Rozdział 8 - Paszporty. - Konwencja między Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem a Niemcami w sprawie wolności tranzytu pomiędzy Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec. Paryż.1921.04.21.
Dz.U.1922.61.549
Akt utracił mocROZDZIAŁ VIII.
Paszporty.
Paszporty.
Podróżni, korzystający z pociągów, lub części pociągów, przeznaczonych do tranzytu uprzywilejowanego, nie będą obowiązani posiadać ani paszportu, ani kart tożsamości.
W razie wojny w Europie, lub też w razie, gdyby w kraju tranzytowym ogłoszony został zgodnie z jego konstytucją stan oblężenia, lub wogóle stan wyjątkowy na obszarze, po którym odbywa się ruch tranzytowy, kraj tranzytowy będzie miał prawo, tytułem zarządzenia tymczasowego:
Przed zastosowaniem zarządzeń, wyżej wymienionych, Rząd kraju tranzytowego obowiązany będzie zawiadomić o tem w drodze dyplomatycznej inne Strony kontraktujące. Zarządzenia te jednakowoż będą mogły być zastosowane dopiero w 10 dni po tem zawiadomieniu. Strona, któraby uważała, że zastosowanie zarządzeń, o których mowa, nie jest usprawiedliwione, będzie miała prawo oddać spór pod rozpoznanie Sądu Rozjemczego, przewidzianego przez artykuł 11 niniejszej Konwencji.
W wypadku, gdyby Sąd Rozjemczy nie był w możności wydać ostatecznego wyroku przed upływem 10 dni, o których mowa wyżej-zarządzi w ciągu 48 godzin od chwili, gdy sprawa wpłynęła, środki tymczasowe, które nie będą przesądzały wyroku ostatecznego (zobacz art. 16).
O ileby miała miejsce rewizja papierów, wymienionych wyżej pod a) i b), rewizja ta będzie mogła być wykonywana tylko podczas jazdy.
Skoro tylko ustanie stan wojenny, lub skoro tylko stan oblężenia, bądź stan wyjątkowy, będzie zniesiony, zarządzenia, przewidziane w niniejszym artykule, będą zniesione i moc przepisu art. 97 zostanie przywrócona.
W żadnym wypadku, nawet w razie wojny, podróżni korzystający z pociągów, lub z części pociągów, przeznaczonych do tranzytu uprzywilejowanego. nie będą podlegali pod względem paszportów żadnym innym formalnościom prócz wymienionych w niniejszym artykule.
Podróżni, korzystający z tranzytu zwyczajnego, posiadać winni karty tożsamości ze wskazaniem nazwiska, imion, miejsca zamieszkania i obywatelstwa okaziciela. Pozatem karta tożsamości winna zawierać:
Dokumenty tożsamości, przewidziane przez art. 99, zaopatrzone być winny w wizy tranzytowe właściwych Konsulatów (urzędów paszportowych) kraju tranzytowego.
Wiza jest ważna:
Wizy udzielane będą na ustne, lub piśmienne żądanie podróżnych w zasadzie w ciągu 5 dni od chwili złożenia żądania.
Opłaty nie będą przewyższały:
5 mk. niemieckich, lub równoważnika, za wizę wymienioną pod a),
8 mk. niemieckich, lub równoważnika, za wizę wymienioną pod b),
15 mk. niemieckich, lub równoważnika, za wizę wymienioną pod c),
25 mk. niemieckich, lub równoważnika, za wizę wymienioną pod d).
W rok po uprawomocnieniu się niniejszej Konwencji Wysokie Strony kontraktujące nawiążą rokowania w celu udzielenia największych ułatwień podróżnym, korzystającym ze zwykłego tranzytu.
Odnośnie do funkcjonarjuszów kolejowych, celnych i pocztowych, jadących w sprawach służbowych, dokumenty wymienione w rozdziale X (koleje, poczta, telegraf i telefon, cła) uważane będą jako zastępujące paszporty i dokumenty tożsamości.
Co się tyczy wojskowych, przejeżdżających przez kraj tranzytowy, to sprawa dokumentów osobistych, które posiadać powinni, uregulowana jest w rozdziale X (Przepisy wykonawcze do art. 44).
Osoby, zajęte w wagonach restauracyjnych, posiadać winny dokumenty tożsamości, przewidziane przez art. 99; jednakowoż wiza kraju tranzytowego wymagana nie będzie. To samo stosuje się do nie-urzędowych konwojentów przy transportach towarowych (bydło, wozy i t. d.). Osoby te obowiązane będą zgłosić się do urzędu granicznego przy wjeździe i wyjeździe i okazać dokumenty tożsamości, a to w celu uczynienia na nich wzmianki, stwierdzającej, że przekroczyły granicę.
Szyprowie oraz osoby, stanowiące załogę statków, wymienionych w art. 97, posiadać winny swoje paszporty, zaopatrzone w wizę, wydaną przez kraj tranzytowy. To samo dotyczy osób, należących do
rodzin szyprów oraz do załogi, które stale mieszkają na statkach, o których mowa.
Wiza tranzytowa wydana będzie na żądanie ustne, lub piśmienne, osób, wymienionych w niniejszym artykule, przez właściwe Konsulaty, lub biura paszportowe. Wiza ważna będzie na cały okres żeglugi w roku, w którym wydana została.
W 1921 r. za wizą dla przejazdu tranzytowego drogami wodnemi pobierana będzie opłata b marek niemieckich, lub też suma równoważna w walucie polskiej, za każdą wizę.
Co się tyczy następnych lat, to wysokość opłaty określona zostanie przez Strony kontraktujące za wspólnem porozumieniem, nie później, niż 30 września każdego roku. Gdyby takie ustalenie nie nastąpiło, opłata z roku przeszłego będzie miała moc na rok następny.
Osoby, przejeżdżające przez kraj tranzytowy samochodami lub motocyklami, posiadać winny paszporty swojego państwa, zaopatrzone w wizę, którą wydawać będą Konsulaty lub biura paszportowe kraju tranzytowego.
Wojskowy tranzyt na samochodach uregulowany będzie wyłącznie według przepisów, przewidzianych przez art. 46.
W wypadku, gdyby według postanowień niniejszego rozdziału konieczna była wiza Wolnego Miasta Gdańska, wiza ta wydawana będzie wio nr/u z wizą polską przez konsulaty polskie, bez podwyższenia z tego powodu opłaty za wizę polską.
Wizy i wzmianki, czynione na mocy niniejszego artykułu przez władze kraju tranzytowego, zawierać winny wyłącznie tylko wskazówki niezbędnie potrzebne.