Rozdział 8 - Odprawa celna warunkowa środków przewozowych. - Kontrola celna i postępowanie celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.14.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1973 r.

Rozdział  8.

Odprawa celna warunkowa środków przewozowych.

1.

Zasady ogólne.

§ 47. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do odprawy warunkowej środków przewozowych przywożonych w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym i wywożonych w celu czasowego użytku za granicą.

§  48.

1. Środkami przewozowymi są wszelkie pojazdy drogowe, kolejowe, jednostki pływające i statki powietrzne.

2. Zwierzęta wierzchowe i pociągowe służące do przewożenia ludzi lub towarów przez granicę państwową traktuje się jak środki przewozowe.

3. Wyposażenie środków przewozowych, a zwłaszcza części zapasowe, oraz wmontowane do pojazdów radiowe aparaty odbiorcze i telewizory podlegają odprawie na zasadach stosowanych przy odprawie tych środków.

2.

Przywóz w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym.

§  49.

1. Na odprawę celną warunkową środków przewozowych zarejestrowanych za granicą, a przywożonych w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym, zezwala się osobom:

1) zamieszkałym za granicą,

2) czasowo przebywającym za granicą w związku z zatrudnieniem lub studiami, gdy w tym okresie przybywają do Polski na pobyt czasowy.

2. Osoby, którym zezwala się na odprawę warunkową (ust. 1), nie mogą bez zgody urzędu celnego odstąpić przywiezionego środka przewozowego innym osobom, nawet do czasowego użytku, jak również dopuścić do zarejestrowania go w Polsce przez inne osoby.

§  50.

1. Odprawy celnej warunkowej dokonuje się:

1) na podstawie książeczek z przepustkami (carnet de passages en douane), tryptyków lub innych dokumentów określonych przez umowy międzynarodowe lub wystawionych przez polskie stowarzyszenia albo instytucje wskazane przez Ministra Handlu Zagranicznego, które złożyły w Głównym Urzędzie Ceł gwarancję za należności celne, jakie przypadałyby od środków przewozowych wymienionych w tych książeczkach, tryptykach lub dokumentach w razie odprawy ostatecznej, albo

2) po złożeniu w gotówce zabezpieczenia należności celnych wymienionych w pkt 1.

2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 1 zastępują pisemne zgłoszenie środka przewozowego do odprawy, a po dokonaniu w nich przez urząd celny odpowiednich zapisów stają się dowodem odprawy. Jeżeli odprawa ma nastąpić bez tych dokumentów, zgłoszenia można dokonać ustnie, a do dowodu odprawy stosuje się przepisy § 42 ust. 2 i § 44.

§  51.

1. Termin powrotnego wywozu środka przewozowego biegnie od dnia dokonania odprawy warunkowej i nie może przekraczać terminu wynikającego z dokumentów - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 1, a jednego roku - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 2.

2. Urząd Celny Kolejowy w Warszawie może przedłużyć termin powrotnego wywozu o 90 dni na uzasadniony wniosek polskiego stowarzyszenia lub instytucji - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 1, a osoby, która przywiozła środek przewozowy - w przypadku wymienionym w § 50 ust. 1 pkt 2.

§  52.

1. Jeżeli w ciągu 90 dni od upływu terminu powrotnego wywozu (§ 51) nie wywieziono środka przewozowego za granicę, urząd celny uznaje, że odprawa warunkowa stała się ostateczną, i wzywa polskie stowarzyszenie lub instytucję (§ 50 ust. 1 pkt 1) do uiszczenia należności celnych i kary za 90 dni zwłoki albo zarachowuje zabezpieczenie gotówkowe na poczet należności celnych (§ 50 ust. 1 pkt 2). Dowód odprawy celnej ostatecznej wydaje się po uiszczeniu należności celnych i kary za zwłokę lub po zarachowaniu zabezpieczenia.

2. Przepis ust. 1 ma również zastosowanie z chwilą, gdy osoba, która przywiozła środek przewozowy bez zgody urzędu celnego, odstąpiła ten środek innej osobie, choćby do czasowego użytku, lub dopuściła do zarejestrowania tego środka w Polsce przez inną osobę (§ 49 ust. 2). Jednak karę za zwłokę liczy się w tym przypadku od dnia dokonania odprawy warunkowej.

3. Główny Urząd Ceł może uchylić decyzję wydaną stosownie do ust. 1 lub 2 tylko w przypadku zasługującym na szczególne uwzględnienie, jeżeli środek przewozowy zostanie z powrotem wywieziony. Przed wydaniem decyzji Główny Urząd Ceł wyznacza stronie termin powrotnego wywozu.

