Rozdział 1 - Właściwość izb morskich - Izby morskie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2020.159 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 31 stycznia 2020 r.

Rozdział  I

Właściwość izb morskich

1. 
Do właściwości izb morskich należy:
1)
orzekanie w sprawach z wypadków morskich;
2)
rozpoznawanie innych spraw przekazanych izbom morskim odrębnymi przepisami.
2. 
Wypadkami morskimi w rozumieniu niniejszej ustawy są:
1)
wypadek morski, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 sierpnia 2012 r. o Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich (Dz. U. z 2019 r. poz. 1374);
2)
zdarzenie, lub kilka następujących po sobie zdarzeń, związane bezpośrednio z eksploatacją statku, w rozumieniu art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1452, 1702, 2197 i 2303), zaistniałe w wyniku świadomego działania lub zaniechania podjętego z zamiarem naruszenia bezpieczeństwa statku, wyrządzenia szkody na osobie lub szkody w środowisku.
1. 
Izby morskie rozpoznają wypadki morskie:
1)
statków o polskiej przynależności;
2)
statków o obcej przynależności, jeżeli wypadek nastąpił na polskich morskich wodach wewnętrznych lub polskim morzu terytorialnym albo jeżeli z wnioskiem o wszczęcie postępowania wystąpił armator lub kapitan takiego statku.
1a. 
(uchylony).
2. 
Sprawy wypadków morskich, w których uczestniczyły jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej lub Policji, izby morskie rozpoznają, w odniesieniu do tych jednostek, za zgodą odpowiednio Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych, Komendanta Głównego Straży Granicznej lub Komendanta Głównego Policji.

Sprawy należące do właściwości izb morskich rozpoznają:

1)
w pierwszej instancji - Izba Morska w Gdańsku i Izba Morska w Szczecinie;
2)
w drugiej instancji - Odwoławcza Izba Morska.

(uchylony).

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, terytorialny zakres działania izb morskich, uwzględniając podział terytorialny państwa.

1. 
Do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji miejscowo właściwa jest izba morska, w której okręgu:
1)
znalazł się statek lub jego załoga po wypadku,
2)
znajduje się miejsce wypadku,
3)
leży port macierzysty statku

- w zależności od tego, w której izbie najpierw wszczęto postępowanie.

2. 
Izba morska może orzec o swojej niewłaściwości miejscowej tylko do czasu rozpoczęcia postępowania dowodowego w pierwszej instancji.
3. 
Odwoławcza Izba Morska może przekazać sprawę izbie morskiej, której właściwość miejscowa nie jest uzasadniona w myśl ust. 1, w przypadku, jeśli jest to wskazane ze względu na miejsce postoju statku lub miejsce pobytu większości świadków.