Art. 3. - Konwencja (Nr 24) dotycząca ubezpieczenia na wypadek choroby pracowników zatrudnionych w przemyśle i handlu oraz gospodarstwach domowych. Genewa.1927.06.15.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.31.219

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 września 1948 r.

Artykuł  3.

Ubezpieczony, niezdolny do pracy wskutek nienormalnego stanu swego zdrowia fizycznego lub umysłowego, ma prawo do odszkodowania w gotówce co najmniej przez pierwsze dwadzieścia sześć tygodni niezdolności do pracy, licząc od pierwszego dnia, od którego przysługuje odszkodowanie.

Przyznanie odszkodowania może być uzależnione od wypełnienia przez ubezpieczonego okresu ubezpieczenia i od upływu okresu wyczekiwania, nie przekraczającego trzech dni.

Odszkodowanie może być zawieszone:

a) jeżeli ubezpieczony otrzymuje już skądinąd na podstawie ustawy i z powodu tej samej choroby inny zasiłek; zawieszenie może być całkowite lub częściowe, w zależności od tego, czy zasiłek ten będzie równy lub niższy od odszkodowania, przewidzianego w niniejszym artykule;

b) jak długo ubezpieczony nie traci wskutek swej niezdolności do pracy dochodu normalnego z pracy lub jak długo utrzymywany jest na koszt funduszów ubezpieczenia albo funduszów publicznych; jednakże odszkodowanie ulegnie zawieszeniu tylko w części, jeżeli ubezpieczony, utrzymywany osobiście z powyższych środków, posiada na swym utrzymaniu członków rodziny;

c) jak długo ubezpieczony uchyla się bez uzasadnionych powodów od zastosowania się do przepisów lekarskich i zarządzeń co do zachowania się w czasie choroby lub jak długo ubezpieczony uchyla się bez upoważnienia i dobrowolnie od kontroli instytucji ubezpieczeniowej.

Odszkodowania można częściowo lub całkowicie odmówić w przypadku choroby, spowodowanej rozmyślnym czynem ubezpieczonego.