Art. 3. - Konwencja o ujednostajnieniu niektórych zasad dotyczących ograniczenia odpowiedzialności właścicieli statków morskich. Bruksela.1924.08.25.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.33.256

Akt utracił moc

Wersja od: 27 kwietnia 1937 r.

Artykuł  3.

Właściciel, który korzysta z ograniczenia odpowiedzialności do wysokości wartości statku, frachtu morskiego oraz przynależności statku, winien udowodnić tę wartość. Oszacowanie statku ma za podstawę stan statku w okresach poniżej ustalonych:

1) W razie zderzenia lub innych wypadków, względem wszystkich wierzytelności z nimi związanych, nie wyłączając umownych, które powstały do przybycia statku do pierwszego portu po wypadku, jak również względem wierzytelności, wynikających z awarii wspólnej spowodowanej przez wypadek, oszacowanie ustala się według stanu statku w chwili jego przybycia do pierwszego portu.

Jeżeli przed tym momentem nowy wypadek, odrębny od pierwszego, zmniejszył wartość statku, to takiego zmniejszenia wartości nie bierze się w rachubę względem wierzytelności związanych z wypadkiem poprzednim.

Dla wypadków, które nastąpiły podczas postoju statku w porcie, oszacowanie ustala się według stanu statku w tym. porcie po wypadku.

2) Jeżeli chodzi o wierzytelności dotyczące ładunku lub wynikające z konosamentu, poza wypadkami przewidzianymi w poprzednich ustępach, oszacowanie ustala się według stanu statku w porcie przeznaczenia ładunku lub w miejscu, w którym podróż została przerwana.

Jeżeli ładunek jest przeznaczony do różnych portów, a szkoda ma związek z tą samą przyczyną, oszacowanie ustala się według stanu statku w pierwszym z tych portów;

3) We wszystkich innych przypadkach, wymienionych w art. 1, oszacowanie ustala się według stanu statku przy zakończeniu podróży.