Art. 7. - Konwencja dotycząca spraw archiwalnych. Rzym.1922.04.06.
Dz.U.1924.23.247
Akt obowiązującyKonwencja niniejsza ratyfikowana będzie w czasie możliwie jaknajprędszym.
Każde z Państw przyśle swój dokument ratyfikacyjny Rządowi Włoskiemu, który postara się notyfikować o tem wszystkim innym Państwom, sygnującym Konwencję.
Dokumenty ratyfikacyjne złożone będą w archiwach Rządu Włoskiego.
Konwencja niniejsza uzyska moc obowiązującą w stosunku do każdego z Państw podpisujących od dnia złożenia tego dokumentu ratyfikacyjnego i od tejże chwili zacznie obowiązywać pomiędzy Państwami, które dokonały złożenia swych dokumentów ratyfikacyjnych.
Na dowód czego wymienieni wyżej pełnomocnicy podpisali Konwencję niniejszą.
Sporządzono w jednym egzemplarzu w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, przyczem obydwa teksty w języku francuskim i włoskim uznane są za autentyczne, egzemplarz ten złożono w archiwach Rządu Królewskiego Włoskiego; odpisy zaś autentyczne doręczone zostaną każdemu z Państw sygnujących.
Deklaracja Delegacji Polskiej.
Delegacja Polska ma zaszczyt oświadczyć, iż ożywiona pragnieniem, by niniejsza Konwencja została przyjęta przez wszystkie Wysokie Układające się Strony nie nalega na zachowanie swych zastrzeżeń sformułowanych w dniu 7 czerwca 1921 r. i wyraża jednocześnie życzenie, by rokowania, mające być wszczętemi pomiędzy Polską a Austrją czyniły całkowicie zadość stanowisku, zajętemu przez Rząd Polski w sprawie archiwów; oprócz tego delegacja Polska ma zaszczyt oświadczyć, że podpisanie niniejszej Konwencji nie powinno być rozumiane, jako przyjęcie przez Rząd Polski propozycji w sprawie archiwów, zawartych w nocie Związkowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Austrji, doręczonej w ubiegłym ostatnio styczniu Poselstwu Polskiemu w Wiedniu.
Sporządzono w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.
Deklaracja Delegacji Czechosłowackiej
Delegacja Czechosłowacka oświadcza, iż podpisuje niniejszą Konwencję w sprawie archiwów w brzmieniu jej obecnego tekstu jedynie z następującymi zastrzeżeniami: w artykule I lit. A) numera 1 i 4, oraz lit. B) numera 1-i 4 utrzymuje słowa odnośnych traktatów pokojowych wszystkie akta etc.; w artykule II, ustęp 2 wyraźnie rozumie, iż zastrzeżenie uczynione w stosuknu do Austrji i Węgier ważne jest również dla Czechosłowacji, i że zastrzeżenie to nie może, w żadnym wypadku, przeszkodzić wolnemu dostępowi do zbiorów publicznych wspomianych w ustępie 1 tego samego artykułu;
w artykule III Nr 2 pod wyrażeniem "jeżeli zajdzie potrzeba" rozumie wypadek porozumienia pomiędzy Państwem zainteresowanym i Państwem przetrzymującym i nie uznaje wypadku sprzeciwu.
Sporządzono w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.
Zaznajomniwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy je i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywaną.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
W Warszawie, dn. 31 sierpnia 1923 r.