Iran-Polska. Traktat przyjaźni. Teheran.1927.03.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.73.580

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 października 1930 r.

TRAKTAT PRZYJAŹNI

pomiędzy Najjaśniejszą Rzecząpospolitą Polską a Cesarstwem Perskiem,

podpisany w Teheranie dnia 19 marca 1927 r.

(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dnia 19 grudnia 1928 r., Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 3, poz. 24).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dziewiętnastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku podpisany został w Teheranie Traktat Przyjaźni między Najjaśniejszą Rzecząpospolitą Polską a Cesarstwem Perskiem, w dniu zaś czternastym kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku wymienione zostały między Rządem Polskim a Rządem Perskim noty dotyczące interpretacji pewnych wyrażeń wspomnianego Traktatu.

Powyższy Traktat i noty brzmią dosłownie jak następuje:

TRAKTAT PRZYJAŹNI

pomiędzy Najjaśniejszą Rzecząpospolitą Polską

a Cesarstwem Perskiem.

PREZYDENT NAJJAŚNIEJSZEJ RZECZYPOSPOLITEJ

POLSKIEJ

z jednej strony,

a

JEGO CESARSKA MOŚĆ SZACH PERSJI

z drugiej strony,

przejęci pragnieniem wznowienia węzłów szczerej przyjaźni, które zawsze istniały między Najjaśniejszą Rzecząpospolitą Polską i Cesarstwem Perskiem w przeszłości,

oraz w przeświadczeniu, że wzmocnienie tych stosunków, opartych na zasadzie wzajemności i równości doskonałej, przyczyni się do rozkwitu i dobrobytu ich Narodów,

zgodzili się zawrzeć Traktat Przyjaźni i w tym celu mianowali swymi Pełnomocnikami: (pominięto),

KTÓRZY, po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  I.

Pokój niezamącony i wieczna przyjaźń trwać będzie między Najjaśniejszą Rzecząpospolitą Polską a Cesarstwem Perskiem oraz pomiędzy obywatelami obu Państw.

Artykuł II.

Wysokie Układające się Strony wyrażają zgodę na wznowienie stosunków dyplomatycznych pomiędzy obu Państwami zgodnie z zasadami prawa narodów. Zobowiązują się one, że Ambasadorowie, Ministrowie, Posłowie, Charges d'Affaires i inni Agenci Dyplomatyczni każdej z nich oraz cały personel poselski będą, pod warunkiem wzajemności, korzystali na terytorjum drugiej Strony z przywilejów, zaszczytów, immunitetów i wolności takich, jakie są przyznane państwu najbardziej uprzywilejowanemu.

Artykuł  III.

Wysokie Układające się Strony będą miały prawo naznaczać w odnośnych Państwach Konsulów Generalnych, Konsulów, Wicekonsulów i Agentów Konsularnych, którzy rezydować będą w stolicy oraz ważniejszych miastach, gdzie dopuszczone jest rezydowanie podobnych Agentów Zagranicznych.

Aż do czasu zawarcia umowy konsularnej, Konsulowie Generalni, Konsulowie, Wicekonsulowie i Agenci Konsularni każdej z Wysokich Układających się Stron korzystać będą na terytorjum drugiej Strony ze wszystkich praw, przywilejów i immunitetów, zgodnie z praktyką międzynarodową.

Artykuł IV.

Żadne z postanowień niniejszego Traktatu nie zawiera w sobie dla Agentów Dyplomatycznych i Konsularnych Wysokich Układających się Stron praw, przeciwnych zasadom wzajemności i równości, na których oparty jest niniejszy Traktat.

Artykuł  V.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się na zawarcie tego samego dnia umowy handlowej.

Artykuł VI.

Traktat niniejszy będzie ratyfikowany i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Warszawie w terminie możliwie najkrótszym. Wejdzie on w życie piętnastego dnia po wymianie ratyfikacyj.

Artykuł  VII.

