Tytuł 1 - POSTANOWIENIA OGÓLNE - Konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Bruksela.2000.05.29. Protokół do Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej z dnia 29 maja 2000 r. Luksemburg.2001.10.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.135.950

Akt obowiązujący

Wersja od: 26 października 2005 r.

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Stosunek do innych konwencji dotyczących pomocy prawnej

1. Celem niniejszej Konwencji jest uzupełnienie postanowień oraz ułatwienie stosowania pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej:

(a) Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 roku, dalej zwanej "Europejską Konwencją o pomocy prawnej";

(b) Protokołu dodatkowego z dnia 17 marca 1978 roku do Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej;

(c) postanowień dotyczących pomocy prawnej w sprawach karnych Konwencji wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 roku do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku o stopniowym znoszeniu kontroli na wspólnych granicach (dalej zwanej "Konwencją wykonawczą do Układu z Schengen"), które nie zostały uchylone na mocy art. 2 ust. 2;

(d) Rozdziału 2 Traktatu o ekstradycji oraz pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy Królestwem Belgii, Wielkim Księstwem Luksemburga oraz Królestwem Niderlandów z dnia 27 czerwca 1962 roku, zmienionego Protokołem z dnia 11 maja 1974 roku (dalej zwanego "Traktatem Beneluksu"), w zakresie stosunków pomiędzy Państwami Członkowskimi Unii Gospodarczej Beneluksu.

2. Niniejsza Konwencja nie stanowi przeszkody dla stosowania bardziej korzystnych postanowień dwustronnych lub wielostronnych umów pomiędzy Państwami Członkowskimi lub - zgodnie z postanowieniami art. 26 ust. 4 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej - porozumień w dziedzinie pomocy prawnej w sprawach karnych uzgodnionych na podstawie ujednoliconego ustawodawstwa lub na podstawie specjalnego systemu przewidującego stosowanie na zasadzie wzajemności środków pomocy prawnej na odpowiednich terytoriach tych Państw.

Artykuł  2

Postanowienia dotyczące dorobku Schengen

1. Postanowienia art. 3, 5, 6, 7, 12 i 23 oraz - w zakresie odnoszącym się do art. 12 - art. 15 i 16 oraz - w zakresie odnoszącym się do wyżej wymienionych artykułów - postanowienia art. 1 są środkami, które zmieniają lub rozwijają postanowienia wymienione w Załączniku A do Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącego włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen ¹ .

2. Niniejszym uchyla się postanowienia art. 49 lit. a), 52, 53, oraz 73 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen.

Artykuł  3

Postępowania, w związku z którymi również udziela się pomocy prawnej

1. Pomocy prawnej udziela się również w postępowaniach prowadzonych przez organy administracyjne w odniesieniu do czynów karalnych według prawa wewnętrznego Państwa Członkowskiego wzywającego lub wezwanego, lub obu tych Państw, jako naruszających przepisy prawa, jeżeli od decyzji takich organów istnieje możliwość odwołania się do sądu, w szczególności sądu właściwego w sprawach karnych.

2. Pomocy prawnej udziela się również w związku z postępowaniami karnymi oraz postępowaniami wymienionymi w ust. 1 dotyczącymi przestępstw lub naruszeń, za które osoba prawna może zostać pociągnięta do odpowiedzialności w Państwie Członkowskim wzywającym.

Artykuł  4

Formalności oraz procedury wykonywania wniosków o pomoc prawną

1. W przypadku udzielenia pomocy prawnej, Państwo Członkowskie wezwane stosuje formalności i procedury wyraźnie wskazane przez Państwo Członkowskie wzywające, o ile postanowienia niniejszej Konwencji nie stanowią inaczej oraz pod warunkiem, że takie formalności oraz procedury nie będą sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Państwa Członkowskiego wezwanego.

2. Państwo Członkowskie wezwane wykonuje wniosek o pomoc prawną tak szybko, jak jest to możliwe, uwzględniając w jak najszerszym zakresie terminy proceduralne oraz inne terminy wskazane przez Państwo Członkowskie wzywające. Państwo Członkowskie wzywające przedstawia powody uzasadniające wskazane terminy.

