Konwencja dotycząca spraw archiwalnych. Rzym.1922.04.06.
Dz.U.1924.23.247
Akt obowiązującyKONWENCJA
pomiędzy Austrją, Węgrami, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbo-Kroacko-Słoweńskiem i Czechosłowacją, dotycząca spraw archiwalnych.
W IMIENIU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
MY,
STANISŁAW WOJCIECHOWSKI,
PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy wiadomem czynimy:
Dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku podpisana została w Rzymie pomiędzy Rządami Rzeczypospolitej Polskiej, Królestwa Włoskiego, Królestwa Węgierskiego, Republiki Austrjackiej, Królestwa Rumuńskiego, Królestwa Serbów, Kroatów i Słoweńców oraz Republiki Czechosłowackiej Konwencja, która słowo w słowo brzmi jak następuje:
Austrja, Węgry, Włochy, Polska, Rumunja, Królestwo Serbsko-Kroacko-Słoweńskie i Czechosłowacja pragnąc uregulować kwestję dotyczące archiwów i zawrzeć w tym celu umowę, Wysokie Układające się strony mianowały pełnomocnikami swymi: (pominięto),
Którzy po złożeniu swych pełnomocnictw, uznane za dobre i należyte co do formy, zgodzili się co do następującego;
Austrja i Węgry z jednej strony, a inne Państwa sygnujące niniejszą Konwencję z drugiej, jak również ostatnie Państwa pomiędzy sobą, zobowiązują się ułatwiać wszelkiemi sposobami, przewidzianemi w niniejszej konwencji zwrot i oddanie wszystkich aktów, archiwów, dokumentów i przedmiotów wszelkiego rodzaju, wymienionych w traktatach w St. Germain i Trianon.
Zwrot i względne oddanie obejmują:
Konwencja niniejsza stosuje się również do wszystkiego, co dotyczy udzielania, przewidzianego w ustępie 2-gim, artykułu 93-go Traktatu w St. Germain, oraz względnie przez ustęp 2-gi artykułu 77 Traktatu w Trianon. W braku poszczególnych umów, zawartych lub mających być zawartymi pomiędzy Państwami zainteresowanemi przez udzielanie tych archiwów, regestrów, planów, dokumentów, tytułów zastrzega się również wolny dostęp do archiwów, regestrów i innych depozytów publicznych, wymienionych w powyższych Traktatach, kontrolę, badanie, możność sporządzania kopji, wyciągów, fotografji lub odbitek innego rodzaju oraz uzyskiwania w poszczególnych wypadkach wypożyczeń na pewien czas pod warunkiem wzajemności ze strony Państw zainteresowanych, i bez uszczerbku dla spraw bieżących, jak również z obowiązkiem zachowania w dobrym stanie i nie przenoszenia archiwów i dokumentów, o których mowa.
Rozumie się, że artykuł powyższy nie dotyczy dokumentów, odnoszących się wyłącznie do administracji terytorjów Austrji, i teraźniejszych Węgier.
Umowa niniejsza ma zastosowanie do aktów, archiwów i t. p., dotyczących dawnych administracji austrjackich, węgierskich, i austrjacko-węgierskich, nietylko o ile te znajdują się na terytorjum Austrji, a względnie Węgier, lecz również na każdem innem terytorjum byłej Monarchji, przekazanem innym układającym się Państwom.
Zwrot i wydanie nastąpią bezpośrednio od jednego Państwa - drugiemu, drogą następującej procedury:
O ile jedno lub kilka Państw zainteresowanych nie wyznaczy swego rzeczoznawcy w ciągu dwóch miesięcy od dnia notyfikacji im przesłanej, to rozjemca-przewodniczący, lub sam tylko rozjemca będzie mianowany zgodnie z wyżej wymienionemi postanowieniami na żądanie innych stron.
Rozumie się, że wolny dostęp dotyczy jedynie aktów sporządzonych za czasów dawnego ustroju w Austrji i na Węgrzech oraz że dostęp ten odbywać się będzie w godzinach urzędowych i w obecności urzędnika administracji, o którą w danym wypadku chodzi.
W razie niezgody i w braku specjalnej umowy zawartej lub zawrzeć się mającej pomiędzy Państwami zainteresowanemi, wszelkie kwestje, dotyczące kosztów i wszelkich odszkodowań, rozstrzygnięte będą według sposobu postępowania ustalonego w niniejszym artykule.
