Art. 9. - Konwencja Międzynarodowa, dotycząca ruchu samochodowego. Paryż.1926.04.24.
Dz.U.1930.21.177
Akt utracił mocKażde z układających się Państw zobowiązuje się przestrzegać w granicach swej władzy, aby wzdłuż dróg, dla uprzedzania o miejscach niebezpiecznych, były ustawiane jedynie znaki, ustalone w załączniku F do niniejszej Konwencji.
Znaki te są umieszczane na tarczach w kształcie trójkąta, przyczem każde z Państw zobowiązuje się w miarę możności zastrzec kształt trójkątny wyłącznie dla powyższej sygnalizacji niebezpieczeństwa i zabronić używania tego kształtu we wszystkich wypadkach, w których z tego powodu mogłoby wyniknąć pomieszanie innych znaków z sygnalizacją niebezpieczeństwa, o którą tu idzie. Zasadniczo trójkąt jest równoboczny, o boku nie niniejszym niż 70 centymetrów.
O ile warunki atmosferyczne nie pozwalają na używanie tarcz pełnych, to tarcza trójkątna może być wykrojona.
W tym wypadku na tarczy można nie umieszczać znaku, wskazującego rodzaj przeszkody, a wymiary boku tarczy mogą być zmniejszone do 46 centymetrów.
Znaki są umieszczane prostopadle do drogi i w odległości od przeszkody nie mniejszej niż 150 metrów, lecz nie większej niż 250 metrów, chyba że położenie miejscowości stoi temu na przeszkodzie.
O ile odległość znaku od przeszkody jest znacznie mniejsza niż 150 metrów, winny być zastosowane specjalne zarządzenia.
Każde z układających się Państw zabroni, w granicach swej władzy, umieszczania w pobliżu dróg publicznych jakichkolwiek znaków lub tablic, które mogłyby być utożsamiane z przepisowemi znakami drogowemi informacyjnemi, lub mogłyby utrudniać ich odczytywanie.
Zaprowadzenie używania systemu tarcz trójkątnych będzie uskuteczniane w każdem Państwie Stopniowo w miarę ustawiania nowych znaków, lub odnawiania obecnie egzystujących.