4. W razie zgłoszenia środka przewozowego do powrotnego wywozu w ciągu 90 dni od upływu terminu (§ 51) urząd celny dokonuje odprawy powrotnej i licząc od tego terminu pobiera karę za zwłokę.

5. Kara za zwłokę wynosi 10 zł za każdy rozpoczęty dzień.

§  53.

1. Urząd celny uznaje opóźnienie powrotnego wywozu za usprawiedliwione, jeżeli nastąpiło wskutek choroby osoby, która przywiozła środek przewozowy, wskutek zatrzymania tej osoby lub środka przewozowego przez organ państwowy, a także wskutek uszkodzenia środka przewozowego w stopniu uniemożliwiającym wyjazd. W innych przypadkach urząd może uznać opóźnienie za usprawiedliwione, jeżeli nie przekroczyło 14 dni.

2. Okoliczności wymienione w ust. 1 strona powinna udowodnić następującymi dokumentami:

1) chorobę - zaświadczeniem lekarskim,

2) zatrzymanie - zaświadczeniem organu państwowego, który zatrzymanie zarządził, lub zakładu, w którym zatrzymany przebywał,

3) uszkodzenie środka przewozowego - zaświadczeniem osoby dokonującej naprawy.

3. Jeżeli opóźnienie powrotnego wywozu uznano za usprawiedliwione:

1) nie wydaje się decyzji określonej w § 52 ust. 1, a wydaną uchyla się,

2) nie pobiera się kary za zwłokę w przypadku określonym w § 52 ust. 4.

4. Jeżeli opóźnienie wynikło wskutek choroby, zatrzymania lub uszkodzenia środka przewozowego (ust. 1), powrotny wywóz powinien nastąpić w ciągu 14 dni od ustania przeszkody i w każdym razie nie później - licząc od upływu terminu określonego stosownie do § 51 - niż w ciągu 3 miesięcy w przypadku uszkodzenia środka przewozowego, a w ciągu 6 miesięcy - w przypadku choroby. O ile w tych terminach środka przewozowego nie wywieziono, przepis § 52 stosuje się odpowiednio.

§  54.

1. Jeżeli środek przewozowy wskutek wypadku doznał uszkodzenia w stopniu uniemożliwiającym wyjazd z polskiego obszaru celnego, urząd celny może na wniosek strony uznać odprawę warunkową za ostateczną, o ile strona:

1) uczyni zadość wymaganiom odprawy ostatecznej i uiści należności celne obniżone proporcjonalnie do spowodowanego uszkodzeniem spadku wartości środka przewozowego albo

2) bez obciążeń i odszkodowania przekaże środek przewozowy na rzecz Państwa.

2. W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 urząd celny zwalnia środek przewozowy od ograniczeń (art. 8) i od należności celnych.

§  55.

1. W razie utraty dowodu odprawy celnej warunkowej przed wywiezieniem środka przewozowego z polskiego obszaru celnego, odprawy powrotnej może dokonać ten urząd celny, który dokonał odprawy warunkowej, inny zaś urząd celny - w przypadkach nie budzących wątpliwości co do dokonanej uprzednio odprawy warunkowej. Z dokonania odprawy powrotnej sporządza się protokół.

2. Jeżeli powrotny wywóz środka przewozowego nie został przez urząd celny odnotowany wskutek omyłki lub przeoczenia, za dowód wyjazdu mogą służyć:

1) zapisy wjazdowe i wyjazdowe organów celnych państw obcych dokonane w dowodzie odprawy celnej warunkowej,

2) zaświadczenie polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego albo organu celnego państwa obcego stwierdzające, że środek przewozowy znajduje się za granicą.

3.

Wywóz w celu czasowego użytku za granicą.

§ 56. Na odprawę celną warunkową środków przewozowych zarejestrowanych w Polsce, a wywożonych w celu czasowego użytku za granicą, zezwala się osobom:

1) zamieszkałym w Polsce,

2) czasowo przebywającym w Polsce w związku z zatrudnieniem lub studiami, gdy w tym okresie wyjeżdżają za granicę na pobyt czasowy.