3. Jeżeli wniosek nie może zostać wykonany, lub nie może zostać wykonany w całości zgodnie z wymogami określonymi przez Państwo Członkowskie wzywające, wówczas organy Państwa Członkowskiego wezwanego niezwłocznie informują o tym organy Państwa Członkowskiego wzywającego oraz określą warunki, na jakich możliwe jest wykonanie wniosku. Organy Państwa Członkowskiego wzywającego oraz wezwanego mogą następnie uzgodnić dalsze działania do podjęcia w związku z wnioskiem, uzależniając - tam, gdzie to konieczne - takie działania od spełnienia określonych warunków.

4. Jeżeli można przewidzieć, że termin wyznaczony przez Państwo Członkowskie wzywające do wykonania jego wniosku nie może być dotrzymany, oraz jeżeli powody, o których mowa w drugim zdaniu ust. 2 wyraźnie wskazują, że jakiekolwiek opóźnienie stanowić będzie istotną przeszkodę dla postępowania prowadzonego w Państwie Członkowskim wzywającym, wówczas organy Państwa Członkowskiego wezwanego niezwłocznie określają przewidywany czas niezbędny dla wykonania wniosku. Organy Państwa Członkowskiego wzywającego niezwłocznie wskazują, czy mimo to wniosek podtrzymują. Organy Państwa Członkowskiego wezwanego i wzywającego mogą następnie uzgodnić dalsze działania, jakie mają zostać podjęte w związku z wnioskiem.

Artykuł  5

Wysyłanie oraz doręczanie dokumentów procesowych

1. Każde Państwo Członkowskie przesyła osobom znajdującym się na terytorium innego Państwa Członkowskiego przeznaczone dla nich dokumenty procesowe, bezpośrednio drogą pocztową.

2. Dokumenty procesowe mogą być wysyłane za pośrednictwem organów Państwa Członkowskiego wezwanego jedynie wówczas, gdy:

(a) adres osoby, dla której dokument jest przeznaczony jest nieznany albo niepewny; lub

(b) odpowiednie przepisy proceduralne Państwa Członkowskiego wzywającego wymagają dowodu doręczenia dokumentu adresatowi - innego niż poświadczenie, jakie można uzyskać przy doręczeniu drogą pocztową; lub

(c) nie można było doręczyć dokumentu drogą pocztową; lub

(d) Państwo Członkowskie wzywające ma uzasadnione powody, aby sądzić, iż droga pocztowa będzie nieskuteczna lub jest niewłaściwa.

3. W sytuacji, gdy istnieją powody by przypuszczać, że adresat nie rozumie języka, w którym sporządzono dokument, wówczas dokument ten, lub przynajmniej jego istotne fragmenty, musi zostać przetłumaczony na język (jeden z języków) Państwa Członkowskiego, na terytorium którego przebywa adresat. Jeżeli organ, który wystawił dokument procesowy wie, że adresat rozumie jedynie jakiś inny język, wówczas dokument ten, lub przynajmniej jego istotne fragmenty musi zostać przetłumaczony na ten inny język.

4. Do wszelkich dokumentów procesowych dołącza się pouczenie o tym, że adresat może uzyskać od organu, który sporządził dokument lub od innych organów w tym Państwie Członkowskim - informacje dotyczące jego praw i obowiązków związanych z tym dokumentem. Do pouczenia tego ma zastosowanie ust. 3.

5. Niniejszy artykuł nie stanowi przeszkody dla stosowania art. 8, 9 oraz 12 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej oraz art. 32, 34 oraz 35 Traktatu Beneluksu.

Artykuł  6

Przekazywanie wniosków o pomoc prawną

1. Wnioski o pomoc prawną oraz informacje przekazywane z własnej inicjatywy, o których mowa w art. 7 dokonywane są na piśmie lub za przy użyciu jakichkolwiek innych środków pozwalających na uzyskanie pisemnego potwierdzenia odbioru, przy zachowaniu warunków umożliwiających Państwu Członkowskiemu, które je otrzymuje, stwierdzenie ich autentyczności. Wnioski przekazywane są bezpośrednio pomiędzy organami sądowymi właściwymi miejscowo dla ich sporządzania i wykonywania, a odpowiedzi przesyła się tą samą drogą, o ile postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią inaczej.