Traktat niniejszy będzie zredagowany w dwóch egzemplarzach w każdym z języków: polskim, perskim i francuskim.

W razie różnicy zdań, tekst francuski będzie miarodajny.

NA DOWÓD CZEGO, odnośni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat i opatrzyli go swemi pieczęciami.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Teheranie, dnia dziewiętnastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku Ery Chrześcijańskiej, a dnia dwudziestego siódmego Esphanda tysiąc trzysta piątego Roku Słonecznego.

Nr 401/28. 14 kwietnia 1928.

Ekscelencjo,

Mam zaszczyt potwierdzić odpis noty Nr. 874 z dn. 25-go farvardine 1307, w której Rząd Perski prosi, aby Rząd Polski zechciał potwierdzić mu następującą interpretację pewnych wyrażeń w postanowieniach Traktatu Przyjaźni, podpisanego między Polską a Persją dn. 19-go marca 1927 r. w Teheranie:

1 Przez wyrażenie "personel ich misyj", użyte w art. II-gim Traktatu Przyjaźni, należy rozumieć, zgodnie ze zwykłą praktyką międzynarodową, wyłącznie członków urzędowych, których specjalna lista będzie zakomunikowana przez Szefa Misji Ministerstwu Spraw Zagranicznych.

2 Za każdym razem, gdy w Traktacie Przyjaźni użyte są wyrażenia: prawo narodów, prawo międzynarodowe, zwykła praktyka międzynarodowa, należy rozumieć, że jest mowa o zwykłem prawie międzynarodowem i o zwykłej praktyce międzynarodowej.

3 Uprawnienia przewidziane w art. IV Traktatu Przyjaźni obejmują wszystkie prawa, przywileje, zaszczyty, immunitety i wyjątki przewidziane w poprzednich artykułach wspomnianego Traktatu.

Z polecenia mego Rządu, mam zaszczyt zakomunikować, że Rząd Polski, po przyjęciu do wiadomości powyższej zgadza się na potwierdzenie Rządowi Perskiemu wspomnianej wyżej interpretacji.

Zechce Pan przyjąć, Ekscelencjo, zapewnienie mego wielce wysokiego poważania.

Teheran, 14 kwietnia 1928. 25 farvardine 1307.

Nr 874.

Panie Charge d'Affaires,

Celem sprecyzowania niektórych wyrażeń w postanowieniach Traktatu Przyjaźni, podpisanego między Persją a Polską dnia 19 marca 1927 r. w Teheranie, Rząd Perski prosi, aby Rząd Polski zechciał potwierdzić mu następującą interpretację wspomnianych wyrażeń:

1 Przez wyrażenie "personel ich misyj", użyte w artykule II Traktatu Przyjaźni, należy rozumieć, zgodnie ze zwykłą praktyką międzynarodową wyłącznie członków urzędowych, których specjalna lista zostanie zakomunikowana przez Szefa Misji Ministerstwu Spraw Zagranicznych.

2 Za każdym razem, gdy w Traktacie Przyjaźni użyte są wyrażenia: prawo narodów, prawo międzynarodowe, praktyka międzynarodowa, należy rozumieć, że jest mowa o zwykłem prawie międzynarodowem i o ogólnej praktyce międzynarodowej.

3 Uprawnienia, przewidziane w art. IV Traktatu Przyjaźni, zawierają wszystkie prawa, przywileje, zaszczyty, immunitety i wyjątki, przewidziane w poprzednich artykułach wspomnianego Traktatu.

Rząd Jego Cesarskiej Mości Szacha prosi aby Rząd Polski zechciał potwierdzić mu odbiór niniejszej noty.

Zechce Pan przyjąć, Panie Charge d'Affaires, zapewnienia mojego wysokiego poważania.

Do

Pana Stanisława Hempla

Charge d'Affaires Polski

w Teheranie.

Zaznajomiwszy się z powyższemi Traktatem i notami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 23 stycznia 1929 r.