§ 57. Odprawy celnej warunkowej dokonuje się:

1) na podstawie dokumentów wystawionych przez polskie stowarzyszenia lub instytucje określone w § 50 ust. 1 pkt 1 lub po złożeniu w gotówce zabezpieczenia należności celnych - jeżeli środek przewozowy wywozi osoba zamieszkała w Polsce (§ 56 pkt 1), przy czym stosuje się odpowiednio przepisy § 50 ust. 2, § 51, § 52 ust. 1 i 3-5 oraz § 53, albo

2) bez dokumentów i bez zabezpieczenia (pkt 1) - jeżeli środek przewozowy wywozi osoba czasowo przebywająca w Polsce (§ 56 pkt 2), przy czym stosuje się odpowiednio przepisy § 50 ust. 2, § 51, § 52 ust. 4 i 5 oraz § 53.

Jeżeli w ciągu 90 dni od upływu terminu powrotnego przywozu nie przywieziono środka przewozowego na polski obszar celny, urząd celny uznaje, że odprawa warunkowa stała się ostateczną i zwalnia środek przewozowy od ograniczeń (art. 8) i od należności celnych.

§  58.

1. Jeżeli środek przewozowy wywieziony przez osobę zamieszkałą w Polsce wskutek wypadku doznał uszkodzenia w stopniu uniemożliwiającym przyjazd na polski obszar celny, urząd celny może na wniosek strony uznać odprawę warunkową za ostateczną i zwolnić środek przewozowy od ograniczeń (art. 8) i od należności celnych w całości lub w części.

2. Uszkodzenie oraz jego przyczynę i stopień strona powinna udowodnić zaświadczeniem właściwego organu administracji lub instytucji ubezpieczeń obcego państwa, na którego obszarze nastąpił wypadek.

§  59.

1. W razie utraty dowodu odprawy celnej warunkowej przed przywozem środka przewozowego na polski obszar celny stosuje się odpowiednio przepis § 55 ust. 1.

2. Na wniosek strony urząd celny wydaje zaświadczenie stwierdzające, że środek przewozowy znajduje się na polskim obszarze celnym, jeżeli jest ono potrzebne w celu przedstawienia władzom obcego państwa. Zaświadczenie wydaje się po dokonaniu oględzin środka przewozowego.

4.

Postanowienia szczególne.

§  60.

1. Odprawa celna warunkowa statków morskich i rzecznych, kolejowych środków przewozowych oraz statków powietrznych utrzymujących stałą komunikację lotniczą polega na kontroli celnej ich przyjazdu na polski obszar celny lub wyjazdu za granicę oraz w miarę potrzeby na odpowiedniej ewidencji przyjazdu i wyjazdu, określonej przez Główny Urząd Ceł. Zabezpieczenia należności celnych nie wymaga się.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy awionetek i szybowców oraz jachtów i łodzi sportowych, również i motorowych.

§  61.

1. Uproszczonej odprawie celnej warunkowej podlegają środki przewozowe używane przez organy administracji celnej, zarówno polskie, jak i państw sąsiadujących.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 zgłoszenie do odprawy następuje ustnie, zabezpieczenia należności celnych nie wymaga się, a dowód odprawy wystawia się w formie uproszczonej.

3. Główny Urząd Ceł może zezwolić na dokonywanie uproszczonej odprawy celnej:

1) kajaków, rowerów, motorowerów, motocykli oraz zaprzęgów i zwierząt wierzchowych,

2) samochodów osobowych, awionetek, szybowców, jachtów, łodzi sportowych, również motorowych, jeżeli te środki przewozowe są używane w celu turystyki albo przejazdów związanych ze współpracą międzynarodową.

4. W przypadkach określonych w ust. 3 odprawy warunkowej dokonuje się bez dokumentów określonych w § 50 ust. 1 pkt 1 i § 57 pkt 1, a zamiast zabezpieczenia należności celnych w gotówce można wyznaczyć zabezpieczenie innego rodzaju lub w ogóle zwolnić stronę od zabezpieczenia. Zgłoszenia do odprawy można dokonać ustnie, a dowód odprawy wystawia się w formie uproszczonej.

§ 62. Uproszczoną odprawę celną warunkową środków przewozowych w pogranicznym ruchu turystycznym i w małym ruchu granicznym normują odrębne przepisy.

§ 63. Do uiszczenia wymagalnych należności celnych nie zabezpieczonych gwarancją polskiego stowarzyszenia lub instytucji (§ 50 ust. 1 pkt 1 i § 57 pkt 1) lub w gotówce albo w ogóle nie zabezpieczonych wzywa się osobę, która środek przewozowy warunkowo przywiozła lub warunkowo wywiozła.