Wszelkie informacje kierowane przez Państwo Członkowskie w związku z postępowaniami przed sądami innego Państwa Członkowskiego w rozumieniu art. 21 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej oraz art. 42 Traktatu Beneluksu mogą być przekazywane bezpośrednio między właściwymi organami sądowymi.

2. Ust. 1 nie stanowi przeszkody dla przekazywania wniosków lub odpowiedzi na nie gdy przekazanie następuje:

(a) pomiędzy organem centralnym Państwa Członkowskiego a organem centralnym innego Państwa Członkowskiego; lub

(b) pomiędzy organem sądowym jednego Państwa Członkowskiego a organem centralnym innego Państwa Członkowskiego.

3. Niezależnie od postanowień ust. 1 składając powiadomienie wskazane w art. 27 ust. 2 Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia, mogą oświadczyć, że wnioski oraz informacje określone w oświadczeniu, kierowane do nich, muszą być przekazywane za pośrednictwem ich organu centralnego. Te Państwa Członkowskie mogą w każdym czasie, poprzez złożenie nowego oświadczenia, ograniczyć zakres wcześniejszego oświadczenia w celu nadania większej skuteczności ust. 1. Uczynią one to wówczas, gdy postanowienia o pomocy prawnej Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen wejdą w życie w stosunku do tych Państw.

Każde Państwo Członkowskie może zastosować zasadę wzajemności w odniesieniu do oświadczeń wskazanych powyżej.

4. W nagłych przypadkach każdy wniosek o pomoc prawną może zostać przekazany za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol) lub każdego innego organu właściwego na mocy postanowień przyjętych na podstawie Traktatu o Unii Europejskiej.

5. Jeżeli w odniesieniu do wniosków na podstawie art. 12, 13 lub 14 organem właściwym jest organ sądowy lub organ centralny w jednym Państwie Członkowskim oraz policja lub organ celny w innym Państwie Członkowskim, wnioski i odpowiedzi na nie mogą być przekazywane bezpośrednio pomiędzy tymi organami. Do sytuacji tej stosuje się ust. 4.

6. Jeżeli w odniesieniu do wniosków o pomoc prawną dotyczących postępowań wskazanych w art. 3 ust. 1 - organem właściwym jest organ sądowy lub organ centralny w jednym Państwie Członkowskim oraz organ administracyjny w innym Państwie Członkowskim, wnioski i odpowiedzi na nie mogą być przekazywane bezpośrednio pomiędzy tymi organami.

7. Każde Państwo Członkowskie przy składaniu powiadomienia przewidzianego w art. 27 ust. 2 może oświadczyć, że nie jest ono związane pierwszym zdaniem ustępu 5 lub ustępem 6 niniejszego artykułu, lub jednym i drugim, lub że będzie ono stosować te postanowienia jedynie pod pewnymi określonymi przez nie warunkami. Takie oświadczenie może zostać wycofane lub zmienione w każdym czasie.

8. Następujące wnioski lub informacje należy przekazywać za pośrednictwem organów centralnych Państw Członkowskich:

(a) wnioski o tymczasowe przekazanie lub tranzyt osób pozbawionych wolności, wymienione w art. 9 niniejszej Konwencji, w art. 11 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej oraz w art. 33 Traktatu Beneluksu;

(b) zawiadomienia o skazaniach o których mowa w art. 22 Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej oraz art. 43 Traktatu Beneluksu. Jednakże, wnioski o odpisy orzeczeń skazujących oraz orzeczeń o zastosowaniu środków wskazanych w art. 4 Protokołu dodatkowego do Europejskiej Konwencji o pomocy prawnej, mogą być przekazywane bezpośrednio do właściwych organów.

Artykuł  7

Przekazywanie informacji z własnej inicjatywy

1. W ramach określonych przez prawo wewnętrzne, właściwe organy Państw Członkowskich mogą bez wniosku wymieniać informacje dotyczące przestępstw oraz naruszeń przepisów prawa, o których mowa w art. 3 ust. 1, których karanie lub ściganie należy w chwili ich dostarczania do właściwości organu otrzymującego informacje.

2. Organ przekazujący informacje może, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym, poddać wykorzystanie tych informacji przez organ, który je otrzymuje, określonym warunkom.

3. Organ, który otrzymuje informacje jest związany tymi warunkami.

¹ Dz.U. L 176 z 10.7.1999, str. 36.