Oddział 2 - Przywóz w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym. - Kontrola celna i postępowanie celne.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1962.14.62
Akt utracił moc Wersja od: 1 czerwca 1973 r.
2.
Przywóz w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym.
Przywóz w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym.
§ 49.
1.
Na odprawę celną warunkową środków przewozowych zarejestrowanych za granicą, a przywożonych w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym, zezwala się osobom: 1)
zamieszkałym za granicą, 2)
czasowo przebywającym za granicą w związku z zatrudnieniem lub studiami, gdy w tym okresie przybywają do Polski na pobyt czasowy.2.
Osoby, którym zezwala się na odprawę warunkową (ust. 1), nie mogą bez zgody urzędu celnego odstąpić przywiezionego środka przewozowego innym osobom, nawet do czasowego użytku, jak również dopuścić do zarejestrowania go w Polsce przez inne osoby.§ 50.
1.
Odprawy celnej warunkowej dokonuje się: 1)
na podstawie książeczek z przepustkami (carnet de passages en douane), tryptyków lub innych dokumentów określonych przez umowy międzynarodowe lub wystawionych przez polskie stowarzyszenia albo instytucje wskazane przez Ministra Handlu Zagranicznego, które złożyły w Głównym Urzędzie Ceł gwarancję za należności celne, jakie przypadałyby od środków przewozowych wymienionych w tych książeczkach, tryptykach lub dokumentach w razie odprawy ostatecznej, albo 2)
po złożeniu w gotówce zabezpieczenia należności celnych wymienionych w pkt 1.2.
Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 1 zastępują pisemne zgłoszenie środka przewozowego do odprawy, a po dokonaniu w nich przez urząd celny odpowiednich zapisów stają się dowodem odprawy. Jeżeli odprawa ma nastąpić bez tych dokumentów, zgłoszenia można dokonać ustnie, a do dowodu odprawy stosuje się przepisy § 42 ust. 2 i § 44.§ 51.
1.
Termin powrotnego wywozu środka przewozowego biegnie od dnia dokonania odprawy warunkowej i nie może przekraczać terminu wynikającego z dokumentów - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 1, a jednego roku - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 2.2.
Urząd Celny Kolejowy w Warszawie może przedłużyć termin powrotnego wywozu o 90 dni na uzasadniony wniosek polskiego stowarzyszenia lub instytucji - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 1, a osoby, która przywiozła środek przewozowy - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 2.§ 52.
1.
Jeżeli w ciągu 90 dni od upływu terminu powrotnego wywozu (§ 51) nie wywieziono środka przewozowego za granicę, urząd celny uznaje, że odprawa warunkowa stała się ostateczną, i wzywa polskie stowarzyszenie lub instytucję (§ 50 ust. 1 pkt 1) do uiszczenia należności celnych i kary za 90 dni zwłoki albo zarachowuje zabezpieczenie gotówkowe na poczet należności celnych (§ 50 ust. 1 pkt 2). Dowód odprawy celnej ostatecznej wydaje się po uiszczeniu należności celnych i kary za zwłokę lub po zarachowaniu zabezpieczenia.2.
Przepis ust. 1 ma również zastosowanie z chwilą, gdy osoba, która przywiozła środek przewozowy bez zgody urzędu celnego, odstąpiła ten środek innej osobie, choćby do czasowego użytku, lub dopuściła do zarejestrowania tego środka w Polsce przez inną osobę (§ 49 ust. 2). Jednak karę za zwłokę liczy się w tym przypadku od dnia dokonania odprawy warunkowej.3.
Główny Urząd Ceł może uchylić decyzję wydaną stosownie do ust. 1 lub 2 tylko w przypadku zasługującym na szczególne uwzględnienie, jeżeli środek przewozowy zostanie z powrotem wywieziony. Przed wydaniem decyzji Główny Urząd Ceł wyznacza stronie termin powrotnego wywozu.4.
W razie zgłoszenia środka przewozowego do powrotnego wywozu w ciągu 90 dni od upływu terminu (§ 51) urząd celny dokonuje odprawy powrotnej i licząc od tego terminu pobiera karę za zwłokę.5.
Kara za zwłokę wynosi 10 zł za każdy rozpoczęty dzień.§ 53.
1.
Urząd celny uznaje opóźnienie powrotnego wywozu za usprawiedliwione, jeżeli nastąpiło wskutek choroby osoby, która przywiozła środek przewozowy, wskutek zatrzymania tej osoby lub środka przewozowego przez organ państwowy, a także wskutek uszkodzenia środka przewozowego w stopniu uniemożliwiającym wyjazd. W innych przypadkach urząd może uznać opóźnienie za usprawiedliwione, jeżeli nie przekroczyło 14 dni.2.
Okoliczności wymienione w ust. 1 strona powinna udowodnić następującymi dokumentami: 1)
chorobę - zaświadczeniem lekarskim, 2)
zatrzymanie - zaświadczeniem organu państwowego, który zatrzymanie zarządził, lub zakładu, w którym zatrzymany przebywał, 3)
uszkodzenie środka przewozowego - zaświadczeniem osoby dokonującej naprawy.3.
Jeżeli opóźnienie powrotnego wywozu uznano za usprawiedliwione: 1)
nie wydaje się decyzji określonej w § 52 ust. 1, a wydaną uchyla się, 2)
nie pobiera się kary za zwłokę w przypadku określonym w § 52 ust. 4.4.
Jeżeli opóźnienie wynikło wskutek choroby, zatrzymania lub uszkodzenia środka przewozowego (ust. 1), powrotny wywóz powinien nastąpić w ciągu 14 dni od ustania przeszkody i w każdym razie nie później - licząc od upływu terminu określonego stosownie do § 51 - niż w ciągu 3 miesięcy w przypadku uszkodzenia środka przewozowego, a w ciągu 6 miesięcy - w przypadku choroby. O ile w tych terminach środka przewozowego nie wywieziono, przepis § 52 stosuje się odpowiednio.§ 54.
1.
Jeżeli środek przewozowy wskutek wypadku doznał uszkodzenia w stopniu uniemożliwiającym wyjazd z polskiego obszaru celnego, urząd celny może na wniosek strony uznać odprawę warunkową za ostateczną, o ile strona: 1)
uczyni zadość wymaganiom odprawy ostatecznej i uiści należności celne obniżone proporcjonalnie do spowodowanego uszkodzeniem spadku wartości środka przewozowego albo 2)
bez obciążeń i odszkodowania przekaże środek przewozowy na rzecz Państwa.2.
W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 urząd celny zwalnia środek przewozowy od ograniczeń (art. 8) i od należności celnych.§ 55.
1.
W razie utraty dowodu odprawy celnej warunkowej przed wywiezieniem środka przewozowego z polskiego obszaru celnego, odprawy powrotnej może dokonać ten urząd celny, który dokonał odprawy warunkowej, inny zaś urząd celny - w przypadkach nie budzących wątpliwości co do dokonanej uprzednio odprawy warunkowej. Z dokonania odprawy powrotnej sporządza się protokół.2.
Jeżeli powrotny wywóz środka przewozowego nie został przez urząd celny odnotowany wskutek omyłki lub przeoczenia, za dowód wyjazdu mogą służyć: 1)
zapisy wjazdowe i wyjazdowe organów celnych państw obcych dokonane w dowodzie odprawy celnej warunkowej, 2)
zaświadczenie polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego albo organu celnego państwa obcego stwierdzające, że środek przewozowy znajduje się za granicą.