Art. 8. - Konwencja o ujednostajnieniu niektórych przepisów dotyczących niesienia pomocy i ratownictwa morskiego. Bruksela.1910.09.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.101.672

Akt obowiązujący

Wersja od: 18 listopada 1921 r.

Artykuł  8.

Sędzia ustala wynagrodzenie stosownie do okoliczności, biorąc za podstawę:

a) przede wszystkim osiągnięty wynik, wysiłki i zasługi tych, którzy udzielili pomocy, niebezpieczeństwo, które zagrażało statkowi wspomaganemu, jego pasażerom, załodze, ładunkowi oraz ratującym i statkowi ratującemu, zużyty czas, poniesione koszty i szkody, ryzyko odpowiedzialności i inne ryzyka, które zagrażały ratującym, wartość sprzętu użytego przez nich, uwzględniając ewentualne specjalne przystosowanie statku ratującego;

b) następnie - wartość rzeczy uratowanych.

Te same postanowienia stosują się do podziału przewidzianego w art. 6 ustęp 2.

Sędzia może zmniejszyć lub uchylić wynagrodzenie, jeżeli okaże się, że ratujący przez swoją winę spowodowali konieczność pomocy lub ratunku, albo jeżeli dopuścili się kradzieży, paserstwa lub innych czynów oszukańczych.