Część 10 - Naruszenie obowiązków służbowych przy spełnianiu poszczególnych czynności służbowych. - Kodeks karny wojskowy.
Dz.U.1928.36.328
Akt utracił mocCzęść dziesiąta.
Naruszenie obowiązków służbowych przy spełnianiu poszczególnych czynności służbowych.
Naruszenie obowiązków służbowych przy spełnianiu poszczególnych czynności służbowych.
Kto umyślnie wystawia nieprawdziwe poświadczenie służbowe lub zdaje niezgodne z prawdą raporty, meldunki albo sprawozdania służbowe, lub je świadomie dalej przedkłada, karany będzie więzieniem na czas od miesięcy sześciu do lat trzech i degradacją. W wypadkach mniejszej wagi wymierzony będzie areszt średni lub ścisły albo więzienie lub twierdza na czas nie dłuższy od miesięcy sześciu.
Kto za czyn, stanowiący naruszenie obowiązku służbowego, przyjmie, żąda lub pozwala sobie przyrzec podarunek lub inne korzyści, karany będzie za łapownictwo zamknięciem w ciężkiem więzieniu do lat pięciu. W wypadkach mniejszej wagi wymierzona będzie kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas nie dłuższy od lat trzech lub areszt wojskowy.
Równocześnie można orzec degradację.
Kto jako dowódca warty wojskowej lub jednostki, przeznaczonej do wykonania pewnego zlecenia, albo jako rozprowadzający lub wartownik, z własnej winy stanie się niezdolnym do spełnienia służby lub samowolnie stanowisko lub posterunek opuści, albo wogóle postępuje wbrew danym mu przepisom o tej służbie, karany będzie średnim lub ścisłym aresztem na czas nie krótszy od dni czternastu albo zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy do miesięcy sześciu, w polu - na czas nie krótszy od tygodni trzech, albo zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy do lat dwóch.
W razie wyrządzenia szkody przez naruszenie obowiązku, wymierzona będzie kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas do lat trzech, w polu - kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od miesięcy sześciu; jeśli tego przestępstwa dopuszczono się w obecności nieprzyjaciela, wymierzona będzie kara śmierci, w wypadkach mniejszej wagi - kara zamknięcia w więzieniu, zastępującem dom poprawy, lub w ciężkiem więzieniu terminowem.
Jeżeli naruszenie obowiązku w polu pociągnęło za sobą niebezpieczeństwo znacznej szkody, wymierzona będzie kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od miesięcy trzech, a jeżeli naruszenia obowiązku dopuszczono się w obecności nieprzyjaciela - kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas nie krótszy od roku.
Kto przez niedbalstwo w pełnieniu swej służby spowoduje znaczne uszkodzenie okrętu lub samolotu lub ich przynależności, karany będzie zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy na czas do lat dwóch lub aresztem wojskowym; w wypadkach cięższych można orzec jednocześnie wydalenie z korpusu oficerskiego.
Kto jako dowódca warty wojskowej lub jednostki, przeznaczonej do wykonania pewnego zlecenia, albo jako wartownik, świadomie dopuści do spełnienia przestępstwa, któremu mógł i był służbowo obowiązany przeszkodzić, ulegnie takiej karze, jak gdyby sam spełnił przestępstwo.
Kto umyślnie pozwala uciec aresztowanemu, powierzonemu jego dozorowi, konwojowi lub straży, albo z umysłu uwolnienie tegoż uskuteczni lub je wesprze, również kto umyślnie nie dokona aresztowania, nakazanego mu przez przełożonego lub należącego do jego obowiązku służbowego, karany będzie średnim lub ścisłym aresztem na czas nie krótszy od dni czternastu albo zamknięciem w więzieniu lub w twierdzy.
Jeżeli ucieczkę aresztowanego udogodniono lub ułatwiono tylko przez niedbalstwo albo jeżeli aresztowanie nie doszło do skutku tylko z powodu niedbalstwa, wymierzona będzie kara zamknięcia w więzieniu lub w twierdzy na czas do miesięcy sześciu lub kara aresztu wojskowego.
Żołnierz, który przy załatwianiu poruczonych mu spraw zarządu wojska lub marynarki wojennej spełni czyn, stanowiący w myśl kodeksu karnego z 1903 r. przestępstwo na służbie państwowej i społecznej, ulegnie karze, w tymże kodeksie przewidzianej.