Artykuł 274 (Traktat w St. Germain), ustęp 2-gi i art. 247 (Traktat w Trianon), ustęp 2-gi. Co się tyczy archiwów, regestrów i planów odnoszących się do dziedziny własności przemysłowej, literackiej i artystycznej, do chwili rozczłonkowania Monarchji Austro-Węgierskiej, Wysokie Układające się Strony przyznają sobie wzajem, o ile przekazanie lub udzielanie tych materjałów nie jest możliwe bez szkody dla biegu spraw bieżących wspólnych interesów, prawa wzajemnego użytkowania przez swych obywateli. Przeto każdemu z Państw zainteresowanych przysługiwać będzie prawo sporządzać na własny koszt i ewentualnie przez swych pełnomocników, bez obowiązku uiszczania jakichkolwiek opłat lub podatków kopje autentyczne lub piśmienne kopje, fotografje lub rysunki, regestry, plany i wogóle wszelkich aktów, dokumentów i załączników, dotyczących praw swych obywateli; zarządy, u których znajdują się powyższe archiwa, regestry i plany, obowiązane są na żądanie stron zainteresowanych, do wydania autentycznych kopji, lub zwykłych kopji napisów, planów i wszelkich załączników ich dotyczących, przytem nie mogą być im nakazane z tego tytułu opłaty lub ciężary inne lub wyższe aniżeli obywatelom krajowym.
I. Traktat w St. Germain, art. 196. Odnośnie wszelkich przedmiotów mających znaczenie artystyczne, archeologiczne, naukowe lub historyczne, wchodzące w skład zbiorów, które należały uprzednio do Rządu Monarchji Austro-Węgierskiej lub do Korony, - o ile nie są one przedmiotem innych postanowień wyżej wymienionego Traktatu, Austrja zobowiązuje się:
Traktat w Trianon art. 177, ustęp 2-5 co się tyczy wszelkich przedmiotów lub dokumentów, mających znaczenie artystyczne, archeologiczne, naukowe lub historyczne stanowiących część zbiorów, które należały dawniej do Rządu Monarchji Austro-Węgierskiej lub do Korony, - o ile one nie stanowią przedmiotu innych postanowień wyżej wymienionego Traktatu, Węgry zobowiązują się:
II. Państwa, które zmierzają wystosować żądanie przewidziane przez artykuł 196 Traktatu w St. Germain i przez art. 177 Traktatu w Trianon, zawiadomią o tem Austrję, względnie Węgry, w terminie jednego roku od daty uprawomocnienia się niniejszej Umowy, przedstawią one następnie w terminie dwudziestoletnim od daty uprawomocnienia się Traktatu w St. Germain, odnośnie do Austrji, a względnie od daty uprawomocnienia się Traktatu w Trianon, odnośnie co do Węgier, żądanie wyczerpujące z wymienieniem żądanych zbiorów przedmiotów i dokumentów jak również warunków wzajemności, jakie Państwo żądające mniema, że może zaproponować.
W układach, mających być zawartemi, ustalone będą sposoby załatwiania rozbieżności zdań, wynikłych na tle wykonania tychże układów.
Postanowienia niniejszej Konwencji w niczem nie naruszają postanowień Traktatów w St. Germain i w Trianon, ani praw Komisji Odszkodowań, zwłaszcza w tem co dotyczy jej kompetencji zgodnie z ustępem 2-gim artykułu 192 Traktatu w St. Germain oraz ustępu 2-go artykułu 176 Traktatu w Trianon. Rozumie się również, że postanowienia Konwencji już zawartych pomiędzy Austrją i względnie Węgrami a jedną lub drugą z Wysokich Układających się Stron, zwłaszcza postanowienia Konwencji pomiędzy Austrją i Włochami, podpisanej w Wiedniu 4 maja 1920 r. oraz Konwencji pomiędzy Austrją a Czechosłowacją, podpisanej w Pradze 18 maja 1920 r. pozostaną całkowicie w mocy. Konwencja niniejsza nie może również przesądzać o innych poszczególnych układach już zawartych lub mogących być zawartemi w przyszłości pomiędzy jednem a drugiem z Państw zainteresowanych.
Konwencja niniejsza ratyfikowana będzie w czasie możliwie jaknajprędszym.
Każde z Państw przyśle swój dokument ratyfikacyjny Rządowi Włoskiemu, który postara się notyfikować o tem wszystkim innym Państwom, sygnującym Konwencję.
