc może być udzielana, między innymi, poprzez system Narodów Zjednoczonych, międzynarodowe, regionalne lub krajowe organizacje albo instytucje, Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, krajowe stowarzyszenia Czerwonego Krzyża oraz Czerwonego Półksiężyca i ich międzynarodową federację, organizacje pozarządowe, lub w trybie dwustronnym.
4.
Każde Państwo-Strona, mające takie możliwości, udzieli pomocy w rozminowywaniu oraz w działaniach z tym związanych. Taka pomoc może być udzielana, między innymi, poprzez system Narodów Zjednoczonych, międzynarodowe lub regionalne organizacje lub instytucje, organizacje lub instytucje pozarządowe lub w trybie dwustronnym, albo poprzez wnoszenie wkładu do dobrowolnego Funduszu Powierniczego Narodów Zjednoczonych na rzecz pomocy w rozminowywaniu lub do innych regionalnych funduszy, które zajmują się rozminowywaniem.
5.
Każde Państwo-Strona, mogące tak postąpić, udzieli pomocy w niszczeniu składowanych min przeciwpiechotnych.
6.
Każde Państwo-Strona zobowiązuje się udzielić informacji w celu włączenia ich do bazy danych dotyczącej rozminowywania, utworzonej w ramach systemu Narodów Zjednoczonych, a zwłaszcza informacji dotyczącej różnych sposobów oraz technik rozminowywania, a także udostępnić listy ekspertów, agencji eksperckich lub krajowych punktów kontaktowych zajmujących się problematyką rozminowywania.
7.
Państwa-Strony mogą zwracać się do Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji regionalnych, innych Państw-Stron i do innych właściwych organizacji międzyrządowych lub pozarządowych o pomoc w opracowaniu krajowego programu rozminowywania w celu określenia między innymi:
a)
rozmiaru i zakresu problemu jaki stwarzają miny przeciwpiechotne;
b)
zasobów finansowych, technicznych i ludzkich, wymaganych do realizacji programu;
c)
przewidywanej liczby lat niezbędnych do zniszczenia wszystkich min przeciwpiechotnych rozmieszczonych na obszarach zaminowanych podlegających jurysdykcji lub kontroli zainteresowanego Państwa-Strony;
d)
działań uświadamiających zagrożenia stwarzane przez miny w celu zmniejszenia liczby rannych i zabitych z powodu wybuchów min;
e)
pomocy ofiarom min;
f)
stosunków między rządem zainteresowanego Państwa-Strony, a odpowiednimi podmiotami rządowymi, międzyrządowymi lub pozarządowymi, które będą uczestniczyć w wykonywaniu programu.
8.
Każde Państwo-Strona udzielające i otrzymujące pomoc zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu zobowiązuje się do współpracy w celu zapewnienia pełnego i szybkiego wykonania uzgodnionych programów pomocy.