Art. 32. - Kodeks karny wojskowy.
Dz.U.1928.36.328
Akt utracił mocKto inną osobę do spełnienia zbrodni wojskowej lub wspólnictwa w niej bezskutecznie wzywa lub kto wezwanie do popełnienia zbrodni wojskowej przyjmuje, ulegnie, o ile ustawa nie przewiduje innej kary, zamknięciu w więzieniu na czas nie krótszy od miesięcy trzech, gdy zbrodnia jest zagrożona karą śmierci lub bezterminowego ciężkiego więzienia, w więzieniu zaś lub w twierdzy na czas do lat dwu, gdy zbrodnia zagrożona jest karą łagodniejszą.
Tym samym karom ulega ten, kto ofiaruje się do popełnienia zbrodni wojskowej lub wspólnictwa w niej, jak również ten, kto takie zaofiarowanie przyjmuje.
Jedynie ustnie wyrażone wezwanie lub zaofiarowanie albo przyjęcie tychże ulega karze wówczas, gdy wezwanie lub zaofiarowanie się było związane z udzieleniem jakichkolwiek korzyści.