Oddział 1 - Postanowienia ogólne. - Konwencja dotycząca traktowania jeńców wojennych. Genewa.1929.07.27.
Dz.U.1932.103.866
Akt utracił moc1.
Postanowienia ogólne.
Postanowienia ogólne.
Jeńcy wojenni będą podlegali, prawom, regulaminom i rozkazom, obowiązującym w armjach Mocarstwa, w którego władzy się znajdują.
Każdy akt niesubordynacji upoważnia do zastosowania względem nich środków przewidzianych przez te prawa, regulaminy i rozkazy.
Zastrzeżone są jednak postanowienia niniejszego rozdziała.
Na jeńców wojennych mogą władze wojskowe i trybunały Mocarstwa, pod którego władzą się znajdują, nakładać tylko takie same kary, jak te, które są przewidziane w takich samych wypadkach w stosunku do wojskowych armji narodowej.
Przy równości rang, oficerowie, podoficerowie lub szeregowcy jeńcy, otrzymujący karę dyscyplinarną, nie będą podlegali gorszemu traktowaniu jak to, które jest przewidziane w odniesień u do tej kary w armjach Mocarstwa, pod którego władzą się znajdują.
Zakazanem jest stosowanie wszelkich kar cielesnych, wszelkie zamykanie w lokalach nieoświetlonych światłem dziennem i wogóle okrucieństwa w jakiejkolwiek postaci.
Zakazane jest również stosowanie za akty indywidualne - kar zbiorowych.
Czyny, stanowiące wykroczenia przeciw dyscyplinie, a w szczególności próby ucieczki, będą sądzone w trybie szybkim; dla wszystkich jeńców wojennych, posiadających lub nieposiadających rangi - areszt prewencyjny będzie jak najkrótszy.
Postępowanie sądowe względem jeńców wojennych będzie przeprowadzone tak szybko, jak na to pozwolą okoliczności; więzienie prewencyjne będzie możliwie skrócone.
W każdym razie czas uwięzienia prewencyjnego będzie odliczony z kary, nałożonej dyscyplinarnie lub sądownie, o ile takie odliczenie jest przyjęte dla osób własnej armii.
Jeńcy wojenni po odbyciu kar sądowych lub dyscyplinarnych, które na nich były nałożone, nie mogą być traktowani inaczej, niż inni jeńcy.
Jednakże jeńcy wojenni, ukarani za usiłowanie ucieczki, mogą polegać dozorowi specjalnemu który jednak nie będzie mógł znieść żadnych przywilejów przyznanych jeńcom niniejszą konwencją.
Żaden jeniec wojenny nie może być pozbawiony swej rangi przez Mocarstwo, w którego mocy się znajduje.
Jeńcy, ukarani dyscyplinarnie, nie mogą być pozbawieni przywilejów, należnych ich randze; w szczególności oficerowie i równorzędni, podlegający karom, pociągającym za sobą pozbawienie wolności, nie będą umieszczeni w tych samych lokalach, co ukarani podoficerowie lub żołnierze.
Jeńcy wojenni zbiegli, którzy byłby ujęci zanim zdołali połączyć się ze swą armją, lub zanim zdołali opuścić terytorjum zajęte przez armję, która ich wzięła do niewoli, bada podlegali tylko karom dyscyplinarnym.
Jeńcy, którzy po udanej ucieczce powrócili do armji lub opuścili terytorjum, zajęte przez armję, która ich wzięła do niewoli i ponownie dostali się do niewoli, nie będą podlegali żadnej karze za poprzednią ucieczkę.
W razie, gdyby jeniec wojenny postawiony był przed trybunałem za zbrodnie lub przestępstwa względem osób lub własności spełnionych w czasie usiłowania ucieczki, usiłowanie ucieczki, nawet w razie powtórzenia, nie będzie uważane za okoliczność obciążającą.
Po ucieczce udanej lub usiłowanej, towarzysze uciekiniera, którzy z nim współdziałali w jego ucieczce, podlegają z tego tytułu tylko karze dyscyplinarnej.
Strony wojujące winny dbać o to, aby właściwe władze były jak najbardziej pobłażliwe w ocenianiu sprawy, czy występek jeńca wojennego ma być karany dyscyplinarnie czy sądowo.
W szczególności winno to mieć miejsce, gdy będzie chodziło o ocenienie aktów, mających związek z ucieczką lub próbą ucieczki.
Jeniec wojenny z racji tego samego czynu i tego samego oskarżenia może być tylko raz ukarany.
Żaden jeniec wojenny, któremu wymierzono karę dyscyplinarną, a który znajdzie się w warunkach przewidzianych dla repatrjacji, nie może być zatrzymany ze względu na to że nie odbył kary.
Jeńcy podlegający repatrjacji, którzy znajdować się będą pod dochodzeniem karnem, będą mogli być wyłączeni z repatriacji aż do końca postępowania a w odnośnych wypadkach, aż do wykonania kary; ci, którzy już będą uwięzieni na mocy wyroku sądowego będą mogli być zatrzymani aż do końca ich uwięzienia.
Strony wojujące zakomunikują sobie listy tych, którzy nie mógłby być repatrjowani dla powodów, wymienionych w poprzednim ustępie.