Art. 7. - Konwencja antydopingowa. Strasburg.1989.11.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.15.149

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 października 2004 r.

Artykuł  7

Współpraca z organizacjami sportowymi w dziedzinie podejmowanych przez nie działań

1. Strony podejmują się zachęcać swoje organizacje sportowe, a poprzez nie międzynarodowe organizacje sportowe, do ustalania i podejmowania wszelkich właściwych działań należących do ich kompetencji w celu przeciwdziałania dopingowi w sporcie.

2. W tym celu zachęcają one swoje organizacje sportowe do wyjaśniania i zharmonizowania swych postanowień prawnych i obowiązków, w szczególności przez harmonizowanie ich:

a. przepisów antydopingowych w oparciu o przepisy ustalone przez właściwe międzynarodowe organizacje sportowe;

b. list zakazanych farmakologicznych klas środków dopingujących i metod dopingowych w oparciu o listy sporządzone przez właściwe międzynarodowe organizacje sportowe;

c. procedur kontroli dopingowej;

d. procedur dyscyplinarnych, stosując przyjęte międzynarodowe zasady sprawiedliwości i z poszanowaniem fundamentalnych praw sportowców podejrzanych o przekroczenie przepisów dopingowych; zasady te obejmują:

i. oddzielenie organów dochodzeniowych od dyscyplinarnych;

ii. prawo tych osób do bezstronnej rozprawy i osobistego w niej udziału lub reprezentacji;

iii. jasne i dające się zastosować postanowienie do odwoływania się od jakiegokolwiek wyroku;

e. procedur wymierzania skutecznych kar działaczom, lekarzom, weterynarzom, trenerom, fizykoterapeutom i innym osobom mającym związek lub odpowiedzialnym za naruszenie przepisów antydopingowych przez sportowców;

f. procedur wzajemnego respektowania zawieszeń i innych kar nałożonych przez inne organizacje sportowe na terenie tego samego kraju lub w innych krajach.

3. Poza tym Strony będą zachęcały swe organizacje sportowe do:

a. przeprowadzania, na skuteczną skalę, kontroli dopingowych nie tylko podczas zawodów, ale i poza zawodami, także bez uprzedzenia, w dowolnym czasie. Kontrole te powinny być przeprowadzane w sprawiedliwy wobec wszystkich sportowców sposób, obejmować test i jego powtórzenie, którym będą poddawane osoby należycie wybrane w sposób losowy;

b. negocjowania porozumień z organizacjami sportowymi innych krajów, pozwalających na kontrolowanie sportowców trenujących w jednym z krajów przez uprawniony zespół kontroli dopingowej tego kraju;

c. precyzowania i harmonizowania przepisów o dopuszczeniu do uczestnictwa w zawodach, z uwzględnieniem kryteriów antydopingowych;

d. popierania aktywnego uczestnictwa samych sportowców w działalności antydopingowej międzynarodowych organizacji sportowych;

e. korzystania w sposób pełny i skuteczny z dostępnych urządzeń do analiz dopingowych w laboratoriach wzmiankowanych w artykule 5, zarówno podczas, jak i poza zawodami sportowymi;

f. badania naukowych metod treningu i opracowywania wytycznych dla ochrony sportowców w różnym wieku, w każdej dyscyplinie sportu.