Dokumenty ratyfikacyjne złożone będą w archiwach Rządu Włoskiego.
Konwencja niniejsza uzyska moc obowiązującą w stosunku do każdego z Państw podpisujących od dnia złożenia tego dokumentu ratyfikacyjnego i od tejże chwili zacznie obowiązywać pomiędzy Państwami, które dokonały złożenia swych dokumentów ratyfikacyjnych.
Na dowód czego wymienieni wyżej pełnomocnicy podpisali Konwencję niniejszą.
Sporządzono w jednym egzemplarzu w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, przyczem obydwa teksty w języku francuskim i włoskim uznane są za autentyczne, egzemplarz ten złożono w archiwach Rządu Królewskiego Włoskiego; odpisy zaś autentyczne doręczone zostaną każdemu z Państw sygnujących.
Deklaracja Delegacji Polskiej.
Delegacja Polska ma zaszczyt oświadczyć, iż ożywiona pragnieniem, by niniejsza Konwencja została przyjęta przez wszystkie Wysokie Układające się Strony nie nalega na zachowanie swych zastrzeżeń sformułowanych w dniu 7 czerwca 1921 r. i wyraża jednocześnie życzenie, by rokowania, mające być wszczętemi pomiędzy Polską a Austrją czyniły całkowicie zadość stanowisku, zajętemu przez Rząd Polski w sprawie archiwów; oprócz tego delegacja Polska ma zaszczyt oświadczyć, że podpisanie niniejszej Konwencji nie powinno być rozumiane, jako przyjęcie przez Rząd Polski propozycji w sprawie archiwów, zawartych w nocie Związkowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Austrji, doręczonej w ubiegłym ostatnio styczniu Poselstwu Polskiemu w Wiedniu.
Sporządzono w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.
Deklaracja Delegacji Czechosłowackiej
Delegacja Czechosłowacka oświadcza, iż podpisuje niniejszą Konwencję w sprawie archiwów w brzmieniu jej obecnego tekstu jedynie z następującymi zastrzeżeniami: w artykule I lit. A) numera 1 i 4, oraz lit. B) numera 1-i 4 utrzymuje słowa odnośnych traktatów pokojowych wszystkie akta etc.; w artykule II, ustęp 2 wyraźnie rozumie, iż zastrzeżenie uczynione w stosuknu do Austrji i Węgier ważne jest również dla Czechosłowacji, i że zastrzeżenie to nie może, w żadnym wypadku, przeszkodzić wolnemu dostępowi do zbiorów publicznych wspomianych w ustępie 1 tego samego artykułu;
w artykule III Nr 2 pod wyrażeniem "jeżeli zajdzie potrzeba" rozumie wypadek porozumienia pomiędzy Państwem zainteresowanym i Państwem przetrzymującym i nie uznaje wypadku sprzeciwu.
Sporządzono w Rzymie dnia szóstego kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.
Zaznajomniwszy się z powyższą Konwencją uznaliśmy je i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywaną.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
W Warszawie, dn. 31 sierpnia 1923 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (5)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (5)
- Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych układu między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrjacką, dotyczącego uregulowania niektórych przedwojennych długów austrjacko-węgierskich, podpisanego w Hadze, dnia 20 stycznia 1930 r. oraz not, wymienionych tegoż dnia 20 stycznia 1930 r. między Przewodniczącym Delegacji Polskiej a Kanclerzem Austrji: 1) w sprawie wykonania konwencji archiwalnej rzymskiej z 6 kwietnia 1922 r., wykonania art. 215 Traktatu Pokoju w St. Germain-en-Laye oraz 2) w sprawie wypłacenia przez Polskę sumy 335.000 szylingów austrjackich.
- Uzyskanie mocy obowiązującej przez Konwencję, dotyczącą spraw archiwalnych, podpisaną w Rzymie dnia 6 kwietnia 1922 r. pomiędzy Polską, Austrją, Węgrami, Włochami, Rumunją, Królestwem Serbów, Kroatów i Słoweńców, oraz Czechosłowacją.
- Złożenie przez Rząd Republiki Czeskosłowackiej dokumentu ratyfikacyjnego Konwencji Rzymskiej z dnia 6 kwietnia 1922 roku, podpisanej przez Austrję, Włochy, Polskę, Rumunję, Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców, Czechosłowację i Węgry, a dotyczącej spraw archiwalnych.