Dział 5 - O rodzajach winy. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1932 r.

Dział  piąty.

O rodzajach winy.

Art.  30.

Jeżeli naruszono prawo karne przez wykonanie rozkazu w sprawach służbowych, to odpowiada za to jedynie przełożony, który wydał rozkaz. Podwładnego spełniającego rozkaz, spotka jednak kara jako wspólnika przestępstwa:

1) gdy wydany mu rozkaz przekroczył albo

2) gdy wiedział o tem, że rozkaz przełożonego dotyczył czynu, którego celem było spełnienie zbrodni lub występku.

Art.  31.

Naruszenie obowiązku służbowego z bojaźni przed osobistem niebezpieczeństwem karze się tak samo jak umyślne naruszenie obowiązku służbowego.

Art.  32.

Kto inną osobę do spełnienia zbrodni wojskowej lub wspólnictwa w niej bezskutecznie wzywa lub kto wezwanie do popełnienia zbrodni wojskowej przyjmuje, ulegnie, o ile ustawa nie przewiduje innej kary, zamknięciu w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech, gdy zbrodnia jest zagrożona karą śmierci lub bezterminowego ciężkiego więzienia, w więzieniu zaś lub w twierdzy na czas do lat dwu, gdy zbrodnia zagrożona jest karą łagodniejszą.

Tym samym karom ulega ten, kto ofiaruje się do popełnienia zbrodni wojskowej lub wspólnictwa w niej, jak również ten, kto takie zaofiarowanie przyjmuje.

Jedynie ustnie wyrażone wezwanie lub zaofiarowanie albo przyjęcie tychże ulega karze wówczas, gdy wezwanie lub zaofiarowanie się było związane z udzieleniem jakichkolwiek korzyści.